Για άλλη μια φορά απέφυγα να γράψω στην ένταση της στιγμής, για να αποφύγω κακεντρεχή σχόλια, μπαναρίσματα κλπ.
Η ομάδα στο πρώτο σετ έδειξε αυτό που υποπτευόμουν, οτι η ψαλίδα έκλεισε απότομα και οτι μπορούμε να κερδίσουμε τον ανώμαλο βοθρο-εχθρό είτε μέσα στο μπουρδ*λο του είτε στο Παλατάκι. Η Ομάδα μας μάλιστα, κατάφερε στο πρώτο σετ να κρύψει και τη χτυπητή της αδυναμία, την υποδοχή. Ο ΠΑΟΚ έμοιαζε οτι θα μπορούσε να τους γαμ*σει τα θεμέλια και τα κουφώματα μαζί, με μαέστρο τον Ψαρρα στον πάγκο και τον Φιλίποφ μέσα στο γήπεδο.
Δυστυχώς το δεύτερο σετ ξεκίνησε και εμφανίστηκε μια ομάδα αγνώριστη. Ένας ΠΑΟΚ άοσμος, άψυχος, ανυπόμονος, ασυγκέντρωτος που δεν πίστευε οτι θα μπορούσε όχι να κερδίσει, αλλά ούτε να κοντράρει το παιχνίδι. Έμοιαζε οτι ήθελε να είχε τελειώσει το παιχνίδι στο 0-1 και να είχε φύγει απο εκει μέσα. Άμεσα φυσικά εκτέθηκε και η αδυναμία της υποδοχής, απο την οποία ξεκινούσαν κάκιστες επιθέσεις, με χαρακτηριστικό αποκορύφωμα τα δύο ασυγχώρητα, απανωτά μπλόκ του 38χρονου Σμαραγδή στον Κλαπβαικ.
Στο χθεσινό παιχνίδι ο Όκολιτς και ο Φιλιποφ ήταν οι κορυφαίοι απο την ομάδα μας. Νομίζω οτι η μεταγραφή Φιλίποφ είναι κομβική και πρέπει ο παίκτης ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ να παραμείνει για πολλά χρόνια στον ΠΑΟΚ. Για τον Όκολιτς είχα γράψει σχεδόν απο την αρχή της σεζόν οτι θα αποτελέσει τον παίκτη κλειδί. Το βαρόμετρο της φετινής σεζόν. Στο πρώτο σέτ, σκέπασε το φιλέ και έμοιαζε αδιαπέραστος, ενώ και επιθετικά ήταν η πιο αξιόπιστη επιλογή μας. Ήταν η διαφορά μεταξύ των δύο ομάδα. Ο καλύτερος κεντρικός που έχω δει στο πρωτάθλημα εδώ και πολλά χρόνια και ξέρετε οτι δεν λέω καλά λόγια εύκολα για βαλκάνιους. Αντίθετα έχω μια διαχρονική αντιπάθεια για τους βαλκάνιους.
Στα υπόλοιπα σετ, όλα πηγαν περίπατο, τα μπλοκ μας άνοιγαν, ενώ ήταν εμφανέστατο οτι και η διαιτησία ας αποσυντόνησε. Φωτεινή εξαίρεση σταθερότητας και ψυχραιμίας, εκτός του Φιλίποφ, ήταν ο Μουαγκουτούτια, ο οποιος με το εξαιρετικό σερβίς του δυσκόλεψε πάρα πολύ την υποδοχή του ανώμαλου, ελεηνού εχθρού.
