ΠΑΟΚ - αεχ 78-72 MVP, σχόλια & παραλειπόμενα

[Μπαρκαρούτσος]

Η καλύτερη μπασκετική κερκίδα που έζησα, ήταν των Λιθουανών στο Rytas - ΠΑΟΚ. Όταν είχαμε τη μπάλα, φώναζαν όλοι "ουυυυ" και μόλις είχε ο αντίπαλος, άρχιζαν τα δικά τους. Ζήλεψα.

Εμείς βάζουμε καμιά τριποντάρα, παίρνουμε φωτιά, παίρνει time-out ο αντίπαλος προπονητής και συνεχίζουμε. Μέχρι να τελειώσει το time-out, έχουμε σταματήσει.
Είμαστε ανεκπαίδευτοι για κερκίδα στο μπάσκετ.

[kataramenos5]

Νομιζω με σασαρι φέτος η κερκιδα ηταν αυτη που επρεπε.Ειδικα στο τελος γινοταν κολαση.Αλλα σε και σε κατι μικρα πριν χρονια θυμαμαι υποδειγματικες κερκιδες non stop με τρελο ρυθμο .
Γενικα με πολυ κοσμο δε τα παμε καλα.

[Maurice_Escargot]

Μιας που ειμαστε στο θεμα, η πιο πωρωμενη/συνειδητη/καυτη ατμοσφαιρα που εχω ζησει στο παλατακι σε μη-γεματο γηπεδο ηταν ενα μεσοβδομαδο ΠΑΟΚ-Πανελληνιος το 2008 προτελευταια αγωνιστικη οπου πεφταμε εαν χαναμε και ειχε Τεταρτη νωρις το απογευμα 5000 κοσμο.

Διαστρεμμα ο Ρενφρο, αλλα προφανως είναι βιονικός και θα παιξει με Απολλων.

[Μπαρκαρούτσος]

Ο τραυματισμός Renfro βρωμούσε από χιλιόμετρα. Όταν είπε ο speaker ότι πήγε πάγκο, τον είδε ο γιατρός και είπαν "δεν έχει κάτι σοβαρό", κατάλαβα ότι έχει γίνει μαλακία. Ελπίζω να μην μείνει εκτός για καιρό.

[KalamarGiannis]

επειδή ήμουν εκεί και σαν γεράκι παρατηρούσα τα πάντα, τους παλαίμαχους ( είμαι πίσω από το Λάζο στη σέλφι του), τους αντιπάλους, τον Μπἀνε, τις κόρες του, θα σας πω πρώτα τα προφανή και μετά κάτι με ζουμί που δε γράφτηκε πουθενά...
Προφανή: συγκρίνηση, στην παρουσία των θρύλων της ομάδας. Πρόεδροι, παικταράδες, ένας κι ένας αγάπες μας. Δε γνώρισα μόνο τον Μακαρά -πραγματικά αγνώριστος.
Απουσία Σούλη, how come; μάλλον δεν συγχώρεσε εκείνη την απόλυση...
Ο Μπάνε;; κάπου πολύ cool, έπρεπε να επιτρέψει στον εαυτό του να χαρεί τις μοναδικές στιγμές...
Μακάρι να ζούσε να ρθει κι ο ΝΤούντα.
Επίσης δεν ξέρω αν ήρθε κάποιος από την οικογένεια Σαββίδη, ο Αμοιρίδης.

Παρατήρησα πολύ από κοντά τις χαιρετούρες των παλαιών παικτών, είδα ειλικρινή συναισθήματα, χαρά που βλέπαν τους συμπαίκτες τους, χαρά για τη γιορτή, αγάπη για τον Μπάνε, αγάπη για την ομάδα. Ἠμουν τόσο ευτυχισμένος εκεί μέσα με το λαό μας τους παίκτες τους παράγοντες μας, την ομάδα μας σαν ένα συμπαγές σύνολο. Πήγα πεντέμιση, εγώ που πάντα χάνω το τζαμπολ...

