Ad blocker detected: Our website is made possible by displaying online advertisements to our visitors. Please consider supporting us by disabling your ad blocker on our website.
δεν ξερω τι ήταν πιο συγκλονιστικό χθες. το τελευταίο επεισόδιο του GoT για την 6η σεζόν ή η όλη ιστορία με τον Λίο Μέσσι, τον καλύτερο ποδοσφαιριστή στην ιστορία του αθλήματος...
Καλύτερος τριπλερ, πασερ και σκόρερ απο όλους όσους έχετε παραπάνω γράψει. Ναι, ηγετικός χαρακτήρας, ίσως όχι τόσο όσο αυτοί που παραπάνω έχετε γράψει.
Αλλά προσοχή, δεν μίλησα για τον καλύτερο "αθλητή", αλλά τον αρτιότερο ποδοσφαιριστή σε θέματα τεχνικής και τακτικής κατάρτισης ever. Το λένε και τα άπιαστα νούμερα του, οι κατακτήσεις του, τα απίστευτα χαϊλαϊτ που έχει προσφέρει.
Βέβαια, και ένας... παλιός αγαπημένος μου που φορούσε και αυτός το 10, είχε μια ίδια ατυχία σε μουντιάλ μάλιστα, έγινε και διαφήμιση ύστερα...
τι να πεις, είναι πόρνη η μπάλα, με αυτό το σλόγκαν μεγαλώσαμε...
Χωρίς να θέλω να μειώσω το Φαινόμενο, το Ρόνι, τον Κρόιφ και άλλους σουπερ αστέρες:
Γιατί βάζω Ζιζού και Μαραντόνα μία κατηγορία πάνω;
Πήραν τις μεγάλες κούπες όντας πραγματικοί αρχηγοί, σηλώνοντας και τους συχνά σκοτωμένους συμπαίκτες τους. Είχαν κύριο focus απο ένα σημείο και μετά να σηκωθεί η κούπα κι όχι να σκοράρουν αυτοί κλπ.
Πχ ο Κρόιφ αν εξαιρέσεις τα Τσαμπιόνια με Άγιαξ σπαταλήθηκε στην 1η καλύτερη γενιά του ολλανδικού ποδοσφαίρου. Και ειδικά για τον τελικό του 74, γαμώ την πανακόλα μου ξεκίνησαν και με γκολ απο τα αποδυτήρια υπέρ τους και μετά αναλώθηκαν σε ανούσιο τζόγο μπονίτο.
Σε αντιπαράθεση μπ με τον τεράστιο Ζιζού, που ενώ ο ίδιος δεν ήταν ποτέ σκόρερ (δεν τον ένοιαζε κιόλας το πόσα έβαλε), σε 2 τελικούς μουντιάλ έβαλε 3 και παραλίγο να έβαζε και 4ο και να σήκωνε μόνος του και 2η κούπα αν δεν τον σταματούσε ο τεράστριος Μπουφόν.
Ειδικά για το μουντιάλ του 2006 που το έζησα κι από κοντά, είπε μαζί με Τουράμ, Ανρύ και Βιερά στο βλάκα Ντομενέκ να κάνει ό,τι του λένε και πήρε τη Γαλλία από το χεράκι αέρα και οι πολυδιαφημισμένοι τότε Ισπανοί και Βραζιλιάνοι δεν ήξεραν τι τους χτύπησε.
Το ίδιο κι ο Ντιέγκο, που από ένα σημείο και μετά τον ένοιαζε μονάχα η Αργεντινή και με αυτόν τον τρόπο αξιοποιούσε στο έπακρο τους συμπαίκτες του.
Βασικό, πως τα είχαν προφανώς βρει με τον εαυτό τους πως δεν είχαν να αποδείξουν τίποτε απολύτως και απλά ζωγράφιζαν στο χορτάρι όταν η μπάλα έκαιγε.
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος tolis01 την Δευ 27 Ιουν 2016, 15:21, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
John, Οσβάλντο Αρντίλες, Λεοπόλδο Λούκε, Ντανιέλ Μπερτόνε και Ντανιέλ Πασσαρέλα ήταν όλα τα λεφτά σε κείνη την Αργεντινή...
Ο Κέμπες ήταν απλά ο μαλλιάς-ποδοσφαιριστο-ηθοποιός της εποχής που έσπρωχνε την μπάλα στο πλεχτό και ξεσήκωνε τον κόσμο μέσα στην έδρα τους στο Mundial του '78 που σήκωσαν με στιαπού του τότε δικτάτορα τους...
Ο Μεσσι λεει σταματαει απο την εθνικη και βρηκα και τον πραγματικο λογο... Θελει να αφιερωσει περισσοτερο χρονο στην μουσικη! 1:41 στο βιντεο (ναι ναι, μολις τωρα θα δω το επεισοδιο)
Η αποχώριση του Μέσι, μόνο καλό θα κάνει στην εθνική του.
