από Hideguti » Δευτ 13 Απρ 2009, 20:16
Περί απόδοσης παικτών
Χαλκιάς : Προσέθεσε ακόμη μία πειστική εμφάνιση στο φετινό βιογραφικό του, με την επέμβαση του στο 78 στο σουτ του Αγκάλι να είναι καθοριστική για τη συνέχεια του ματς.
Σνάουτσνερ : Μεστό ματς από τον λιγότερο τραγουδισμένο ήρωα του φετινού ΠΑΟΚ. Παρουσίασε την γνώριμη σιγουριά στα μετόπισθεν και αναγκάστηκε κάμποσες φορές να καλύψει και τα λάθη του δεξιού στόπερ, Μπιζέρα. Πέραν τούτου ανέβαινε και ψηλά αρκετές φορές, αλλά δυστυχώς ο μπροστινός του Κονσεισάο ήταν σε μετριότατη μέρα. Τέλος είχε και μία πολύ καλή προσπάθεια για γκολ (!) στο 49 όταν και εξαπέλυσε ένα δυνατό ευθύβολο με το δεξί, με τον Μπακαγιόκο να χάνει τεράστια ευκαιρία στην επαναφορά της μπάλας.
Λίνο : Κράτησε καλά την πλευρά του στο Α' μέρος και όσες φορές ανέβηκε εκσφενδόνισε “ενδιαφέρουσες” σέντρες.. Στο Β' μέρος, και ιδίως μετά το 1-1, ήταν ψηλά σε μόνιμη βάση κάνοντας ουσιαστικά το παιχνίδι της ομάδας μαζί με τον Σορλέν από τα αριστερά, με το οποίο είχε πολύ καλή συνεργασία. Αυτό είχε ως συνέπεια βέβαια να μένει ακάλυπτος ο Κιντάνα σε κάποιες περιπτώσεις, αλλά ο ΠΑΟΚ ήθελε το διπλό, ο Σάντος ρίσκαρε και καλώς έπραξε.
Μπιζέρα : Δυστυχώς, και για πρώτη φορά, έκανε τραγική εμφάνιση κινούμενος στο cyberspace του γηπέδου. Στις περιπτώσεις που “είχε” τον Αγκάλι, ο Νιγηριανός τον έφαγε ζωντανό μαζί με την κοτσίδα, ενώ και ο Πόι τον ταλαιπώρησε επίσης. Στην φάση τέλος του πολύ ωραίου γκολ της Ξάνθης, που ξεκινάει από απαράδεκτο λάθος του Κονσεισάο, ο Κοντρέρας σαν αριστερό στόπερ πάει σωστά προς τον Αργεντινό και η ευθύνη για την κάλυψη του Αγκάλι ανήκει στον Μπιζέρα, ο οποίος βέβαια αποτυγχάνει παταγωδώς, αν και η μπαλιά του Κιντάνα ήταν εξαιρετική.
Κοντρέρας : Αν είχα το συγγραφικό ταλέντο του Eduardo Galeano θα συνέθετα μία ωδή για τον Χιλιάνο με την κονδοριανή μύτη. Το αφήνω προς το παρόν για την (όχι μακρινή) στιγμή που θα το αποκτήσω.
Τι να πει κανείς για αυτή τη μορφή. Εγώ πάντως δεν θα πάψω να λέω ότι είναι ο σπουδαιότερος κεντρικός αμυντικός που έχω δει με τα ματάκια μου να φοράει τον αυθεντικό (και όχι τον ιμιτασιόν) προσφυγικό Δικέφαλο στο στήθος. Ο τρόπος με τον οποίο αυτός ο ποδοσφαιριστής αντιπαρέρχεται στο πρόβλημα του ύψους του με τις εγκεφαλικές τοποθετήσεις του σώματος του είναι σεμιναριακού επιπέδου
Μετά την ισοφάριση λύσσαξε πραγματικά, όπως πρέπει να κάνουν δηλαδή οι ηγέτες, και εκμεταλλευόμενος την άψογη τεχνική του, κουβάλησε μπάλα, βγήκε μπροστά, πάσαρε σωστά και αν σε δύο περιπτώσεις ο Ίβιτς και ο Κονσεισάο ήταν προσεκτικότεροι, τότε θα είχε μπει με την μπάλα στα δίχτυα. Δεν υπάρχει στόπερ σε αυτό το πρωτάθλημα με τις ικανότητες του Πάμπλο. Τέλος...