Και σε ότι αφορά το σήμερα, Χαντς και Ρένφρο θα πρεπε να μείνουν με διπλάσιες αποδοχές. Δε βρίσκεις εύκολα τόσα μαζεμένα προσόντα σε τέτοια αμοιβή...
Η ξανθιά σφυρίχτρα ήταν κυρία, έκανε και πλάκα με τη μικρή του Γαλακτερού συνέχεια, και ήταν χαμογελαστή...αυτό κι αν ήταν πρωτόγνωρο...

[flash4]

Ήταν πραγματικά ένα πολύ όμορφο απόγευμα, από τα πιο ωραία που έχουμε ζήσει στο παλατάκι (ειδικά για μπάσκετ μιας και δεν έχουμε δει μεγάλες χαρές εμείς οι νεότεροι σε αυτό το τμήμα). Γεμίσαμε συναισθήματα!

Συμφωνώ για τα της κερκίδας, γενικά έχει πάρει την κάτω βόλτα η οργάνωση και η συνθηματολογία, κάτι που φαίνεται και στην Τούμπα άλλωστε. Ήταν νομίζω το μόνο ''μελανό'' σημείο της βραδιάς το ότι δίνανε συνθήματα για ''μάνες και αδέρφια'' λίγο πριν και αμέσως μετά την τελετή για τον Μπάνε.
Θυμάμαι κι εγώ κάτι ματς την περίοδο 2008-2010 με Μαρούσι, Πανιώνιο κτλ με 5000 κόσμο και τρομερό παλμό.

[Aureliano Buendia]

Βούρκωμα, ατελείωτη συγκίνηση, αλλά και κάτι παραπάνω, σχεδόν άρρητο, που δεν εξηγείται ακριβώς με λόγια.
Όλα τα δάκρυα και τα χαμόγελα του κόσμου για τον Μπάνε, τον τίγρη μας, την ενσάρκωση της χαρμολύπης, της πίστης παρά τις σχεδόν μεταφυσικές κατραπακιές, αδικίες, αυτοκτονίες, του ατελείωτου πάθους και πείσματος.
Είναι πέρα για πέρα βιωματική και υπερβατική η σύνδεση του ψυχισμού μας με τον Μπάνε και -ως έναν βαθμό- είναι κατανοητό να μη γίνεται αντιληπτή από νέους που δεν έζησαν την μπασκετική παράνοια των 90s και την αντίστοιχη ποδοσφαιρική ανυπαρξία, όπου η έννοια του τίτλου φάνταζε κακόγουστο ανέκδοτο.
Όπως γράφτηκε από πολλούς, είναι πραγματικά πρωτοφανές ότι στο μυαλό όλων μας η πιο ένδοξη στιγμή του Μπάνε ήρθε ύστερα από μια δραματική ήττα. Ομοίως, στο ίδιο πνεύμα, αυτό το "Ω, Μπάνε, Μπάνε" κρύβει κάτι το μαγικό στην απλότητά του, κάτι ανάμεσα σε επίκληση και παγανιστική κραυγή. Τι όμορφα χρόνια, τι καψούρα, τι αγωνία, τι κλάματα και τι γέλια χαράς, όλα συμπυκνωμένα σε αυτόν τον ασουλούπωτο κι αξύριστο θεοπάλαβο, που σκούπιζε το μέτωπο με τη φανέλα ύστερα από κάθε βόμβα που έριχνε.