Όσοι είδαν εχθές τον αγώνα (παρεπιπτόντως, ήταν γαμάτος, άτεχνος, λίγες φάσεις, πολύ πάθος, ξύλο και ένας κακός διαιτητής που σχεδόν το τίναξε στον αέρα) καταλαβαίνουν.
Μονότερμα τους είχαν οι Χιλιανοί και έμεινα με την απορία του γιατί οι μπουκ έδιναν φαβορί την Αργεντινή.
Νομίζω ότι ο μεγαλύτερος όλων ήταν ο Ντιέγκο. Ήταν όμως ταυτόχρονα και το πιο τσογλάνι. Η Αργεντινή του 86 και του 90 είχε μόνο αυτόν σαν σοβαρό παίχτη. Ο Μέσι για μένα είναι πολύ κοντά, καλύτερος τεχνικά, αλλά βαραίνει πολύ ότι δεν σήκωσε κούπα με την εθνική. Ο Πελέ ήταν άλλη εποχή, πιο αργός. Καθαρά πιο πίσω Κρόιφ (απίστευτο ταλέντο, αλλά όχι αθλητής), Ζιζού. Για τον παλιό και τον τωρινό Ρονάλντο δεν μπαίνουν στη συζήτηση. Πάντως ο καλύτερος όλων θα μπορούσε να γίνει ο Ρόνι αλλά αποδείχθηκε ότι δεν είχε το μυαλό και την όρεξη.
Μιας και θυμηθήκαμε τα παλιά θα δώσω και μια τριάδα κορυφαίων σεντερ κατ΄εμέ: ο μπυροκοιλιάς Γερμανός, ο αέρινος Μάρκος και ο χαμηλοκώλης Βραζιλιάνος ήταν ότι πιο "φονικό" έχουν δει τα μάτια μου.
Νομιζω υπερβαλλετε με τις συγκρισεις μεσι με τους παλιους κ τη σχετικά ισοπεδωση του..
Εχει αλλαξει δραματικα το ποδοσφαιρο παιδια, οι αντοχές, η αθλητικοτητα κ τα τρεξιματα έχουν εκτοξευθει,
οι αμυντικοι (κ μεσοι) ειναι πολυ πιο ολοκληρωμενοι, τα συστηματα πιο ευφυη κ αμειλικτα απεναντι σε ποδοσφαρικα θαυματα..
Επομενως, για να μπορείς να ανταπεξελθεις,ιδιαιτερα απεναντι σε μια ομαδα με σκυλια του πολεμου, που στο 90% των περιπτωσεων πέφτουν 2-3 να σε σταματησουν κ παλι μονο με φαουλ, θελεις συμπαραστατες κ μια ομαδα με πλάνο οχι συνοθυλευμα οπως η αργεντινη των τελευταιων χρονων..
Ακομα και ο Ζιζου π ανεφερε ο φιλος tolis ειχε συμπαραστατες παικτες-ηγετες..ο μεσι περαν του μασερανο κ λιγοτερο του μπανεγα ποιους ειχε/έχει?
Τωρα αν απο πισω σου εχεις 2 αμπαλους-αμυντικογενεις, αν τα πλαγια μπακ σου ειναι meh, αν διπλα σου δν εχεις καποιον συμπαικτη να τον προσεχει/φοβαται ο αντιπαλος, να μπορεί να αποσυμπιεσει λιγο την πιεση π δεχεσαι, τι μιλαμε για ηγετικες ικανοτητες και guts? Προ ειναι, 1 vs 11?
Νομίζω ότι ο μεγαλύτερος όλων ήταν ο Ντιέγκο. Ήταν όμως ταυτόχρονα και το πιο τσογλάνι. Η Αργεντινή του 86 και του 90 είχε μόνο αυτόν σαν σοβαρό παίχτη.
