Ανοίγω το τόπικ αυτό με αφορμή τις δικαιολογίες επο και λίγκας που ζητά προτάσεις για την βελτίωση του «προιόντος». Ίσως τελικά να υπάρχουν ιδέες που μπορεί να έχει κάποιος από μας , να ακούγονται καλές και να μπορούν να εισακουστούν από εδώ.
Η ιδέα η δικιά μου έχει αφετηρία τις δύο τελευταίες προκλητικές διαιτησίες Κομίνη, Βοσκάκη και προσπαθούσα να καταλάβω πως μπορεί κάποιος να αντιδράσει όταν έρχεται το κοράκι να σε καθαρίσει με πρόθεση και χωρίς να έχει τον φόβο για συνέπειες. Η αγανάκτηση χτυπά κόκκινο, οι παίκτες δεν έχουν το μυαλό τους στην μπάλα, οι φίλαθλοι βράζουν, ενώ για τον διαιτητή αν έχει την κάλυψη παρατηρητή και ΚΕΔ όλα βαίνουν καλώς, το πολύ-πολύ αν υπάρχουν κραυγαλέα λάθη μιλάνε για ανθρώπινα λάθη και πάμε για τα επόμενα σφαγία, κανένας διαιτητής δεν δηλώνει κώλυμα να παίξει οπαδικά τις ομάδες του, όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω γιατί και τι έγινε κλπ κλπ.
Αυτό που λείπει ώστε να υπάρχει κίνητρο (η αν θέλετε φόβος) ώστε ο διαιτητής να παίξει αντικειμενικά και να αποφύγει τα σκόπιμα λάθη είναι η δυνατότητα κάποιας υποτυπώδους αξιολόγησης του από τις ίδιες τις ομάδες. Πώς;
Πρόταση:
-----------------------
Α) Το καλοκαίρι που βγαίνουν οι Πίνακες Διαιτησίας της ΚΕΔ κάθε ομάδα έχει το δικαίωμα να αποκλείσει έναν διαιτητή από τους Πίνακες ως ισχυρά ανεπιθύμητο. Ο διαιτητής αυτός αυτομάτως αποκλείεται από όλα τα παιχνίδια της ομάδας που τον επέλεξε εσαεί και όχι μόνο την συγκεκριμένη αγωνιστική χρονιά (εσαεί ώστε να αποφευχθούν περιπτώσεις συμψηφισμού της αδικίας προς την ομάδα αφού αυτό θα αδικούσε μια άλλη αθώα ομάδα).
Β) Αν ένας διαιτητής αποκλειστεί από δύο διαφορετικές ομάδες την ίδια αγωνιστική χρονιά ή τρείς διαφορετικές ομάδες ανεξαρτήτου αγωνιστικής χρονιάς ή αποκλειστεί τρείς φορές από την ίδια ομάδα τότε αυτομάτως τίθεται εκτός Πινάκων Διαιτησίας (τερματίζεται η καριέρα του).
Αποτέλεσμα:
----------------------------
Χωρίς να σημαίνει ότι επιλύεις οριστικά το πρόβλημα της κακής διαιτησίας, ωστόσο βάζεις μια παράμετρο που μπορεί να λειτουργήσει σε ένα βαθμό ανασταλτικά στην πρόθεση για απροκάλυπτο και χωρίς συνέπειες χειρουργείο. Αν ένας διαιτητής έχει προκαλέσει με την διαιτησία του, σε βαθμό που μια ομάδα την θεωρεί με σκοπιμότητα εχθρική, τότε στην μοναδική επιλογή που θα έχει η ομάδα στην αρχή της χρονιάς, θα μπορεί να τον επιλέξει από όλους τους διαιτητές να είναι αυτός που δεν θα διευθύνει αγώνα της ξανά και για πάντα. Αποτελεί ένα είδος αξιολόγησης ως προς έναν ισχυρά ανεπιθύμητο διαιτητή. Αν αυτός είναι ισχυρά ανεπιθύμητος σε περισσότερες ομάδες τότε σημαίνει ότι υπάρχει σοβαρό θέμα και οι σκόπιμες διαιτησίες του πρέπει να σταματήσουν για πάντα. Αν προκάλεσε το μένος μιας ομάδας σε τέτοιο βαθμό που για τρία χρόνια θα επιλέγει ισχυρά αυτόν και όχι άλλον ως ανεπιθύμητο τότε σημαίνει είτε ότι η ομάδα έχει υποστεί μεγάλη ζημιά από τον συγκεκριμένο διαιτητή είτε ότι κάποιος διαιτητή σκοπίμως παίζει για τρία χρόνια εναντίον των συμφερόντων μιας ομάδας και υπέρ μιας άλλης και έτσι το αίσθημα της έντονης αδικίας που έχει μια ομάδα για έναν διαιτητή μπορεί να αποκατασταθεί με την οριστική απομάκρυνση του.
