Βιβλία

[ABOLEYTOI]

Καλοκαίρι και χωρίς "αγωνιστικές υποχρεώσεις" βρέθηκε χρόνος για διάβασμα.
"όλα βαίνουν καλώς εναντίον μας" του Σκαμπαρδωνη. Στο γνωστό του στυλ, ένα πρώιμο έργο του για τον Βαμβακάρη. Ο Τσιτσάνης και ο σκύλος που ακολούθησαν, τα θεωρώ καλύτερα.

"ανθρωποφυλακες", συγκλονιστικο και στο καπάκι...
Φάρμα και 1984 του Όργουελ. Εκπληκτικό δύο έργα για τα οποία έχεις ακούσει και δει τόσα πολλά να σου δημιουργούν τόσο αυθεντικές συγκινήσεις.

[Luigi Vampa]

1984 κ φάρμα πολύ καλά βιβλία συμφωνώ. Άλλο στυλ τα American Psycho του Μπρεστ Ιστον Ελις, το Όταν έκλαψε ο Νίτσε του Γιαλομ κ το αδερφοί Καραμαζοφ του Ντιστογιεφσκι ειναι βιβλία που διάβασα σχετικά πρόσφατα κ μ άρεσαν. Από Ελληνικά Τα παιδιά της πιάτσας του Τσιφόρου είναι πολύ καλο

[Hermann]

Ερώτηση προς fans του Τόλκιν: να διαβάσω πρώτα το Χόμπιτ ή τα LOTR;

[PAOK_Antarctica]

Το χόμπιτ. Γράφτηκε νωρίτερα και διαδραματίζεται νωρίτερα από το lotr.
Έχει και διαφορετικό ύφος

[Hermann]

Και Σιλμαρίλιον στο τέλος;

[PAOK_Antarctica]

Θα ήταν καλό να το αφήσεις για το τέλος.

[Hermann]

Ωραία. Θα τα πιάσω με τη σειρά που είπαμε λίαν συντόμως. Ευχαριστώ

[rade paprica]

Να προσθέσω το "Στη σκιά της πεταλούδας" του Ζουργού πολύ καλό βιβλίο και με ιδιάιτερο ενδιαφέρον για εμάς τους βορειοελλαδίτες και ιδίως τους θεσσαλονικείς. Η ιστορία τριών οικογενειών στη βόρεια Ελλάδα μέσα στον πολυτάραχο 20ο αιώνα, βαθιά ανθρώπινη, κάπου πιθανότατα θα αναγνωρίσουμε πρόσωπα και καταστάσεις και από τις δικές μας οικογένειες. Επίσης όσοι έχουμε μια ηλικία και θυμόμαστε τη Θεσσαλονίκη των παιδικών μας χρόνων θα θυμηθούμε αρκετά πράματα
Για μένα το καλύτερο βιβλίο του μετά το κορυφαίο του " Σκηνές από τον βίο του Ματίας Αλμοσίνο" (έχω διαβάσει και την Αηδονόπιτα, επίσης καλό και τώρα διαβάζω το "λίγες και μία νύχτες")

[tsachou]

Εχει διαβασει κανεις το Thirteen του Steve Cavanagh?

Εγώ σχετικά πρόσφατα. Αρκετά καλό, σε κρατάει σε αγωνία και διαβάζεται εύκολα.
Τώρα διαβάζω το 1984 και με έχει κερδίσει για τα καλά.

Συστήνω ανεπιφύλακτα:
Το βιβλίο "ο αναρχικός των δύο κόσμων" το οποίο είναι πολιτικό μυθιστόρημα.
Και επίσης τα 5 βιβλία της σειράς "Το κοιμητήριο των λησμονημένων βιβλίων" τα οποία είναι μυστηρίου και διαδραματίζονται στην Βαρκελώνη την εποχή του Φρανκο.

[rade paprica]

Συστήνω ανεπιφύλακτα:
Το βιβλίο "ο αναρχικός των δύο κόσμων" το οποίο είναι πολιτικό μυθιστόρημα.

"Παντρέψτε" το με το κλασσικό, πλέον, "Οι πράκτορες του Χάους" του Σπίνραντ

[Andrew R]

Συστήνω ανεπιφύλακτα:
Το βιβλίο "ο αναρχικός των δύο κόσμων" το οποίο είναι πολιτικό μυθιστόρημα.

"Παντρέψτε" το με το κλασσικό, πλέον, "Οι πράκτορες του Χάους" του Σπίνραντ

Ω!!! Είναι βιβλιαρες και τα δύο. Αν βρείτε κι το
Ο Τζακ Μπάρον και η αιωνιότητα, διαβάζεται απνευστι

[trouman]

όπως τα λέει το οπισθόφυλλο παρακάτω , ακριβώς όμως...για εμάς τους αρχάριους στο θέμα..