Θα ήθελα να αναφερθώ και στα παραπάνω σχόλια. Έχετε δίκαιο όσοι γράφετε οτι αυτή η διοίκηση και αυτή η ομάδα μας έχει διαψεύσει πολλές φορές. Ωστόσο, κάποια στιγμή η προσέγγισή μας θα πρέπει να εξορθολογιστεί, να εμπιστευθούμε έναν κορυφαίο προπονητή απο την αρχή ως το τέλος, να φτιάξουμε απο την αρχή μια ισορροπημένη ομάδα χωρίς πυροτεχνήματα, υποσχέσεις, αλλοπροσαλλες εσωτερικές αλλαγές, με παίκτες να αλλάζουν θέση και επείγουσες μεταγραφές. Η κριτική είναι καλό να γίνεται, αρκεί η κριτική να γίνεται απο αγάπη για την ομάδα. Εδώ γίνεται κριτική στο Σαββίδη και το Λουτσέσκου.
Τελειώνει λοιπόν το παιχνίδι και βγαίνει μια ανακοίνωση την οποία πρέπει να συνέταξε αυτός που δουλεύει στην μπουτίκ και βάζει και μουσική στα παιχνίδια. Πέντε λέξεις enter..... πέντε σειρές, με λέξεις που δεν φτιάχναν προτάσεις, ασυναρτησίες, αοριστίες, τέλος..... απαντά ο ερπετόμορφος πρόεδρος και σιγή απο τον ΠΑΟΚ. Γιατί δεν σηκώσαμε τους τόνους? γιατί δεν ξεσηκώσαμε τον κόσμο? γιατί δεν καταγγείλαμε τον Υπουργό, κολλητό και υπάλληλο του μαρινάκη που σε αντίστοιχη περίπτωση θα είχε σταματήσει το Πρωταθλημα και θα είχε τιμωρήσει τον ΠΑΟΚ? Ο κόσμος απο την άλλη πλευρά έχει εγκαταλείψη την ομάδα. Ούτε ο ανώμαλος εχθρός, απόγονος του 6ου στόλου μαζεύει κόσμος, ώστόσο γίνεται μια υποτυπώδης κερκίδα, ενώ εμείς ζήτημα να έχουμε 1-2 πανό. Βέβαια στα μεταξύ μας ντέρμπυ πάντα έχουμε περισσότερο κόσμο. Η κερκίδα μας όμως δεν μου αρέσει.
Εχθές λοιπόν απογοητεύθηκα απο Ομάδα, Προπονητή και Διοίκηση. Η Ομάδα δείχνει οτι αγωνιστικά είναι καλύτερη απο τον ανώμαλο, ελεηνό εχθρό, ωστόσο της λείπει ο δυναμισμός και η προσωπικότητα του Καλμαζίδη και του Ντάντε, η Ηγεσία του Βασίλη Κουρνέτα και του Λι, και ο κωλοπαιδισμός του Σεπέδα που έπαιζε με το μυαλό και τα νεύρα των αντιπάλων. Η σημερινή ομάδα είναι, ίσως, η πιο πλήρης ομάδα στην ιστορία του ΠΑΟΚ, της λείπει όμως το χαρακτηριστικό που θαυμάσαμε τα προηγούμενα χρόνια, η ΝΟΟΤΡΟΠΟΙΑ ΤΟΥ ΝΙΚΗΤΗ, ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ. Αυτή η Ομάδα δεν εμπνέει κάτι τέτοιο. Υπάρχει το Final Four του Κυπέλλου και τα Play Off για να αποδείξουν το αντίθετο. Στα αγωνιστικά υπάρχει και η μεγάλη αδυναμία στη θέση του λίμπερο. Δύο χρόνια απο τότε που έφυγε ο Γκαράς για 3 χιλιάρικα... και ακόμη να συζητάμε για αυτόν, είναι δυνατόν? Απογοητεύτηκα και απο τον Κλάπβαικ, απο τον οποίο περίμενα πολλά περισσότερα. Εχθές χάσαμε απο εναν ανώμαλο εχθρό, υπέρβαρο (βουλγαρος,σμιτ), με μεγάλο μέσο όρο ηλικίας (σμαραγδή, χριστοφιδέλη) και εμφανέστατα, πασιφανέστατα, καταφανέστατα αγύμναστο. Κρίμα.