Με αυτόν τον τρόπο ελπίζουμε ότι οι διαιτητές θα μπαίνουν με πρόθεση να μοιράσουν τα σπόρια ίσια (αφού και ο πιο αδύναμος θα έχει την δύναμη της επιλογής αποκλεισμού). Δημιουργείται επίσης μια προστασία στον θεσμό έναντι διατεταγμένων υπηρεσιών ή δωροδοκιών αφού θα μπορούν να υπάρχουν περισσότερα αντικίνητρα και αντιστάσεις από τους διαιτητές μπροστά στα φάσμα τερματισμού της καριέρας τους. Αν αισθάνονται ότι δεν μπορούν να κρύψουν τις οπαδικές προτιμήσεις τους θα είναι καλύτερο για το μέλλον τους να δηλώνουν ουσιαστικό κώλυμα. Γενικότερα και οι ομάδες θα αισθάνονται ότι τα όποια λάθη έχουν λιγότερη πρόθεση αφού θα ξέρουν ότι έχουν την δυνατότητα και αυτοί να τιμωρήσουν την χειρότερη διαιτησία και αν την θεωρούν σκόπιμη θα μπορούν να την απομακρύνουν για πάντα από την ομάδα τους και να του δημιουργήσουν πρόβλημα σε περίπτωση υποτροπής. Τα ίδια μπορούν να εφαρμοστούν και στις μικρότερες κατηγορίες ενώ θα μπορούν να αποτελούν και κριτήρια για την προαγωγή διαιτητών, ορισμό διεθνών κλπ.
Ιδανικός Στόχος:
----------------------------------
Φυσικά σκοπός είναι να φθάσουν οι διαιτησίες να δίνουν το αίσθημα ότι δεν έχουν καμία πρόθεση να αδικήσουν κανένα και η μέγιστη επιτυχία θα είναι αν κάποια χρονιά καμία ομάδα δεν κάνει χρήση του δικαιώματος αποκλεισμού ενός διαιτητή.
Αντιδράσεις στην εφαρμογή:
--------------------------------------------------
Οι πολέμιοι θα πούν ότι θα ξεμείνουμε από διαιτητές, ας αυξήσουν τον αριθμό των 30 που έχουν τώρα στους Πίνακες και ας τον κάνουν π.χ. 35. Στο κάτω-κάτω στην ακραία περίπτωση που οι 16 ομάδες λειτουργήσουν συντονισμένα ο μέγιστος αριθμός που θα έμενε έξω σε μία χρονιά είναι 8 διαιτητές που θα τους ψήφιζαν ταυτόχρονα δύο ομάδες σε μια χρονιά. Ε και τι έγινε, ας τους αντικαταστήσουν με τα ανερχόμενα ταλέντα, άσε που αποκλείεται τέτοιο φανταστικό σενάριο. Σε βάθος χρόνου, καλό είναι αν δεν συμμορφώνονται με την προειδοποιητική αρνητική επιλογή που έτυχαν από κάποια ομάδα και συνεχίζουν να δίνουν την αίσθηση της πρόθεσης, η ακόμη και αν κάνουν χοντροειδέστατα «ανθρώπινα λάθη» που να φθάνουν στο σημείο να επιλέγεται ως ισχυρά ανεπιθύμητος διαιτητής, ε μια φορά, δύο, την τρίτη φορά άντε οριστικά στο σπίτι τους.