Γκαρσία : Μία μεταβατική, μετά την μακροχρόνια απουσία, εμφάνιση του έτερου μεγάλου Πάμπλο του ΠΑΟΚ. Η γνωστή άνεση με την μπάλα στα πόδια και η ευχέρεια στο πάσινγκ γκέιμ σε κοντινό χώρο, αλλά και στην μακρινή μεταβίβαση έκαναν και πάλι την εμφάνιση τους. Έλλειπε όμως το χαρακτηριστικό του “δάγκωμα” στον χώρο του κέντρου ενώ δεν απέφυγε και κάποια λαθάκια στο Β' ημίχρονο. Αξιοσημείωτο πάντως είναι ότι στην φάση του 0-1 πέρα από το ωραίο του “στρώσιμο” στον Ίβιτς, ο Ασύστολος Παύλος ήταν μέσα (!) στην αντίπαλη περιοχή. Άντε και με γκολ στα πλέι οφ εύχομαι.
Ίβιτς : Ο φιλόσοφος της περιπατητικής σχολής, που βρίσκεται (περπατώντας άραγε;) σε κέντρο άμυνα και επίθεση, αγωνίστηκε για μία ακόμα φορά ως αμυντικό χαφ και στο πρώτο ημίχρονο ήταν μάλλον ο κορυφαίος του ΠΑΟΚ, με πολύ τρέξιμο και άριστη κυκλοφορία της μπάλας. Το “γλυκό” του τεμάχιο όμως με το εξωτερικό φάλτσο μου άφησε μια πικρή γεύση, όταν το Μαγυάρικο μυαλό μου ταξίδεψε σε ένα άλλο ματς όπου απέτυχε σε δύο πολύ πιο εύκολα σουτ από το χθεσινό. Στο δεύτερο ημίχρονο έπεσε κάπως η απόδοση του και σε κάποιες περιπτώσεις που βρέθηκε έξω από την περιοχή τους με την μπάλα στα πόδια θα περίμενα καλύτερες επιλογές.
Εν τούτοις, στο λυκόφως του αγώνα, δική του ήταν η έμπνευση με την πολύ δύσκολη “κάθετη” στον Αναστασάκο, δικό του και το δεύτερο γκολ (με μία σαφώς κακή εκτέλεση πέναλτυ πάντως). Μαζί με Σορλέν και Κοντρέρας, ο κορυφαίος κατά την άποψη μου.
Κονσεισάο : Πολύ άσχημο παιχνίδι και μία εμφάνιση περυσινού τύπου. Δεν νομίζω, κατ' αρχήν, να έχει κάνει παιχνίδι φέτος με τόσες (εκνευριστικά) πολλές λανθασμένες μεταβιβάσεις. Πέραν τούτου, η απροθυμία του να γυρίσει πίσω και να μαρκάρει συντέλεσε πολλές φορές στο να βγαίνει η Πανοπουλάνθη με δύο παίκτες από την πλευρά του. Τέλος φέρει μεγάλη ευθύνη και για το γκολ τους. Ένα-δυο λεπτά πριν την ισοφάριση ακούσαμε το post modern είδωλο της ΠΑΟΚτσήδικης δημοσιογραφίας να αναγγέλλει πως ο Σάντος ζητάει από τους παίκτες του να αφήσουν τις περιττές ενέργειες στο κέντρο για να μην βγαίνουν οι “Οκταβιανοί” στην αντεπίθεση. Ο Σέρτζιο μάλλον δεν άκουσε και έκανε τον ορισμό της περιττής ενέργειας με ένα τακουνάκι ποδοσφαίρου πασαρέλας και ενώ η ομάδα είχε ανέβει ψηλά.
Εύχομαι να είναι απλώς μια κακή παρένθεση σε έναν κατά τα άλλα εξαιρετικό δεύτερο γύρο.
Σορλέν : Νομίζω ότι στο δεύτερο ημίχρονο ειδικά έκανε μεγαλειώδη εμφάνιση. ´Ηταν ο φυσικός πνεύμονα της ομάδας με ατελείωτο τρέξιμο και με συνεχή δημιουργία ρηγμάτων στην άμυνα τους εκμεταλλευόμενος τόσο την τεχνική του όσο και την αντοχή του. Πιθανότατα η κομβικότερη, για την συνέχεια του πρωταθλήματος, μεταγραφή του Γενάρη.
Χούτος : Δεν μπορώ να καταλάβω, γιατί τα ματς του πηγαίνουν στραβά και δεν μπορεί να προσφέρει αυτά που μπορεί. Σωστά αντικαταστάθηκε από τον Σάντος, γιατί στο δεύτερο ημίχρονο ειδικά πελαγοδρομούσε. Θα μπορούσε βέβαια να ανοίξει λογαριασμό με τον ΠΑΟΚ αν στο 37 δεν δεν υποδεικνυόταν λανθασμένα σε θέση οφσάιντ. Ελπίδα για το μέλλον πάντως είναι η ενέργεια Γιόχαν Κρόιφ (ιεροσυλία!!!) που έκανε στο 19 όταν ξεκίνησε από το κέντρο, τους πήρε όλους παραμάζωμα και έβγαλε εκπληκτική κάθετη στον Μπακαγιόκο. Μία ενέργεια για την οποία δεν μπορώ να φέρω στο μυαλό μου άλλον επιθετικό του ΠΑΟΚ να την πραγματοποιεί.
