από pepito » Τετ 10 Ιούλ 2019, 19:23
Περασαν πανω απο 30 χρονια ,απο τοτε που μπηκες στην ζωη μας.Οπως συμβαινει σε ολες τις σχεσεις σε ολους τους μεγαλους ερωτες το κλικ εγινε απο την πρωτη στιγμη. ΜΑς αγαπησες και σ αγαπησαμε.Δεν ησουν ποτε απλα ενας παικτης, ησουν πολλα περισσοτερα. ΔΕν ειναι τυχαιο οτι περασες απο ολα τα ποστα της ομαδας.Ησουν και θα εισαι παντα απλα ο {Μπανε} .Ηρθες σε μια εποχη που και η ομαδα ψαχνοταν ( οχι μονο αγωνιστικα) ,αλλα και εμεις σαν γενια θελαμε απεγνωσμενα καπου να πιαστουμε, αφου το ποδοσαφιρο περνουσε μι εποχη δυσκολη, περιεργη.Ειναι πολλα,παρα πολλα αυτα που μπορω να θυμηθω αφου για εμας τους 40+ ηταν η ενηλικιωση μας. Αλλωστε ολα αυτα τα χρονια εισαι ο μοναδικος ανθρωπος που εγινε αφισα στον τοιχο μου. Στα εφηβικα μου ματια εμοιαζες σαν υπερ-ηρωας.Δεν ειναι το στραβωμα του ποδιου πριν το τριποντο, δεν ειναι το σκουπισμα του ιδρωτα με το τιραντακι,οι ενεσεις πριν τα ματς,ο ναρθηκας στο δαχτυλο,τα σπασμενα δοντια,η υπογραφη στο λευκο συμβολαιο.Δεν ειναι η εικονα σου να βγαινεις απο το αεροπλανο το 94,με το δερματινο μπουφαν και το Κορατς στα χερια ,το τριποντο απο το κεντρο με τους συμπολιτες.Δεν ειναι η ηγετικη εμφανιση στην Γενευη το 91, δεν ειναι το καταραμενο ματς με την Μπενετον στο Σεφ το 93,ματς που πιθανοτατα θα αλλαζε ολη την μετεπειτα ιστορια της ομαδας.Ειναι εκεινο το γ@#$ενο βραδυ του 92 στην ΝΑντ.Η εικονα σου πεσμενος στο παρκε,μας στοιχειωνει ολους ακομη, εγινε μεχρι και tatoo.Η βραδια που ,οπως δηλωσες καιρο αργοτερα, σε εκανε να αλλαξεις την θεωρηση σου για πολλα πραγματα.Η βραδια που ξερεις ,και εμεις κλαιγαμε μαζι σου , γιασενα.Πριν λιγο ειχες βαλει το τριποντο της ζωης σου. Εφυγες και ξαναγυρισες,ηταν σιγουρο αλλωστε για εμας δεν ειχες φυγει ποτε. Τα χρονια περασαν και μια μερα εντελως τυχαια ,σε συναντησα πρωτη φορα απο κοντα. Με λιγοτερα μαλλια ( κι εσυ κι εγω) με περισσοτερα κιλα ( κι εσυ κι εγω) .Ετρεξα να σ αγκαλιασω και προσπαθουσα να μιλησω.Ειχα να σου πω παρα πολλα, αλλα δεν βγαιναν απο το στομα μου, δεν λειτουργουσε το μυαλο, υπηρχαν μονο δυο λεξουλες.Ξανα προσπαθεια, αλλα τα μονα λογια που εφταναν στα χειλη ηταν αυτες οι δυο λεξουλες. ΚΑι οταν χαμογελασες και μου ειπες ¨" ενταξει φιλε,ολα καλα¨" τοτε βεβαιωθηκα, τοτε σιγουρευτηκα πως οτι και να γινει ,οσα χρονια κι αν περασουν παντα το πρωτο πραγμα που θα μου ρχεται στο μυαλο ειναι αυτες οι δυο λεξουλες, Αυτες τις δυο λεξουλες που καποτε --χοροπηδωντας--τις φωναζα με ολη μου την ψυχη ¨Ω ΜΠΑΝΕ ΜΠΑΝΕ < ΩΜΠΑΝΕ ΜΠΑΝΕ
Κλειστε επιτελους τα γα$%@#*να τα αθλητικα ραδιοφωνα.