Την χρονιά 1976-1977, που έτυχε η συγκυρία να έχω γυμναστή, στο Γυμνάσιο, τον, τότε αρχηγό μας, τον "μυταρά", τον Γιάννη Πολίτη, είχα την ευτυχία, μαζί με μπόλικα ακόμα ΠΑΟΚτσάκια, να μας "οδηγήσει", όλους, στο Παλέ....
Μιλώντας για το "χθες", που αναφέρεται στον τίτλο του τόπικ, τι να πρωτοθυμηθώ, δεν ξέρω...Είναι τόσα πολλά...
Το ροζ εισιτήριο, αξίας 50 δραχμών, που είχε πάνω μόνο ημερομηνία κι έγραφε αγώνες μπάσκετ ΕΚΑΣΘ, με το οποίο βλέπαμε τρεις συνεχόμενους αγώνες, κάθε Σάββατο, έναν ερασιτεχνικό, έναν της Β' Εθνικής κι έναν της Α'?
Την τότε επονομασία των πέντε θέσεων, ήτοι, play maker, αριστερό και δεξί "L", πίβοτ και σέντερ φορ κορυφής?
Τον σχεδόν πανομοιότυπο, μην πω σχεδόν "πρόγονο" του Κόρφα, τον Στρατή απέναντι στον Τσουμή της γριάς?
Τα τάκλιν (στο πόδι), του υπέρβαρου Μήτα, στον Ανανιάδη του ληκιού, με στόχο να κόψει την αντεπίθεση τους?
Τις μάχες του αριστερόχειρα Καραμβέρη, με τον Γιαννουζάκο, στην χάρτινη ακόμα και τον Γιατζόγλου του gay?
Τον Μάνθο να ψάχνει τον χαμένο του φακό επαφής (πανάκριβοι και δυσεύρετοι, ακόμα τότε), σε ντέρμπι με το λήκι, μαζί με 20 ακόμα άτομα, έχοντας διακοπεί ο αγώνας για πάνω από μισή ώρα, μέχρι που τον βρήκαν?
Ένα μονό παιχνίδι μας Κυπέλλου, όχι όμως στο Παλέ, αλλά στο ανοιχτό της ΧΑΝΘ, με αντίπαλο τον ΓΣ τυριού, της Β' Εθνικής τότε ακόμα, εκείνο το απόγευμα που ο Μάτζικ (νομίζω την χρονιά ακριβώς πριν έρθει σε μας) κόντεψε να μας αποκλείσει "μόνος του", αν δεν το γυρίζαμε στο τελευταίο λεπτό (ή δευτερόλεπτο, δεν θυμάμαι ακριβώς)?
Τα ταλέντα του Λυκείου Τούμπας (Μπουρλίβα και Κωνσταντινίδη -"τρίγωνος"-), που είχε κατακτήσει στις αρχές του '80 το παγκόσμιο σχολικό Πρωτάθλημα ή του Πολυχρονάκου, που σε μας "πέρασαν, αλλά ούτε που ακούμπησαν"?
Τα "γυάλινα" γόνατα του πολύ ταλαντούχου Αλέξη Μπακόπουλου, που τον κράτησαν σχεδόν άσημο στην ιστορία?
Τις "ηχηρές μεταγραφάρες" των Σωτήρη Σακελλαρίου ("σπόρος") & Τάκη Καρατζουλίδη (δεν έπιασε) απ την γριά?
Την "μετακόμιση" του "τίγρη" του ρούλη, Βαγγέλη Αλεξανδρή (ψυχάρα ως παίχτης) σε μας και το δούλεμα μας?
Τους τόσους και τόσο ποιοτικούς, ξένους παιχταράδες, που πέρασαν απ την ομάδα, ελέω Μαντά & αφών Κόπτη?
Τις τόσες χρονιές που επιτρέπονταν το πολύ 2 ξένοι (πρώτο μας δίδυμο οι Μπιλ Βάρνερ και Μαρκ Σίμπσον, both παιχτούρες), με τον τότε κανονισμό, μετά τα 10 φάουλ (ανά ημίχρονο) να επιλέγει η ομάδα που τα κέρδιζε, αν θα σούταρε βολές, 1+1 όμως ή αν θα παιζε την μπάλα απ έξω, ανανεώνοντας και το δικαίωμα της για νέα επίθεση, 30 δευτερολέπτων και μας έκλεβε (μ αυτόν τον κανονισμό) ο ρούλης τα ΠρωΚταθλήματα, αφού μόλις "κοίταζες άγρια" τον γκάγκστερ, τα κοράκια (κάτι Κουμπούρηδες, Λόρτοι, Παπαβασιλείου και λοιπά σκουλήκια) σφύριζαν φάουλ?
Το γεμάτο, με 5.000 κόσμο Παλέ, στην 1η προπόνηση (κατακαλόκαιρο τότε) του Πητ (έβαλε τον προδότη μέσα στα καλάθια, με τον τσαμπουκά του -Πητ, Πητ, Πητ-), του ξαδέρφου του Κρις Παπασαράντου ή/και των Κατσίκηδων?
Τα ντέρμπι με το λήκι, στο "φουλ ομιχλώδες" Παλέ, με 6.000+ κόσμο, μισό μισό και τις "ανταλλαγές" μας πυρσών?
Τις μαζικότατες πορείες φιλάθλων και των δύο ομάδων, με προορισμό το Παλέ, εμείς από Ν. Εγνατία κι αυτοί απ την 3ης Σεπτεμβρίου, με καμιά 20αριά διμοιρίες ΜΑΤ να μας χωρίζουν, που αναστάτωναν ολόκληρη την πόλη?
Τόσες πολλές, όμορφες αλλά και πικρές στιγμές, με την διεκδίκηση, την κατάκτηση αλλά και το χάσιμο τίτλων?
Την έκπληξη και παράλληλα την στενοχώρια μας όταν, την πρώτη χρονιά εφαρμογής του νόμου Μπόσμαν, πήγαμε να δούμε την πρώτη προπόνηση της ομάδας, όπως κάθε χρονιά και δεν γνωρίζαμε ούτε τους μισούς παίχτες μας?
Εκείνη ήταν η χρονιά-ορόσημο, που "ξεκίνησαν τα όργανα", φέρνοντας το θλιβερό σήμερα και το άγνωστο αύριο!
Πάντα κατά την προσωπική μου άποψη, φυσικά, η οποία μπορεί να είναι και εντελώς λανθασμένη...Ίδωμεν...
Υ.Γ. Sorry για το διπλοσέντονο, αλλά με ήρθε μια μεγάλη νοσταλγία για το παρελθόν, με τις "καλύτερες 5άδες"...