Θυμάμαι δεκαετία του 80, ίσως μέχρι και αρχές 90, αυτή την ταινία του Ζακ Τατί "Ο θείος μου" να παίζεται ξανά και ξανά από τον πρόγονο του Seven, ή και το ίδιο το Seven, και να μην της δίνω σημασία. Μόνο αργότερα, πιο ώριμος, είδα τις ταινίες του τεράστιου, σε ύψος και σε καλλιτεχνική αξία, Γάλλου και τις εκτίμησα. Ψάξτε να τις βρείτε (Μέρες γιορτής, ο θείος μου, οι διακοπές του κ. Ιλό, και ιδίως το playtime) και να δείτε πώς συνδυάζεται το χιούμορ με το κοινωνικό σχόλιο.
Μακάρι ανατολικά και δυτικά σούργελα να βλέπανε αυτή την ταινία, μήπως κουνηθεί ο εγκέφαλος. Το τελευταίο βίντεο δεν έχει μουσική, αλλά έχει πλάκα ο διάλογος.
"Γεράκι της Μάλτας" και παλιό αξεπέραστο Χόλυγουντ με Bogie και Τζον Χιούστον στη σκηνοθεσία. Υπόψη η ταινία είναι του 1941 και τη μουσική υπογράφει ο Adolph Deutsch, Αγγλοαμερικάνος με γερμανοεβραϊκές ρίζες.
Δεν ξέρω γιατί δεν παίζουν πια παλιές ταινίες στην τηλεόραση. Γιασουζίρο Όζου και Tokyo story/monogatari ή όπως παίχθηκε στην Ελλάδα "Ταξίδι στο Τόκιο". Απλά must see.