Ας πάρουμε το χειρότερο σενάριο με το οποίο δημιουργείται ο μεγαλύτερος αριθμός διαγραφών. Αν κάνουν και οι 16 ομάδες χρήση του δικαιώματος (χωρίς αυτό να είναι απαραίτητο) τότε σε τρία χρόνια θα υπάρχουν 16+16+16=48 ψήφοι των ομάδων κατά ισχυρά ανεπιθύμητων διαιτητών. Επειδή χρειάζονται 3 ψήφοι για αποκλεισμό κάποιου, τότε στην ακραία περίπτωση που όλες αυτές είναι ίσα μοιρασμένες σε 16 μόνο διαιτητές (χωρίς όλοι οι άλλοι να έχουν πάρει ούτε έναν ψήφο κατά) τότε ο αριθμός 16 θα είναι και ο ακραία μέγιστος αριθμός διαιτητών που θα αποκλειστούν σε μια τριετία. Αν σκεφτούμε όμως ότι σε διάρκεια τριών χρόνων ο αριθμός διαιτητών ούτως η άλλος ανανεώνεται και δεν θα είναι 35 αλλά πιθανών 50-60 διαφορετικοί διαιτητές, τότε μιλάμε ότι ο πραγματικός αριθμός των διαιτητών που θα αποκλειστούν σε μία τριετία θα είναι κατά πολύ μικρότερος και ζήτημα να είναι μετρημένος στα δάκτυλα ενός χεριού, ίσως λίγο παραπάνω, ίσως και όχι. Αν συγκρίνεις το ποσοστό αλλαγής της σύνθεσης της λίγδας με 3 υποβιβασμούς ομάδων σε τρία χρόνια που δημιουργεί μια μέγιστη διαφοροποίηση κατά τα 9/16=50% των ομάδων, ε τότε ακόμη και το πολύ ακραίο 16 στα 50-60 είναι κατά πολύ μικρότερο ποσοστό ανανέωσης, ενώ το αναμενόμενο 3 με 7 διαγραφές στους 50-60 θα είναι ουσιαστική κάθαρση των ανεπαρκών διαιτησιών και ικανοποίηση του περί κοινού δικαίου αίσθημα.
Οι πολέμιοι θα πούν ότι αυτό απαγορεύεται από την ουέφα, φιφα και άλλες φίλιες δυνάμεις, όπως παλεύουν με νύχια και δόντια να μας πείσουν για το αυτοδιοίκητο άβατο τους. Ας μας φέρουν τις απαγορευτικές διατάξεις για την πρόταση, διαφορετικά ίσως κάτι μάθουν και αυτές αν πετύχει ο θεσμός εδώ.
Οι πολέμιοι θα πούν ότι ο διαιτητής δεν πρέπει να αισθάνεται την πίεση, ή την δαμόκλια σπάθη ή θα πρέπει να μην ελέγχεται από αυτούς που ελέγχει. Σε όλες τις εκφάνσεις όμως περνά η αξιολόγηση, μαθητές και φοιτητές αξιολογούν τους καθηγητές τους, πολίτες μέσω της ψήφου τους πολιτικούς (λέμε τώρα), κλπ. Όπως και να το κάνουμε η αξιολόγηση ακούγεται παντού και η πρόταση δεν έχει να κάνει με πραγματική αξιολόγηση αλλά με το ζωτικό δικαίωμα της προστασίας από κάποιον κακοπροαίρετο ή εντεταλμένο ή δωροδοκημένο ή επικίνδυνα ανεπαρκή και μάλιστα όχι από όλους αυτούς αλλά ΜΟΝΟ από ΕΝΑΝ που θα επιλέξει η ομάδα ως τον χειρότερο και ανεπιθύμητο.
Παραλλαγές:
------------------------------
Αποτελεί πρόταση άρα ανοικτή σε παραλλαγές και συζήτηση.