Πολύ στενάχωρο και άσχημο αποτέλεσμα. Πέρα από τους δύο χαμένους βαθμούς, είναι και η ζημιά στη νοοτροπία νικητή και στον κυνισμό που οφείλει να χτίσει η ομάδα σε υπερθετικό βαθμό αν θέλει να έχει στόχους σε αυτό το πρωτάθλημα, με το υπάρχον ρόστερ.Χωρίς να ελέγχουμε ποτέ απόλυτα το ματς, η εικόνα μας στο β' ημίχρονο ήταν για να διευρύνουμε το προβάδισμα. Υπήρχαν φάσεις, υπήρχε υπεροχή, υπήρχαν πολλά κερδισμένα στημένα. Έπρεπε να το τελειώσουμε. Το είχα γράψει και μετά τη Λαμία, εκτός έδρας θα βρούμε πιο πολλούς χώρους, όπως και συνέβη.
Με τις καθυστερήσεις δεν υπάρχει κανένα θέμα. Ήταν προφανές ότι θα άφηνε ένα λεπτό ακόμη και το γκολ ήρθε με το που εξέπνευσε αυτό το εξτρά λεπτό. Όσο για τη φάση του κόρνερ, προφανώς και σε ένα ιδεατό σενάριο ίσως θα μπορούσε να το αποφύγει ο Λύρατζης, αλλά είναι μια παντελώς συνηθισμένη αντίδραση από έναν ποδοσφαιριστή σε μία τέτοιου είδους φάση. Κατά τα άλλα, τα κενά είναι εκεί και βροντοφωνάζουν. Βασικοί πλάγιοι μπακ που δεν είναι για βασικοί σε καμία περίπτωση, τρομερή λειψανδρία στο 9, ψιλοχτικιό με τον Αουγκούστο κατά συνθήκη 10άρι (εγώ, όσο και να τον βρίζουν και ειρωνεύονται πολλοί, προτιμώ Καντουρί σε αυτή τη θέση). Δεδομένων, λοιπόν, αυτών των αδυναμιών, ματς σαν κι αυτό, όπου είσαι καλύτερος βάσει ευκαιριών απέναντι σε μια χειρότερη ομάδα από σένα, πρέπει να τα κερδίζεις πάση θυσία και με κάθε τρόπο. Και σίγουρα να μην σου ξεγλιστρούν από τα χέρια στο 102'.