Δυστυχώς, η εκδήλωση φανέρωσε με τον πιο σοκαριστικό τρόπο την οπαδική μας κατρακύλα.
Δεν ξέρω αν ακούγεται βαρύς ο χαρακτηρισμός και αν θα ενοχλήσει πολλούς, αλλά τον λέω εν πλήρει συνειδήσει και δεν τον αναιρώ με τίποτα.
Δεν νοείται να μην υπάρχει ούτε ένα πανό για τον Μπάνε (βασικά περίμενα 2-3 και τουλάχιστον ένα σε μεγάλο μέγεθος, αλλά φευ).
Δεν νοείται να μιλά ο Νίκος Βεζυρτζής, ο άνθρωπος που θα έδινε κατά κυριολεξία τη ζωή του για τον ΠΑΟΚ, που κυλά ασπρόμαυρο αίμα στις φλέβες του, και να βαράνε τα παλικάρια αμέριμνα το τύμπανο, στην κοσμάρα τους.
Δεν νοείται να ζητά ο Μπάνε -ολίγον εκνευρισμένος μάλιστα- λίγη ησυχία για να πει δυο κουβέντες.
Δεν νοείται ενόσω περιμένουμε να αρχίσει η εκδήλωση και τρέμουνε τα μέσα μας από το δέος των αναμνήσεων να ακούμε μονάχα υβριστικά συνθήματα για τον αντίπαλο και τίποτα που να θυμίζει ΠΑΟΚ από τα παλιά, τίποτα που να θυμίζει γιορτή αφιερωμένη στον μεγαλύτερο ίσως θρύλο του συλλόγου.
(Στο κάτω κάτω της γραφής ρε πούστη μου, ποιος τη γαμάει την ΑΕΚ, ποιος τη χέζει, αυτό που ζούσαμε εκείνη τη στιγμή ήταν κάτι πολύ μεγαλύτερο, κάτι πολύ πιο ιερό. Όχι, φυσικά, για όλους και αυτό φάνηκε περίτρανα).
Δεν νοείται να αρχίζει το παιχνίδι και να ακούμε για ένα ολόκληρο γαμημένο δεκάλεπτο για "πέτρες, δυναμίτες και στυλό".
Δεν νοείται, βασικά, έπειτα από όλα όσα έχουν γίνει, να ακούγεται γενικότερα από την κερκίδα μας σύνθημα που να λέει "το πρωί, τις πληρώσατε με μαχαιριές".
Δεν νοείται να ολοκληρώνεται το ματς με μια μάγκικη νίκη και όταν όλα έχουν κριθεί να μη δονείται το γήπεδο από το "Ω Μπάνε, Μπάνε" (εγώ, στην αφέλειά μου, φαντασιωνόμουν κάτι του στυλ ένα 15λεπτο συνεχόμενο με "Ω, Μπάνε, Μπάνε", αλλά είμαι μάλλον ονειροπόλος).
Δεν νοείται να μολύνεται ακόμη και αυτή η στιγμή με το "Λευτεριά στ' αδέρφια μας".

Ώρες ώρες νιώθω πολύ μόνος (αν και ξέρω ότι δεν είμαι, στην πραγματικότητα) στην αναγούλα που μου προκαλεί αυτή η στάση, η οποία δεν εξαντλείται στη γηπεδική συνθηματολογία (έχουμε φτάσει σε σημείο να παίζουμε με τον Άρη και να τρέμω μήπως ακουστεί ο εμετός "τον σκότωσα γιατί ήταν Αρειανός"), στα πάμπολλα αίσχη που έχω δει γραμμένα με σπρέι σε τοίχους της πόλης, στα φλουριά βασιλόπιτας που είναι αφιερωμένα στους φυλακισμένους "αγωνιστές μας". Πλέον, έχουμε μπλουζάκια Free our Bros που πωλούνται έξω από την 4, που τα βλέπω φορεμένα από ανθρώπους δίπλα μου στην κερκίδα, στο δεύτερο σπίτι μου. Πόσο να κάνεις τα στραβά μάτια, πόσο να παρηγορηθείς εμμέσως σκεπτόμενος τη γενικότερη κατάντια της κοινωνίας του οπαδισμού, τη χυδαία τυμβωρυχία των συμπολιτών και την υποκρισία των κάτω; Διότι ό,τι και να ισχύει, δεν γίνεται αιωνίως να αποφεύγεις τον καθρέφτη. Τι σκατά έχει συμβεί και από εκεί που η κερκίδα μας και το οπαδικό μας στάτους ήταν πηγή περηφάνιας και σκέτο καμάρι κατέληξε να γίνει κάτι τόσο ξένο και μακρινό;

υγ1: συγχαρητήρια στο "παλικάρι" από πίσω μου, στη χθεσινή Τούμπα, με το t-shirt "Freedom to our brothers", που ήταν πολύ ζοχαδιασμένος που ο βάζελος ήταν κολλημένος στο μηδέν, γιατί τον είχε παίξει άσσο με handicap. Και εις ανώτερα, την άλλη φορά και κανά κουμάρι εναντίον του ΠΑΟΚ, "αδερφέ", αν το σηκώνουν η περίσταση και οι αποδόσεις.

