Λίγο-πολύ γράφτηκαν όλα.
Μόνο μια παρατήρηση:
Τέσσερα σουτ απο τέσσερεις διαφορετικούς παίχτες μας, δηλ. απο Περέυρα, Χαρίση, Μυστακίδη και Ροντρίγκεζ και τα ανέφερα κατα την χρονική τους σερά νομίζω.
Και γιατί τα αναφέρω; Διότι και τα τέσσερα ήταν σουτ της απελπισίας και το έβλεπες αυτό, πριν σουτάρουν και μετά και οι τέσσερεις κάνουν την ίδια κίνηση: Κοιτάζουν ψηλά στον ουρανό, σαν να έχουν τον φταίχτη εκεί πάνω.
Και οι τέσσερεις είχαν τον χρόνο να δώσουν πολλά υποσχόμενες πάσσες, αλλά και οι τέσσερεις έκαναν αυτό που τους κατέβασε εκείνη τη στιγμή το κεφάλι τους. Ειδικά ο Ροντρίγκεζ κάνει το μπάσιμο απο αριστερά, τέλος πάντων περνάει ένα-δυο και αντί πάσσα...τον κακό του τον καιρό κι αυτό το είδαμε τουλάχιστον τριάντα φορές μέχρι τώρα.
Απείθαρχοι μπροστά και το μόνο καλό που είδαμε στα τελευταία λεπτά ήταν οι δυο κάθετες πάσσες του Περέυρα.
Ροτέισον και παπαριές.
Έχεις έντεκα παίχτες, θα τους βάζεις θα τους ξεπατώσεις και θα δείξεις έτσι, ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΥΛΙΚΟ ΓΙΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ. Απλούστατα.
Και όποιος καταλάβει, κατάλαβε.
