Τι ακούτε τώρα?? Και όταν λέω τώρα εννοώ τώρα!! II

[miburosaito]

[youtube]nbAHzYQIf40[/youtube]

[ΑποστόληςΑ]

men's house

Tο 1976 λοιπόν κυκλοφόρησε ο τρίτος προσωπικός δίσκος του Δημήτρη Μητροπάνου με τον τίτλο «Λαϊκά ‘76». Σε αυτόν είχαν γράψει μουσικές οι Τάκης Μουσαφίρης και Σπύρος Παπαβασιλείου, ενώ οι στίχοι ήταν του Τάσου Οικονόμου. Η επιτυχία του, δε, ήταν τεράστια, αφού έγινε χρυσός και άφησε διαχρονικά σουξέ όπως το «Κάνε κάτι να χάσω το τρένο», τις «Καλαμιές», κα το «Καλοκαίρια και χειμώνες».

Εκείνο όμως που θα έγραφε ιστορία περισσότερο από κάθε άλλο ήταν το τραγούδι που έκλεινε τον δίσκο: Μια αριστοτεχνική συρραφή τριών διαφορετικών τραγουδιών στο ερωτικό έπος που συγκλονίζει ακόμα και σήμερα!

Το θρυλικό pot pourri ξεκινά με το «Δυο Νύχτες», μια σύνθεση του Μίμη Χριστόπουλου σε στίχους του Σάκη Καπίρη, την οποία ερμήνευσε η Μαρινέλλα στο δίσκο του 1969 «Όταν σημάνει εσπερινός». Το μέρος των στίχων που χρησιμοποιήθηκε ήταν το εξής:

«Δυο νύχτες ανταμώσανε, πάνω στα δάκρυα μου
η νύχτα που σε γνώρισα κι η νύχτα που χωρίζουμε
και κλαιν τα όνειρα μου, θα πνίξουν τη καρδιά μου».

Στη συνέχεια ακολουθεί το «Αλίμονο, αλίμονο», μια σύνθεση του Τόλη Βοσκόπουλου σε στίχους του Ηλία Λυμπερόπουλου. Η πρώτη εκτέλεση είχε γίνει από τον Κωστή Χρήστου και επιλέχθηκαν οι εξής στίχοι:

«Χωρίς την αγάπη σου θα ήμουνα μόνος,
η πίκρα θα μ’ έπνιγε, το δάκρυ, ο πόνος
εσύ με οδήγησες στη γη στην ελπίδα,
του κόσμου το νόημα στα μάτια σου είδα.
Αλίμονο σ’ αυτούς που δεν αγάπησαν αλίμονο,
αλίμονο σ’ αυτούς που δε δακρύσανε ζωή,
την ομορφιά σου δε γνωρίσανε ζωή,
την ομορφιά σου δε γνωρίσανε».

Όσο για το φινάλε, ήταν σύνθεση του Σπύρου Παπαβασιλείου σε στίχους του Κώστα Βέργου και έγινε το τέλειο κλείσιμο του τραγουδιού:

«Η νύχτα απλώθηκε παντού, ειν’ το τραγούδι τ’ ουρανού,
νύχτα βαθιά, πολύ βαθιά μες την ψυχή μου,
με σκέπασε η ερημιά, μια θλίψη και μια παγωνιά,
γιατί να φύγεις ξαφνικά απ’ τη ζωή μου;
θέλω απόψε να σου γράψω, μα φοβάμαι μήπως κλάψω,
με κουράσανε τα δάκρυα κι οι λυγμοί,
τα παράθυρά μου κλείνω πάλι μόνος μου θα μείνω,
θα με πνίξουν πάλι απόψε οι στεναγμοί».


Ένα από τα καλύτερα τραγούδια που έχω ακούσει!

[youtube]TW4zu9wjRSY[/youtube]

[PaokCuba4]

[youtube]wcAuqMwsmKQ[/youtube]

[ΑποστόληςΑ]

[youtube]DuETdKmBCPA[/youtube]

[Miles]

Σαν σήμερα γεννήθηκε. Θα ήταν 101 ετών.

[youtube]tmfw17L_Deo[/youtube]

[miburosaito]

[youtube]tBEkolNNfJc[/youtube]

[PaokCuba4]

Σαν σήμερα γεννήθηκε. Θα ήταν 101 ετών.

[youtube]tmfw17L_Deo[/youtube]

Aπλά θρυλική! Τίποτα άλλο!

[miburosaito]

[youtube]qA1nGPM9yHA[/youtube]

[tasso85]

[youtube]D-NvQ6VJYtE[/youtube]

[Miles]

[youtube]ZFTBPuuc8PU[/youtube]

[ΑποστόληςΑ]

Πολύ καλός ο Ινδός!

[tasso85]

...

[tasso85]

///

[Miles]

[youtube]P9K27HvhDxA[/youtube]

[ΑποστόληςΑ]

Το τραγούδι αυτό το ακούγαμε στο ράδιο, μαζί με την κόρη μου, ερχόμενοι από το γυμναστήριο, από τους Imam Baildi βέβαια και όχι στην original version.
Παραθέτω και τα δύο γιατί και τα δύο είναι αριστουργήματα.

Α. Το original

ΠΟΣΟ ΛΥΠΑΜΑΙ

Στίχοι: Βασίλης Σπυρόπουλος & Πάνος Παπαδούκας
Μουσική: Κώστας Γιαννίδης
Πρώτη εκτέλεση: Σοφία Βέμπο

Πολλές αγάπες γνώρισα, αγάπησα και χώρισα
μα όπου κι αν γυρνούσα, εσένα ζητούσα.
Στα όνειρα τα χίλια μου, σε γύρευαν τα χείλια μου
σε γύρευε η ψυχή μου και πόθοι κρυφοί μου.

Πόσο λυπάμαι τα χρόνια που πήγαν χαμένα
πριν να γνωρίσω εσένα, που πρόσμενα καιρό,
μα πως φοβάμαι πως ίσως μια μέρα, σε χάσω
γιατί να σε ξεχάσω ποτέ δεν θα μπορώ...

Γείρε κοντά μου, αγάπη γλυκιά μου,
θέλω ακόμα ξανά να σου πω...

Πόσο λυπάμαι τα χρόνια που πήγαν χαμένα
πριν να γνωρίσω εσένα, που πρόσμενα καιρό,
μα πως φοβάμαι πως ίσως μια μέρα σε χάσω
γιατί να σε ξεχάσω ποτέ δεν θα μπορώ...

[youtube]50A5kScq6VE[/youtube]


B. Imam Baildi ft. Vempo - Poso Lypame

[youtube]boGbyJNj7uM[/youtube]