υγ2: δεν κολλάει εδώ ως τόπικ, αλλά κολλάει με αυτά που έγραψα πιο πάνω. Τουλάχιστον να αποφεύγουμε τις μεγαλοστομίες. Αν ζούσε ο Μανάβης, μάλλον θα έριχνε δυο σφαλιάρες στον καθένα μας για τη χθεσινή (ο θεός να την κάνει) κερκίδα, που ήταν και αφιερωμένη στη μνήμη του, τρομάρα μας.

υγ3: Τζέιλεν Χαντς, είσαι μεγάλη παικτούρα, μια σκέτη απόλαυση, και ανήκεις σε ένα αγωνιστικό επίπεδο πολύ ανώτερο από τον τωρινό μας ΠΑΟΚ, δυστυχώς. Τρελαίνομαι να σε βλέπω.

[Equalizer]

Όχι απλά κολλάει το ποστ σου φίλε αλλά πρέπει να το καρφιτσωσουμε σε όλα τα τοπικ

Πραγματικά θα ήθελα να προσθέσω κάποια σχόλια και για την ωραία και για την άσχημη πλευρά αλλά από τη μια δε θέλω να χαλάσω όσα γράφεις κι απ' την άλλη δεν αντέχω να μπω στη διαδικασία να βρίζω τα κακώς κείμενα που αναφέρεις

[Maurice_Escargot]

Aureliano, ευχαριστώ για το ποστ, εκφράζει πολλά πράγματα τα οποία νιώθω κι εγώ (έστω κι απο απόσταση)


PS: ο κοουτς Τακιανος στα social media, γιατί οχι? --> https://twitter.com/takianos_fotis

[Μπαρκαρούτσος]

**** ****15χρονα που δεν έχουν ιδέα τι συμβαίνει εκεί μέσα. Δεν τους αξίζει ο μπασκετικός ΠΑΟΚ. Τα μάτια τους φτάνουν μέχρι το κάγκελο της κερκίδας. Δεν κατάλαβαν τι γίνεται.

Πήγαν αυτά τα **** και δεν πήγαν άλλοι κι άλλοι...


Γράφω με νεύρα, ειδικά αυτό το "λευτεριά στ'αδέρφια μας", σταμάτησα να διαβάζω το post του Aureliano.

Ζητώ συγγνώμη από τους συμφορουμίτες για το ύφος μου, όχι από τα **** 15χρονα.


Λάθος σούτια μεταξύ ΠΑΟΚτσήδων έπεσαν έξω από τα γραφεία της 4. Αντί να τις παίξουν αριστεροί με δεξιούς ΠΑΟΚτσήδες, έπρεπε να τις παίξουν οι γνήσιοι ΠΑΟΚτσήδες με αυτούς τους **** που καπηλεύονται τις αξίες του ΠΑΟΚ και φορώντας φούτερ συνδεσμίτικες, ασυδοτούν εντός κι εκτός γηπέδων και προσβάλλουν τα 4 γράμματα.


****

[Asimos]

Δεν υπήρχε προχθές ένας 40+ που να μην ήξερε τι σήμαινε η ημέρα. Ούτε ένας. Δεν υπήρξε ούτε ένα στομάχι σαραντάρη που να μη σφίχτηκε για τον Μπάνε. Κι ας είχε σταματήσει 20+ χρόνια το μπάσκετ, κι ας απέτυχε μετά, κι ας αποσυρόταν 20 χρόνια μετά η φανέλα. Το ίδιο θα συνέβαινε.

Ήταν η εποχή Μπάνε. Κι ας πούμε πως έκλεισε τυπικά προχθές.

Δεν με απασχολεί πλέον η νέα γενιά ΠΑΟΚτσηδων, όπως πολλά σε αυτό τον τόπο έτσι κι αυτή έχασε το δρόμο της. Έχουμε μείνει λίγοι και συνεχώς γινόμαστε λιγότεροι αλλά είτε τον Θεό, είτε τους πλανήτες που ευθυγραμμιστηκαν τους ευχαριστώ που ζήσαμε εκείνη την εποχή.

