Τα τρίποντα όμως έμπαιναν το ένα μετά το άλλο, η μπάλα δε χανόταν με τίποτα, η οργάνωση ήταν τέλεια, οι ασίστ έτοιμα καλάθια και οι βολές έβρισκαν μόνο διχτάκι..Πριν τον Μπάνε και πολύ πριν τον Πέτζα ήσουν ο ηγέτης από τον οποίο ξεκίνησε η χρυσή εποχή του ΠΑΟΚ..
Πάντα σεμνός, πάντα ήρεμος, πάντα λιγομίλητος..Πικράθηκες και έφυγες την πρώτη φορά όταν σε κατηγόρησαν άδικα ότι έβρισες τον διαιτητή στα ελληνικά, ενώ ακόμα δυσκολεύεσαι να τα μιλήσεις! Πικράθηκες και δεύτερη φορά όταν δε μπόρεσες να παίξεις με την Εθνική (ενώ έπαιζαν άλλοι και άλλοι που ήταν λιγότερο έλληνες από εσένα) και σου στέρησαν τη χαρά των μεγάλων μας ευρωπαϊκών επιτυχιών για 3 ολόκληρα χρόνια, σε πικράναμε κι εμείς με τον τρόπο που σε πουλήσαμε στον Παναθηναϊκό και το έμαθες από την τηλεόραση..
Μπήκες μπροστά ακόμα και στα πιο δύσκολα μας χρόνια με κίνδυνο να λερώσεις το όνομα και την υστεροφημία σου, όταν ανέλαβες αντιπρόεδρος στην εξαφάνιση του Δρόσου και προπονητής στη μάχη του υποβιβασμού..
Ακόμα και τώρα που μεγαλώσαμε, όποτε πιάνουμε τη μπάλα σε καμιά αλάνα, να ξέρεις πως πάντα θα προσπαθούμε να βάλουμε τρίποντο με το ένα χέρι. Κι αν δε τα καταφέρνουμε δεν πειράζει..
Την ώρα που σουτάρουμε θα λέμε "Κόρφας" και θα σε θυμόμαστε...
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
πηγη: PAOK Basketball Retro στο facebook!