Ναι σε ολα .ΤΟ μεγαλυτερο τσογλανι ΑΛΛΑ ταυτοχρονα και ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ παικτης ever.Στο Μουντιαλ στην Ιταλια το 90 (ειχα την τυχη να το δω μεσα στα γηπεδα) δεν υπηρχε αλλος που να τον ΤΡΕΜΟΥΝΕ.Υπηρχαν οι Ολλανδοι,οι Γερμανοι ,οι Βραζιλιανοι κλπ αλλα υπηρχε και ο Diego.Ποτε δε θα ξεχασω το report της Gazzetta dello Sport(Μιλανο ετσι?)που για πρωτη φορα στη ιστορια της εβαλε το ΑΠΟΛΥΤΟ 10 σε ποδοσφαιριστη γραφοντας ΠΡΙΝ τους αγωνες(κρινοντας πριν το μουντιαλ τους ποδοσφαιριστες ολων των ομαδων,Γκουλιτ,Βανμπαστεν,Ματεους,Ραικαρντ,Μπρεμε + τους Ιταλους τους και τους Λατονοβραζιλιανους κλπ) ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ και Λακωνικο"nassun difetto ,e il migliore di sempre,10 assoluto" δηλ κανενα μειονεκτημα ως παικτης ειναι ο καλυτερος χωρις κανενα αγωνιστικο μειονεκτημα".ΠΟΤΕ δε θα ειχε γραψει Ιταλικη εφημεριδα-και ειδικα η Μιλανεζικη Gazzetta -κατι τετοιο.Ημουνα μεσα ΚΑΙ στον ημιτελικο με την Ιταλια μεσα στη Ναπολι.Θυμαμαι ακομα το πεναλντυ.Εβλεπα διπλα μου φιλους και κολλητους μου οταν πηγε να βαρεσει-Ιταλους και Ναπολετανους -ελεγαν "Θεε μου γιατι μου το κανεις αυτο?Γιατι πρεπει να μου σκισεις την καρδια στα δυο?" Και μετα,η απολυτη σιωπη...Και την αλλη μερα πρωτοσελιδα απ ολους τους υπολοιπους Ιταλους γιατι δεν τον ...γιουχαραν!ΠΟΙΟΝ?ΤΟ ΘΕΟ(τους)!Και εγινε μεχρι και διπλωματικο επεισοδιο....Και θυμαμαι ακομα τον τελικο(και εκει μεσα ημουνα)που ολο το Ολυμπικο τον εβριζε γιατι τους πεταξε εξω αλλα ολοι παραδεχθηκαν οτι το μονο ο ΜΕΓΑΛΟΣ DIEGO αξιζε να το παρει.Γιατι?ΓΙΑΤΙ ΥΠΗΡΞΕ Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΗΣ ΠΟΥ ΒΓΗΚΕ ΠΟΤΕ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ .Γιατι ΝΑΙ ΗΤΑΝ "ΑΛΑΝΙ" και γιατι μαμαγε καπως ετσι την καλυτερη αμυνα του κοσμου εκεινη τη εποχη........... https://www.youtube.com/watch?v=_YxQP4DgLzo
Υπηρχαν και αλλοι στην Αργεντινη εκεινης της εποχης.Ο εξης ενας. Κανιγκια(η Κανιτζια)ο ξανθομακρυμαλης μπροστινος.Αυτο δειχνει ποσο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ υπηρξε ο Diego
Δεν μπορω να εκφερω γνωμη για το ποιος ηταν ο μεγαλυτερος ολων των εποχων. Γιατι οπως σωστα ειπωθηκε πιο πριν, οι καιροι προχωρουν, τα πραγματα αλλαζουν και το ποδοσφαιρο αλλαζει κι αυτο μαζι τους. Μπορω ομως να πω τι μου αρεσει περισσοτερο. Περισσοτερο απ ολα και ολους στο ποδοσφαιρο, μου αρεσει η Βραζιλια του μουντιαλ στο Μεξικο το 1970, αν και δεν τους προλαβα, ημουν μολις 5 χρονων. Απο αυτα που βλεπω ομως, ετσι λεω. Με δυο λογια πιο πολυ απ οτιδηποτε στο ποδοσφαιρο μου αρεσει ο Πελέ και η Βραζιλια απο 1960 εως 1970. Δεν ειμαι λατρης του δυναμικου, αλλα του καλλιτεχνικου ποδοσφαιρου. Και με βεβαιοτητα λεω πως ουτε ο Μαραντονα, ουτε ο Μεσι, ουτε ο Ροναλντο, ουτε ο Κροιφ, ουτε ο Μπλαχιν, ουτε ο Γκουλιτ, ουτε ο Ραικαρντ, ουτε ο Σωκρατες, ηταν τοσο ζωγραφοι στο χορταρι, οσο ο Πελε και η παρεα του, Τοσταο, Γκαριντσα, Βαβα, Ριβελινο, κλπ... Μπορει οι νεωτεροι που ανεφερα πιο μπροστα να ειναι πιο ολοκληρωμενοι, οχι ομως τοσο ζογκλερ. Ειμαι υπερ του θεαματος, οποτε ψηφιζω Πελε, τον οποιο βεβαια σαν ανθρωπο δεν τον εχω σε καμμια εκτιμηση!! Εκει που δεν διαφωνει κανεις ομως, ειναι στο ποιος ειναι ο μεγαλυτερος τερματας ολων των εποχων και σχεδον ολοι, ειδημονες και μη, ομολογουν οτι ηταν εκεινος ο Σοβιετικος που δεν θυμαμαι το ονομα του, αλλα το παρατσουκλι του, η "μαύρη αράχνη"..
(ναι ναι, μολις τωρα θα δω το επεισοδιο)