Εκείνος το ΠΑΟΚ, ήταν ότι πιο ΠΑΟΚ υπάρχει στο ασπρόμαυρο σύμπαν.

ΥΓ: κι ο Τζέκος ο αληταρας!!

[kataramenos5]

Εγω παντως στις (λιγες ειναι αληθεια) κερκιδαρες που ειδα στο Παλατακι τα ιδια 15χρονα ηταν στο τσιμεντο.Κι αναμεσα σ αυτα τα "μ......." που λες ειδα πολλες φορες στο παρελθόν (τοτε που μασταν 300 νοματαιοι βαρια) τα ιδια πιτσιρικια να περιμενουν υπομονετικα απ εξω στη βροχη μπας και τους αφήσουν να μπουν για να φωναξουν ΠΑΟΚ .Μη τα ισοπεδωνουμε ολα.
Παρακαλουσαμε πριν χρονια ,να χει 50 συνδεσιμιτακια μεσα μ ενα τυμπανο ,να παρει παλμο το γηπεδο. και τωρα τους περναμε γενναίες 14(εγω ο μλκας το ξεκινησα εδω)
Μπορει να κανουν λαθη ,μπορει λογω ηλικιας να μη καταλαβαινουν καποια πραγματα ,μη τους παρουμε το κεφαλι.Ας προσπαθησουμε να τους δωσουμε να καταλαβουν τα οποια λαθη με ηπιο τρόπο ,οχι να τους πετροβολησουμε.
Κι αυτους η τρελα τους για τον ΠΑΟΚ τους εφερε δω.

[Μπαρκαρούτσος]

Να έρθουν, αλλά να φέρονται σωστά. Είναι οι ίδιοι (ή ίδιας νοοτροπίας) που σε αγώνα με Άρη που ήμαστε μόνιμα 5-10 πόντους πίσω, μόλις φτάνουμε στους 2 ρίχνουν αντικείμενο και κόβεται η φόρα της ομάδας. Τι να πεις εκεί; Ήμουν έτοιμος να μπω και να τους βρίσω, να τις φάω από όχλο 100 ατόμων.

[kataramenos5]

Μπαρκα αν θες σβησε τους χαρακτηρισμους.Ολοι τσιτωμενοι ειμαστε

[nikvasil]

43 έφτασα και ακόμα δακρύζω με τις αναμνήσεις του Μπάνε!
Ποτέ δεν βρέθηκα στο Αλεξάνδρειο,
ποτέ δεν τον παρακολούθησα από κοντά!
Και όμως αυτή η ψυχάρα, αυτή η τυπαρα, που τα έβαζε με όλους και με όλα, με το ήθος του και την μαγκιά του να ξεχειλίζουν ταυτόχρονα! Απίστευτος συνδυασμός!
Αυτός ο υπέρ παίχτης που ξεσήκωνε την κερκίδα να φώναζει «Ω Μπάνε Μπάνε»
Αυτός ο αρχηγός που δεν μάσαγε τίποτα με έκανε ΠΑΟΚτζη μεγαλώνοντας στις συνοικίες της Αθήνας και δηλώνοντας περήφανα ότι είμαι ΠΑΟΚαρα!
Παρακολούθησα με περηφάνια, αγάπη και νοσταλγία την εκδήλωση και το παιχνίδι με τα δυο μου παιδιά πλέον από την TV και τους εξήγησα τη σημασία του παιχνιδιού, την αξία της ήττας, του κλάματος του Μπάνε στη φανέλα και τη σημασία του να σηκώνεσαι πάλι στα πόδια σου!
Όπως έκανε πάντα ο Μπάνε!
Τη σημασία του αρχηγού που μπαίνει μπροστά και αναλαμβάνει την ευθύνη και τραβάει και τους υπόλοιπους μπροστά!
Όπως έκανε πάντα ο Μπάνε!

Μπάνε μου σε ευχαριστώ για όλα και μέσα απο το forum.

