Συγχαρητήρια για τη νίκη χτες, πολύ καλό κοουτσάρισμα και ωραία προετοιμασμένη η ομάδα.
kataramenos5 έγραψε:Δε νομιζω οτι προπονητες που παιζουν 10 χρονια ξερω γω σε επαγγελματικο επιπεδο μπορει να κοροιδευουν τοσο κοσμο και να μην εχουν καλη(θεωρητικη) γνωση του αθληματος.Δε γινεται.
Η διαχείριση ειναι αλλο καπελο.
Ολοι οι προπονητές της Α1 (και τις Α2) έχουν τις θεωρητικές γνώσεις για να είναι προπονητές. Κανένας δεν ισχυρίζεται πως ο Βετούλας πχ θα έπρεπε να μην ήταν προπονητής λόγω ανεπάρκειας. Γιατί όμως ένας προπονητής κάνει ενώ ένας άλλος όχι για μία ομάδα? Ο ομαδικός αθλητισμός όμως δεν έχει σχέση με την θεωρητική επάρκεια, αλλά με την προπόνηση, την βελτίωση αθλητών και τη διαχείρισή τους, την διαμόρφωση καλού κλίματος εντός της ομάδας, και κυρίως την εφαρμογή προσωπικών ιδεών και την προσαρμογή στις καταστάσεις που δημιουργούνται σε ένα παιχνίδι.
Ο Λυκογιάννης συνηθίζει να παίζει ένα μπάσκετ όπου οι γκαρντ του δημιουργούν συνθήκες για τον εαυτό τους, κάποιες φορές μέσα από isolation με τον αντίπαλο γκαρντ, κάποιες φορές μέσα από αλλαγές στον προσωπικό αντίπαλο με ένα σκριν από ψηλό στην κορυφή (χτες έγινε πολλές φορές ανάμεσα στον Ραιλι και τον Μαργαρίτη ειδικά στο τέλος). Αυτό σημαίνει δημιουργεί κάποια δεδομένα στην επίθεση. Το πρώτο είναι πως δεν θέλει καθαρά πλειμείκερ αλλά ασόδυα τύπου Ράιλι ή Γκρίφιν πέρυσι. Παίρνει πόντους από τον άσο αλλά δεν έχει δημιουργία στους ψηλούς. Πιθανότατα αυτός είναι ο λόγος που τόσα χρόνια βλέπαμε ψηλούς τύπου Ντιλεο ή Μπιτς (δεν τον διάλεξε αλλά ούτε τον άλλαξε) ή φέτος τον Πόλευ, γιατί επιθετικά χρειάζεται τεσσάρι που να σουτάρει αφού δεν μπορεί να του δημιουργήσει συνθήκες μέσα στη ρακέτα. Στους σέντερ ειδικά η κατάσταση είναι ακόμα πιο ξεκάθαρη στα μάτια μου, παλέψτε στην αρένα (ρακέτα) με τα λιοντάρια και ότι βγει. Εκεί ο Ρενφρο ας πούμε κερδίζει πολύ λόγω αθλητικότητας καθώς η ταχύτητά του και τα alley up που βγάζουν τα γκαρντ του δίνουν τη δυνατότητα να πετύχει επιθετικά πράγματα που άλλοι ψηλοί ποιοτικότεροι δεν θα κατάφερναν. Θεωρητικά και ο Σλαφτσάκης ταιριάζει πολύ σε αυτό που παίζει για αυτό και δημιουργούσε έκπληξη σε εμένα το πόσο λίγο έπαιζε μέχρι και τον Νοέμβριο. Το ένας με έναν το θέλει και από το σουτινγκ γκαρντ οπότε η επιλογή του Φράνκε ήταν ιδανική για το παιχνίδι του (όπως και του Λοβ ήταν πολύ καλή τα προηγούμενα χρόνια). Δεν χρειάζεται να πούμε πως με τον Χαντς τράβηξε πρώτο λαχνό λαχείο. Από τα τριάρια θέλει ότι και από τα τεσσάρια δηλαδή σουτ από γωνίες και κάποια κοψίματα μέσα, περιορισμένα πράγματα δηλαδή (σε αυτό όλοι οι προπονητές περίπου το ίδιο θέλουν ανεξαρτήτως ομάδας). Φαντάζομαι πως ο Καρτερ που τραυματίστηκε πέρυσι ήταν για τον Λυκογιαννη το ιδανικό τριάρι για οποιαδήποτε ομάδα και αν προπονούσε ενώ ο Ρίβερς που μπορούσε να δημιουργήσει για τον εαυτό του και είχε πολλά καλά στοιχεία απλά δεν τον ενδιέφερε γιατί δεν ήταν αυτό ακριβώς που έχει σαν εικόνα για τη θέση.
