Βρήκα αυτό το άρθρο το οποιο θεωρώ εξαιρετικά ενδιαφέρον. Διαβάστε το και σεις αδέρφια. Είναι η συμπλήρωση, κατά κάποιο τρόπο, του άρθρου του αδερφού Olivares στο κύριο μέρος του site.
Εάν ενοχλεί η είναι εκτος τόπου ζητω προκαταβολικά συγγνώμη από τους admins.
Η ιστορία του Λόραντ
31 Μαΐου έφυγε από κοντά μας το '81. Φοβερή μορφή. Την κοπάνησε το 1964 από την Ουγγαρία και ζήτησε πολιτικό άσυλο ο Γκιούλα στην Γερμανία. Πίστεψε ότι μπορούσε να έρθει και η οικογένεια μαζί του. Δεν τα κατάφερε να πάρει τη γυναίκα και τις δύο κόρες του μαζί!! Η μία η κόρη του η μεγάλη, η Εύα, την κοπάνησε κι αυτή και πήγε και τον βρήκε. Σπούδαζε γιατρός. Μία φίλη της, η Σούκα (Σοφία) είχε προβλήματα παραμονής στην Γερμανία, καθώς έληγε η διαμονή της. Μόνο αν παντρευόταν θα μπορούσε να μείνει. Ο Λόραντ άκουσε τη συμβουλή της κόρης του περί λευκού γάμου και τη βοήθησε. Αυτή όμως τον ερωτεύτηκε και αργότερα ο Λόραντ απέκτησε μία ακόμη κόρη την Νοέμα, η οποία γεννήθηκε στο "Μητέρα" το 1975. Την χρονιά που ο ΠΑΟΚ έπαιρνε τον πρώτο του τίτλο ως πρωταθλητής Ελλάδας. Με προπονητή φυσικά τον Ουγγρογερμανό, πλέον, Γκιούλα Λόραντ. Καλοφαγάς, πολυφαγάς και λάτρης του καλού κρασιού, αφού ο πατέρας του Λόραντ ήταν αμπελουργός στο Κιόσεγκ της Ουγγαρίας, τον τόπο γέννησης του κόουτς έως τις 6 Φεβρουαρίου του 1923. Αναρχικός για πολλούς, αντι-κομμουνιστής όπως δήλωσε ο ίδιος σε συνέντευξή του στην Θεσσαλονίκη λίγο πριν φύγει τον Απρίλιο του 1981, δεν μάσησε, δεν άντεξε να βλέπει στις όχθες του Δούναβη τα σοβιετικά τανκς να βολτάρουν και την έκανε για την Δύση. Αυτό δεν του το συγχώρησαν οι συμπατριώτες του και παρά τις εκκλήσεις της Σούκα, ο Λόραντ δεν μπόρεσε να θαφτεί στη γενέτειρά του, αλλά στον τόπο κατοικίας του. Στο πανέμορφο Έντιγκεν της Δ. Γερμανίας.
Βάλε με, μπάρμπα, μπολ - μπόι να δω τον Σαργκάνη από κοντά
Ψηλός, γεροδεμένος, σίγουρος για τον εαυτό του. Αυτή του η σιγουριά τον έφαγε. Μπροστά στα μάτια τα δικά μου, στα 13 μου χρόνια, φάνταζε γίγαντας. Μόλις είχα τελειώσει τη δευτέρα Γυμνασίου. Έπαιζα τερματοφύλακας στην τάξη μου και είχα την τύχη να έχω για συμπαίκτη μου μία φοβερή, για την εποχή μορφή στα μικρά τμήματα του ποδοσφαιρικού ΠΑΟΚ. Τον Λεωνίδα Πρίντζη. Ακόμα και σήμερα πολλοί αναρωτιόμαστε πώς ο Λεωνίδας δεν έπαιξε μπάλα. Μάλλον έφταιγε ο ίδιος περισσότερο, παρά οι γύρω του. Του είχα φάει τα αυτιά, του Λεωνίδα, τρεις μήνες πριν το ντέρμπι ΠΑΟΚ - Ολυμπιακός. Λεωνίδα, του έλεγα, θέλω να με πάρεις μαζί σου στο γήπεδο, όταν μαζεύονται οι μπάλες από τα πιτσιρίκια. Θέλω να δω από κοντά, θέλω να θαυμάσω τον Νίκο Σαργκάνη. Είχα μία τάση να πηγαίνω στο γήπεδο πίσω από τις εστίες στα πέταλα, για να βλέπω τις κινήσεις του τερματοφύλακα, για να κάνω μαθήματα!! Από τότε ήμουν φελλός με το ποδόσφαιρο. Ο Πρίντζης όμως, έκανε την πάπια. Και έτσι την έστηνα κάθε Κυριακή που ο ΠΑΟΚ έπαιζε στην Τούμπα και έπιανα τον Λευτέρη Παπαδάκη, καλή του ώρα. Κυρ - Λευτέρη βάλε με και εμένα. Πώς όμως θα με έβαζε ο κυρ - Λευτέρης, αφού δεν είχα δελτίο στα τσικό; Μου λέει λοιπόν ο πατέρας μου. Πάνε πες του ότι είσαι γιος μου. Τον θαύμαζε ο πατέρας μου τον Λευτέρη Παπαδάκη, όχι μόνο για το σπουδαίο ποδοσφαιρικό του ταλέντο, αλλά και για το ήθος του. Πήγα και τον βρήκα. Και επιτέλους το όνειρό μου έγινε πραγματικότητα. Να παρακολουθήσω από κοντά τον Σαργκάνη, τον οποίο θαύμαζα. Μπαίνω στο