Μπακαγιόκο : Ο Bakapanther εμφάνισε τα συνήθη συμπτώματα της ασθένειας “Ξεκινάω στην Ενδεκάδα” που τον ταλαιπωρεί και για την οποία ο Σάντος θα πρέπει να βρει επιτέλους το εμβόλιο. Τσαπατσουλιά σε πολλές μεταβιβάσεις, τρίπλες στον εαυτό του κτλ. Όλα αυτά βέβαια θα ήταν μικρά γράμματα αν στο 19 και στο 49 κάρφωνε τα τεμάχια ως όφειλε. Σωστά αντικαταστάθηκε και αυτός.
Αναστασάκος : Έχει αρχίσει και γίνεται καλτ φαινόμενο. Μπήκε στο 70 και πρόλαβε να κάνει δύο φάσεις τουλάχιστον για γκολ. Η κάθετη κίνηση του στο 93 ήταν πολύ όμορφη και σεντερφορίσια, το δε πέναλτυ που κέρδισε ήταν ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΟ ( άσχετα αν πολλοί, μεταξύ των οποίων και ο “αναλυτής” φάσεων με κύκλους, βελάκια και ισοσκελή και σκαληνά τρίγωνα του συνδρομητικού, έβγαλαν χολή με την νίκη του ΠΑΟΚ. Αλλά όπως λέει και το γνωστό νανούρισμα των Ινδιάνων Ναβάχο : “Πόσο πονάει όταν ο ΠΑΟΚ τραγουδάει”...)
Λάκης : Θετική παρουσία από τον Λάκη ως δεξί εξτρέμ με μια πολύ ωραία σέντρα για γκολ στον Αναστασάκο στο 80 και ένα πολύ επικίνδυνο σουτ (ξανά με το αριστερό όπως και στο δοκάρι του Αλκάζαρ) ένα λεπτό αργότερα.
Γενικότερα σχόλια : To 4-4-2 που παρουσίασε ο Σάντος έκανε τον ΠΑΟΚ πιο ελκυστικό οπτικά μεν, πιο ευάλωτο στα μετόπισθεν δε. Ο Χούτος δεν μαρκάρει σαν τον Μούσλι, ο Κονσεισάο απείχε από οποιοδήποτε αμυντικό καθήκον ενώ και το δίδυμο Γκαρσία-Ιβιτς στα αμυντικά χαφ σου δίνει τον έλεγχο της κυκλοφορίας, αλλά δεν σε εξασφαλίζει απέναντι σε αντεπιθέσεις όπου χρειάζονται γρήγορες επιστροφές. Γνώμη μου πάντως είναι ότι ο Σάντος καλώς έπραξε και αν ο Μπακαγιόκο ήταν προσεκτικότερος θα το είχαμε καθαρίσει το ματσάκιο νωρίτερα.
Στα συν βέβαια του Πορτογάλου είναι και το ότι άλλαξε τελείως το σύστημα της ομάδας ( και όχι απλώς τα πρόσωπα) σε 4-3-3 για να χτυπήσει το ματς. Θα πει κανείς ότι με πέναλτυ στο 93 στάθηκε τυχερός. Θα απαντήσω, ότι θα μπορούσε να καθαρίσει το ματς με 4-3-3 νωρίτερα αν ο Αναστασάκος ήταν λίγο πιο τυχερός στην τελική προσπάθεια.
Τέλος θα ήθελα να αναφερθώ στην κλάψα των Ξανθιωτών για τις πληγωμένες ψυχές των (ομολογουμένως πολύ ελπιδοφόρων) νέων παικτών της Ξάνθης που είδαν την ομάδα τους να στερείται τον χρυσό βαθμό της ισοπαλίας από τον Δρακουμέλ διαιτητή. Θα ήθελα να συστήσω στα παιδιά αυτά να μην ασχοληθούν με το καθαρό πέναλτυ του ΠΑΟΚ, ούτε με τα τετ α τετ του ΠΑΟΚ που έκοψαν τα “κοντάρια”, αλλά να βάλουν να ακούσουν μια κασέτα που λέει μια διδακτική ιστορία για θείους, περίεργους και λοιπούς δοξασμένους ήρωες της Ινδονησιακής μυθολογίας και στην συνέχεια να δουλέψουν σωστά και να αξιωθούν να παίξουν κάποια στιγμή στον ΠΑΟΚ.
Αυτά...
"Η ιστορία επαναλαμβάνεται, την πρώτη φορά ως τραγωδία, την δεύτερη ως φάρσα."