Στην άμυνα θέλει αλλαγές σε όλα τα σκριν, δεν παίζει ποτέ ζώνη και δεν θυμάμαι να έχει παίξει σύνθετες άμυνες (απαραίτητο για να κάνεις νίκη ας πούμε με τους δεινόσαυρους). Αυτό έχει κάποια θετικά και κάποιες συνέπειες. Στα θετικά είναι πως επειδή υπάρχει αθλητικότητα φέτος η ομάδα, στην άμυνα βγάζει σκληράδα δημιουργεί και όταν ο αντίπαλος είναι επιπέδου Α1 από 5ος και κάτω έχει πρόβλημα. Στα αρνητικά είναι πως χάνουμε τα ριμπάουντ σχεδόν σε κάθε αγώνα και πως αμυντικά μέσα στη ρακέτα είμαστε αδύναμοι παρά την αθλητικότητα του Ρενφρο (και του Σλαφτσάκη όταν παίζει)που ατομικά συμμαζεύει τα πράγματα.
Κατα τη γνώμη μου η διαφορά στην αντίληψη του Λυκογιάννη με τους Καστρίτη και Καντζούρη που θεωρώ πως είναι οι δύο προπονητές που είναι ένα κλικ πάνω από τους υπόλοιπους αυτού του επιπέδου είναι πως ο Λυκογιάννης δεν είναι ευέλικτος. Ο Καστρίτης ας πούμε θα παίξει σύνθετες άμυνες με τον βάζελο για να τον αποπροσανατολίσει γιατί ξέρει πως στα ίσια δεν μπορεί να χτυπήσει παιχνίδι. Ο Καντζούρης θα πιέσει σε όλο το γήπεδο τον αντίπαλο γκαρντ σε κάποια παιχνίδια για να τον κουράσει, θα παίξει κάποια σκριν χωρίς αλλαγές για να μπερδέψει το διάβασμα του παιχνιδιού.
Για να το κλείσω επειδή το έκανα σεντόνι πιστεύω πως ο κόουτς έχει θεωρητική επάρκεια (βέβαια όλοι έχουν), έχει συγκεκριμένη άποψη για το τι θέλει να παίξει και φέτος το κάνει καλά λόγω της πολύ καλής επιλογής παικτών που έκανε (και στους ξένους αλλά και στους Έλληνες που όπως είπε χτες αποδέχτηκαν το ρόλο τους) αλλά έχει και κάποια ελαττώματα που πρέπει να τα δει όπως η παντελής έλλειψη ευελιξίας, κάποια λάθη στη διαχείριση των παιχνιδιών κυρίως με τα ταιμ αουτ και τις αλλαγές (χτες και στη Ντιζόν ήταν άριστος), και στην μη χρησιμοποίηση νεαρών (το δείγμα είναι μικρό αλλά με τον Ρουμογλου πέρυσι το έβγαλε τα μάτια). Βελτίωσε την συμπεριφορά του, που κάποιες στιγμές πέρυσι ήταν απαράδεκτη, και αυτό ήταν κρίσιμο γιατί απλά δεν γινόταν να συνεχίσει έτσι και διαχειρίζεται πλέον καλύτερα και το πάθος του. Πρέπει οπωσδήποτε να δει το αριθμητικό πρόβλημα που δημιουργεί στην στελέχωση του ρόστερ η επιλογή του κάθε χρόνο να έχει ένα παραπάνω τριάρι απ ότι χρειάζεται και ένα λιγότερο καθαρό πλειμέικερ. Χτες αν ο Καντζούρης είχε διαχειριστεί διαφορετικά το παιχνίδι (πίεση σε όλο το γήπεδο στο κατέβασμα για 40 λεπτά και παιχνίδι με Μαντσεν στη ρακέτα) θα ήμασταν δύσκολα. Όπως και να έχει του αξίζουν πολλά συγχαρητήρια γιατί μέχρι στιγμής έχει τρυπήσει ταβάνι.
Υ.Γ. Αν ήμουν ο Λυκογιάννης και μιλούσα με τον Χατζόπουλο θα ζητούσα να ανανεώσουν τώρα με διετές ο Πόλευ και μονοετές οι Σαλούστρος Σλαφτσάκης για να ξεκινήσουμε έχοντας έναν υποτυπώδη κορμό του χρόνου, και στο τέλος να βλέπαμε ποιοι από τους Χαντς Ράιλι Φράνκε και Ρένφρο είναι διατεθειμένοι να μείνουν.