από free4 » Παρ 20 Νοέμ 2009, 01:42
Ας παραθέσω λοιπον κι εγώ το σεντόνι μου:
Εξηγούμαι εξ αρχής για να μην παρεξηγούμαι..
Θεωρώ πως η χθεσινή νίκη ήταν πιο σημαντική από αυτή της Κυριακής.
Γιατί έπαιζες με το γαύρο των εκατομμυρίων αλλά της αμφίβολης κατάστασης του (επανεμφάνιση Ουίφερ, Χαλπερίν σε εγχώριες διοργανώσεις για διαφορετικούς λόγους)
Γιατί αυτός ερχόταν με την απουσία του Βούισιτς (ένας εκ των 5 καλύτερων σέντερ στην Ευρώπη)
Γιατί έπαιζες το πώτο από τα διπλά ματς (Τετάρτη -Κυριακη) κι ο αντίπαλος δεν ήξερε το παιχνίδι σου
Γιατί είχες τον ενθουσιασμό από την έλευση του Λάζου
Γιατί είχες τον κόσμο δίπλα σου και δεν είχες το άγχος άλλου αγώνα
Γιατί το Κύπελλο σαν στόχος ήταν στόχος πιο βολικός (ένα ματς κι έξω)
Γιατί ενδεχόμενη ήττα στο πρωτάθλημα καλύπτεται με μία νίκη αλλού, ενώ στο κύπελλο πας μια κι έξω κι ότι βγει
Γιατί με μια παρουσία στου στα ημιτελικά (είχες σκουλήκι πάλι μπροστά..) είχες πιθανότητες ακόμη και για τελικό
Εναν τελικό που θα συνεπάγονταν πολλά περισσότερα από μία νίκη στο πρωτάθλημα
Και παμε τώρα στα του ματς..
Με 5 χιλιάρικα κόσμο στο γήπεδο, όπως αναμένονταν, η ομάδα ξεκίνησε φουριόζα..
Ο κόσμος κατέστρεψε την ψυχολογία των Ελλήνων (Σόφο, Βασιλόπουλο), αλλά οι ξένοι και ιδίως ο Κλέιζα δεν καταλάβαιναν τίποτε. Με το ματς να πηγαίνει με τις ομάδες σχετικά κοντά περιμέναμε να δούμε ποια θα πατήσει πιο νωρίς το γκάζι. Ο γαύρος ήταν αυτός που το έπραξε κάνονταν μία διαφορά γύρω στους 10 πόντους, εκμεταλλευόμενος την αναιμική μας άμυνα και τις δυσκολίες στην επίθεση..
Ολα όμως ήταν θέμα ενός τάιμ άουτ. Δύο τρίποντα (από Τσιάρα και Ειβερι) έστειλαν το μήνυμα για το τι θα ακολουθούσε. Η κερκίδα να παραλληλεί, ο Κλέιζα να είναι στον πάγκο και η νευρικότητα να μεταφέρεται από το παρκέ της κοκκινοσκουφίτσας στο πάγκο, εκεί όπου ο Βασιλόπουλος εκτελούσε πέναλτι με τις βαλίτσες της αποστολής και οι οπαδοι μας εξασκούνταν στη ρίψη αντικειμένων προς τον πάγκο των γαύρων (μετά από καλάθι του Τεόντοσιτς).
Με τα γνωστά καραγκιοζιλίκια και τη βοήθεια των τριών μάγων με τα γκρι που κατέβηκαν κανά 40ήμερο νωρίτερα στη γη για να προσφέρουν δώρα στο Γιαννάκη, αλλά και με έναν Παπαλουκά βγαλμένο από το μουντομπάσκετ του 2006 στην Ιαπωνία, ο γαύρος ανέτρεψε το -12 που ήταν στα μέσα της τρίτης περιόδου και με εκτελεστές του διαιτητές, τον Μπορούση και τον Τεόντοσιτς πήρε κεφάλι.. ενα καλάθι του Σέρβου και μια χειρονομία του έστειλαν όλους μας να καταμετράμε εκτοξευμένα αντικείμενα και δικαιολογημένα, αλλά από την άλλη να σκεφτόμαστε αν στο επόμενο ματς εντός έδρας, με βάζελο, θα είμαστε εκεί ή απλά θα αρμενίζουμε από τα καφέ παρακολουθώντας το ματς..
Το τελικό σκορ ήρθε απλά από τα σουτ ψυχολογίας όπως τα λέω εγώ. Οταν είσαι μπροστά όλα μπαίνουν κι όταν κηνυγάς όλα βγαίνουν. Κάπως έτσι ήρθε μοιραία αυτό το -12 για εμάς, δεχόμενοι στην τελευταία περίοδο το 1/3 των συνολικων πόντων του γαύρου (28!!) Στο κλου της βραδιάς η παρουσία του Ζαγοράκη και πάλι στα επίσημα όπως και του Βιειρίνια, αλλά και η πρώτη εμφάνιση του Λάζου με τη φανέλα με τον αρθμό 12, φανέλα πουτ θεωρητικά φορούσε ο Φώτης Λιούτας και κατά το παρελθόν τεράστιοι παίκτες όπως ο Λέβινγσκτον, ο Γκάρετ, ο Φάντεμπεργκ κ.ά.
Συνοπτικά κρατάω το γεγονός ότι πλέον η ομάδα ανέβηκε τουλάχιστον 2 επίπεδα από πέρυσι κι ότι παλεύει πλέον όλα τα παιχνίδια με όποιον παίζει, δείχνει να είναι προσγειωμένη και να στηρίζεται στην ομαδική δουλειά αλλά να έχει χτυπητές αδυναμίες στη ρακέτα (πολλά χαμένα αμυντικά ριμπάουντ και δεύτερες επιθέσεις για το γαύρο) που με την προσθήκη του Λάζου εύχομαι όλα να αλλάξουν και αδράνεια να πάρει κάποιος το μεγάλο σουτ έπειτα από κάποια στιγμή λόγω κούρασης και κόπωσης..
Με 2μιση ελλείψεις όμως (μισή του Λάζου και Ταπούτος-Γιαννακίδης) αλλά και τα όσα περασαν οι παίκτες μας (ιώσεις, τραυματισμοί ακόμη 3 παικτών μεσοβδόμαδα) νομίζω ότι πήγαμε αρκετά καλά κι αυτο το μαρτυρά το θερμό χειροκρότημα στο τέλος και η ανανέωση του ραντεβού μας την Κυριακή στις 4 για την άτυπη ρεβάνς..
Πολλά πράβο για τη σωστή και συγκροτημένη δουλειά που συντελείται, επιτελους, μετά από χρόνια στο τμήμα μπάσκετ του συλλόγου!!