γήπεδο, που κόχλαζε. Όμως, ο φροντιστής, ο Γιάγκος, που ήταν κατά κάποιον τρόπο και ο άνθρωπος που έδινε τις εντολές στα μπολ - μπόι, ήρθε αυστηρός δίπλα μου. Εσύ ξανθέ, στο πλάγιο άουτ. Κοντά στον προπονητή και στους αναπληρωματικούς του ΠΑΟΚ. Ξεκινάει το παιχνίδι, ομάδα - λύκος ο ΠΑΟΚ. Κερδίζει ο Γκουερίνο στην περιοχή του ΠΑΟΚ την μπάλα και δίνει μία κάθετη στον Κούδα. Αυτός ξεφεύγει σαν άνεμος του Κουσουλάκη και αλλάζει το παιχνίδι στα δεξιά, στον Γούναρη που βγήκε από τα μπακ. Σέντρα στο δεύτερο δοκάρι που ερχόταν με φόρα ο Κούδας. Η κεφαλιά του βρήκε την εξωτερική του Σαργκάνη. Εκεί τελείωσε και ο Λόραντ. Ο γίγαντας από τα παιδικά μου χρόνια, έπεσε κάτω. Στον πανικό ήμουν δίπλα. Κάποιος φώναξε αιθέρα, ο Φουντουκίδης νόμιζε ότι λιποθύμησε και του έριχνε χαστούκια. Θυμάμαι τον Γιώργο Παντελάκη που κόντεψε να πλακώσει στο ξύλο τους φωτογράφους που αποθανάτιζαν την τραγική στιγμή. Ένας αξιωματικός προσπάθησε να τον συνετίσει και άκουσε τα σχολιανά του. Το τι του έσυρε ο Παντελάκης του αστυνόμου, δεν περιγράφεται. Δεν θυμάμαι να φοβήθηκα από τότε αστυνομικό, ο οποίος ήθελε να μηνύσει τον Παντελάκη. Δεν γνωρίζω αν έγινε ποτέ αυτή η μήνυση. Κάποιος γείτονάς μου, υπάλληλος της ΠΑΕ ΠΑΟΚ κρατούσε ψηλά τα πόδια του Λόραντ, για να πάει το αίμα πάνω. Έχουμε ανακοπή, παιδιά, φώναζαν δύο τύποι, που αργότερα έμαθα ότι ήταν γιατροί. Ο ένας ήταν ο τότε διοικητής του 424. Δεν ήξερα πολλά πράγματα για τον Λόραντ. Είδα από πολύ κοντά το θάνατό του. Αλλά ακόμα ακούω ιστορίες γι' αυτόν.
Είχε ασθένεια στο δέρμα
Αυτό το έμαθα πολύ πρόσφατα. Από τον Ντίνο Καραμητρούση. Ότι ο Λόραντ είχε ψωρίαση. Μία σοβαρή ασθένεια του δέρματος. Κάτι που ανάγκασε τους γιατρούς να του πούνε ότι αν πάει σε μία χώρα Μεσογειακή, θα του έκανε πολύ καλό. Ίσως και γι' αυτό να άφησε την Μπουντεσλίγκα και την Φρανκφούρτη για να αναλάβει τον ΠΑΟΚ. Ίσως και γι' αυτό να φορούσε και περούκα ο Λοράντ, κάτι που ελάχιστοι γνωρίζουν. Προσπάθησα πολύ τα τελευταία δύο χρόνια να βρω τη γυναίκα του και τη μικρότερή του κόρη, να βγουν και να πουν δύο λόγια στο ραδιόφωνο για τον μεγάλο προπονητή. Όλο έβρισκα εμπόδια. Μέχρι που έμαθα ότι η γυναίκα του είναι βαριά άρρωστη. Και αυτός είναι ο λόγος που δεν παραβρέθηκε στη γιορτή για τα 80 χρόνια του ΠΑΟΚ πρόπερσι. Ο Κούλης ο Αποστολίδης, ήρθε σε κάποια επικοινωνία για να την φέρει, αλλά αυτό κατέστη αδύνατο. Εγκεφαλικό ή Αλτσχάιμερ έπαθε η κατά 18 χρόνια νεότερη γυναίκα του, η οποία είναι σήμερα 67 ετών.
Οι γαρίδες και ο Χρηστάκης
Πολλά κοινά στοιχεία είχα με τον Λόραντ. Πρώτον, είμαστε και οι δύο Υδροχόοι. Δεύτερον, είχαμε και οι δύο προστίζ. Τρίτον, η γρήγορη οδήγηση. Ο Παντελάκης μου είπε πρόσφατα ότι αναστέναζε η διακοσάρα πράσινη Μερσεντές του, κάθε φορά που έπιανε εθνική. Τέταρτον. Η αγάπη για το ποδόσφαιρο. Πέμπτον. Η τεράστια αδυναμία του στην μικρή του κόρη. Έκτον, οι γαρίδες. Τόνους από αυτές έτρωγε σε παραλιακά εστιατόρια και ιδιαίτερα στην Μηχανιώνα. Έβδομον. Η αγάπη για τη θάλασσα. Τον ήλιο. Την καλή παρέα. Ο Λόραντ ήταν σκληρός στη δουλειά, αλλά παιδί της παρέας. Όγδοον. Γούσταρε πολύ τον τραγουδιστή τον Χρηστάκη. Πρόσφατα πληροφορήθηκα ότι με έξοδά του, ο Χρηστάκης νοσηλεύτηκε σε κλινική στο Μόναχο όταν είχε αρρωστήσει βαριά. Απίθανα πράγματα που ποτέ δεν είδαν το φως της δημοσιότητας.
Κωστής Ραπτόπουλος - Αθλητικές Ταξιαρχίες METROSPORT 31.05.2008