ΥΓ. Δεν θέλω να πιστεύω ότι η κερκιδαρα που αγάπησα με τα ευφάνταστα συνθήματα και τα μηνύματα απέναντι στην αδικία και το κατεστημένο έχει αλλοιωθεί τόσο πολύ. Αδυνατώ να πιστέψω ότι τα συνθήματα που κυριαρχούν είναι για ναρκωτικά και αλητείες. Δεν ξέρω πως μπορεί να αλλάξει αυτό αλλά πρέπει, γιατί ο ΠΑΟΚ ήταν και πρέπει να μείνει διαφορετικός.
ΠΑΟΚΑΡΑ, ΠΟΝΤΟΣ, ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ… ΕΤΣΙ ΜΑΘΑΜΕ ΑΠΟ ΠΑΙΔΙΑ…

Βούρκωμα, ατελείωτη συγκίνηση, αλλά και κάτι παραπάνω, σχεδόν άρρητο, που δεν εξηγείται ακριβώς με λόγια.
Όλα τα δάκρυα και τα χαμόγελα του κόσμου για τον Μπάνε, τον τίγρη μας, την ενσάρκωση της χαρμολύπης, της πίστης παρά τις σχεδόν μεταφυσικές κατραπακιές, αδικίες, αυτοκτονίες, του ατελείωτου πάθους και πείσματος.
Είναι πέρα για πέρα βιωματική και υπερβατική η σύνδεση του ψυχισμού μας με τον Μπάνε και -ως έναν βαθμό- είναι κατανοητό να μη γίνεται αντιληπτή από νέους που δεν έζησαν την μπασκετική παράνοια των 90s και την αντίστοιχη ποδοσφαιρική ανυπαρξία, όπου η έννοια του τίτλου φάνταζε κακόγουστο ανέκδοτο.
Όπως γράφτηκε από πολλούς, είναι πραγματικά πρωτοφανές ότι στο μυαλό όλων μας η πιο ένδοξη στιγμή του Μπάνε ήρθε ύστερα από μια δραματική ήττα. Ομοίως, στο ίδιο πνεύμα, αυτό το "Ω, Μπάνε, Μπάνε" κρύβει κάτι το μαγικό στην απλότητά του, κάτι ανάμεσα σε επίκληση και παγανιστική κραυγή. Τι όμορφα χρόνια, τι καψούρα, τι αγωνία, τι κλάματα και τι γέλια χαράς, όλα συμπυκνωμένα σε αυτόν τον ασουλούπωτο κι αξύριστο θεοπάλαβο, που σκούπιζε το μέτωπο με τη φανέλα ύστερα από κάθε βόμβα που έριχνε.

Δυστυχώς, η εκδήλωση φανέρωσε με τον πιο σοκαριστικό τρόπο την οπαδική μας κατρακύλα.
Δεν ξέρω αν ακούγεται βαρύς ο χαρακτηρισμός και αν θα ενοχλήσει πολλούς, αλλά τον λέω εν πλήρει συνειδήσει και δεν τον αναιρώ με τίποτα.
Δεν νοείται να μην υπάρχει ούτε ένα πανό για τον Μπάνε (βασικά περίμενα 2-3 και τουλάχιστον ένα σε μεγάλο μέγεθος, αλλά φευ).
Δεν νοείται να μιλά ο Νίκος Βεζυρτζής, ο άνθρωπος που θα έδινε κατά κυριολεξία τη ζωή του για τον ΠΑΟΚ, που κυλά ασπρόμαυρο αίμα στις φλέβες του, και να βαράνε τα παλικάρια αμέριμνα το τύμπανο, στην κοσμάρα τους.
Δεν νοείται να ζητά ο Μπάνε -ολίγον εκνευρισμένος μάλιστα- λίγη ησυχία για να πει δυο κουβέντες.
Δεν νοείται ενόσω περιμένουμε να αρχίσει η εκδήλωση και τρέμουνε τα μέσα μας από το δέος των αναμνήσεων να ακούμε μονάχα υβριστικά συνθήματα για τον αντίπαλο και τίποτα που να θυμίζει ΠΑΟΚ από τα παλιά, τίποτα που να θυμίζει γιορτή αφιερωμένη στον μεγαλύτερο ίσως θρύλο του συλλόγου.
(Στο κάτω κάτω της γραφής ρε πούστη μου, ποιος τη γαμάει την ΑΕΚ, ποιος τη χέζει, αυτό που ζούσαμε εκείνη τη στιγμή ήταν κάτι πολύ μεγαλύτερο, κάτι πολύ πιο ιερό. Όχι, φυσικά, για όλους και αυτό φάνηκε περίτρανα).
Δεν νοείται να αρχίζει το παιχνίδι και να ακούμε για ένα ολόκληρο γαμημένο δεκάλεπτο για "πέτρες, δυναμίτες και στυλό".
Δεν νοείται, βασικά, έπειτα από όλα όσα έχουν γίνει, να ακούγεται γενικότερα από την κερκίδα μας σύνθημα που να λέει "το πρωί, τις πληρώσατε με μαχαιριές".
Δεν νοείται να ολοκληρώνεται το ματς με μια μάγκικη νίκη και όταν όλα έχουν κριθεί να μη δονείται το γήπεδο από το "Ω Μπάνε, Μπάνε" (εγώ, στην αφέλειά μου, φαντασιωνόμουν κάτι του στυλ ένα 15λεπτο συνεχόμενο με "Ω, Μπάνε, Μπάνε", αλλά είμαι μάλλον ονειροπόλος).
Δεν νοείται να μολύνεται ακόμη και αυτή η στιγμή με το "Λευτεριά στ' αδέρφια μας".