Θα σου διηγηθώ την ιστορία της φιλοσοφίας. Όχι όλη, βέβαια, αλλά τις πέντε βασικότερες στιγμές της. Θα σου παρουσιάζω κάθε φορά το παράδειγμα μιας ή δύο σημαντικών κοσμοθεωριών ή όπως ενίοτε λέγεται, ενός ή δύο σημαντικών «συστημάτων σκέψης» που συνδέονται με κάποια ιστορική περίοδο, ώστε να μπορέσεις να αρχίσεις να διαβάζεις από μόνος σου φιλοσοφία, αν έχεις τη διάθεση.
Θέλω επίσης να σου εγγυηθώ εξαρχής κάτι: αν κάνεις τον κόπο να με ακολουθήσεις, θα μάθεις πραγματικά τι είναι φιλοσοφία. Θα αποκτήσεις μάλιστα μια εικόνα αρκετά ακριβή για να αποφασίσεις αν θέλεις ή όχι να ασχοληθείς περαιτέρω με τη φιλοσοφία, εμβαθύνοντας, για παράδειγμα, στο έργο ενός από τους μεγάλους στοχαστές στους οποίους θα αναφερθούμε.

και αυτό

[...] Ο Φερί δείχνει ιδιαίτερη επιμέλεια να διασαφηνίσει ακριβώς τη συνάφεια, αλλά και τις σχέσεις αντιπαλότητας φιλοσοφίας και θρησκείας. Και οι δύο έχουν ως σημείο εκκίνησης ένα κατεξοχήν ανθρώπινο χαρακτηριστικό, την επίγνωση της θνητότητάς μας. Και οι δύο καταπιάνονται με την υπερνίκηση του φόβου του θανάτου, δίνοντας απαντήσεις που τελικά νοηματοδοτούν τη ζωή μας. Ενώ, όμως η θρησκεία προτάσσει την πίστη στο Θεό -κι ο Χριστιανισμός ειδικότερα την, μέσω της πίστης, ανάσταση σωμάτων και ψυχών-, η φιλοσοφία, ή ακριβέστερα η νεότερη φιλοσοφία, αναζητά τη σωτηρία στις ανθρώπινες δυνάμεις και στο ανθρώπινο πνεύμα. [...] (Σωτήρης Βανδώρος, BookPress.gr, 25/7/2013)

[rade paprica]

Συστήνω ανεπιφύλακτα:
Το βιβλίο "ο αναρχικός των δύο κόσμων" το οποίο είναι πολιτικό μυθιστόρημα.

"Παντρέψτε" το με το κλασσικό, πλέον, "Οι πράκτορες του Χάους" του Σπίνραντ

Ω!!! Είναι βιβλιαρες και τα δύο.

ναι ρε συ!!
Βέβαια, οι πράκτορες του χάους έχουν άλλο βάθος, παίζει και με τη κβαντική θεωρία. Η έννοια της εντροπίας (ιδίως η εκδοχή του μπόλτζμαν) είναι φοβερή και έχει εφαρμογές μέχρι τις κοινωνικές επιστήμες, νομίζω (δεν είμαι -δυστυχώς- φυσικός) από τις βασικότερες έννοιες που ανακάλυψε ο ανθρώπινος νους

[sn0ufel4]

Ερώτηση προς fans του Τόλκιν: να διαβάσω πρώτα το Χόμπιτ ή τα LOTR;

Πρώτα Χόμπιτ που ξεκινάει ως παιδικό βιβλίο και καταλήγει βιβλίο για μεγάλους και μετά τη τριλογία. Στη συνέχεια τις Ατελείωτες ιστορίες και μετά το Σιλμαριλιον. Και ακόμα πιο μετά τους Γιους του Χουριν τη Πτώση της Γκοντολιν και την Ιστορία του Μπερεν και της Λουθιεν που έχουν βγει σε ειδικές εκδόσεις με ελάχιστη διαφοροποίηση από ότι θα τις διαβάσεις στο Σιλμαριλιον αλλά αξίζει

[Andrew R]

Φίλε rade ο
Σπινραντ ειναι ένας εξαιρετικός συγγραφέας, αυθεντικό τέκνο της γενιάς της αμφισβήτησης τις δεκαετίας του εξήντα. Πάντως αφού αναφέρθηκες στην έννοια της εντροπίας, να πούμε ότι υπάρχει το μνημειωδες διήγημα του τεράστιου ΙΣΑΑΚ ΑΣΙΜΩΦ Η τελευταία ερωτηση με βασικό θέμα την εντροπία. Είχα την τύχη πολύ μικρός να παρακολουθώ μια μοναδική ραδιοφωνική εκπομπή του α προγράμματος που ονομαζόταν Στα μονοπάτια του Γαλαξία. Εκεί ο παραγωγός Γιώργος Πίττας είχε παρουσιάσει σε ραδιοσκηνοθεσια όλο το διήγημα του Ασίμωφ συνοδευόμενο και με την κατάλληλη μουσική υπόκρουση. Από τότε η επιστημονική φαντασία μπήκε στην καρδιά μου και δεν βγήκε ποτέ!!