Ώρες ώρες νιώθω πολύ μόνος (αν και ξέρω ότι δεν είμαι, στην πραγματικότητα) στην αναγούλα που μου προκαλεί αυτή η στάση, η οποία δεν εξαντλείται στη γηπεδική συνθηματολογία (έχουμε φτάσει σε σημείο να παίζουμε με τον Άρη και να τρέμω μήπως ακουστεί ο εμετός "τον σκότωσα γιατί ήταν Αρειανός"), στα πάμπολλα αίσχη που έχω δει γραμμένα με σπρέι σε τοίχους της πόλης, στα φλουριά βασιλόπιτας που είναι αφιερωμένα στους φυλακισμένους "αγωνιστές μας". Πλέον, έχουμε μπλουζάκια Free our Bros που πωλούνται έξω από την 4, που τα βλέπω φορεμένα από ανθρώπους δίπλα μου στην κερκίδα, στο δεύτερο σπίτι μου. Πόσο να κάνεις τα στραβά μάτια, πόσο να παρηγορηθείς εμμέσως σκεπτόμενος τη γενικότερη κατάντια της κοινωνίας του οπαδισμού, τη χυδαία τυμβωρυχία των συμπολιτών και την υποκρισία των κάτω; Διότι ό,τι και να ισχύει, δεν γίνεται αιωνίως να αποφεύγεις τον καθρέφτη. Τι σκατά έχει συμβεί και από εκεί που η κερκίδα μας και το οπαδικό μας στάτους ήταν πηγή περηφάνιας και σκέτο καμάρι κατέληξε να γίνει κάτι τόσο ξένο και μακρινό;

υγ1: συγχαρητήρια στο "παλικάρι" από πίσω μου, στη χθεσινή Τούμπα, με το t-shirt "Freedom to our brothers", που ήταν πολύ ζοχαδιασμένος που ο βάζελος ήταν κολλημένος στο μηδέν, γιατί τον είχε παίξει άσσο με handicap. Και εις ανώτερα, την άλλη φορά και κανά κουμάρι εναντίον του ΠΑΟΚ, "αδερφέ", αν το σηκώνουν η περίσταση και οι αποδόσεις.

υγ2: δεν κολλάει εδώ ως τόπικ, αλλά κολλάει με αυτά που έγραψα πιο πάνω. Τουλάχιστον να αποφεύγουμε τις μεγαλοστομίες. Αν ζούσε ο Μανάβης, μάλλον θα έριχνε δυο σφαλιάρες στον καθένα μας για τη χθεσινή (ο θεός να την κάνει) κερκίδα, που ήταν και αφιερωμένη στη μνήμη του, τρομάρα μας.

υγ3: Τζέιλεν Χαντς, είσαι μεγάλη παικτούρα, μια σκέτη απόλαυση, και ανήκεις σε ένα αγωνιστικό επίπεδο πολύ ανώτερο από τον τωρινό μας ΠΑΟΚ, δυστυχώς. Τρελαίνομαι να σε βλέπω.