από gpap » Δευτ 04 Νοέμ 2019, 18:42
Μια ημέρα μετά, με πιο ήρεμο μυαλό και χωρίς υπερβολές, κάθομαι και διαπιστώνω τα εξής:
Φέτος η ομάδα στο πρωτάθλημα, έχει κάνει κάποιες πολύ καλές εμφανίσεις και κάποιες πολύ κακές εμφανίσεις.
Οι καλές εμφανίσεις μας είναι με ομάδες που δεν θα ανταγωνιστούμε για το πρωτάθλημα.
Οι κακές εμφανίσεις μας είναι με ομάδες που θα ανταγωνιστούμε για το πρωτάθλημα.
Και όταν λέω ‘’ανταγωνιστούμε’’ δεν εννοώ πως θα το διεκδικήσουμε μαζί τους, αλλά από αυτούς θα εξαρτηθεί αν εγώ (ΠΑΟΚ) ή ο γαύρος θα πάρουμε τον τίτλο.
Κούλα, οάρης, βάζελος.
3 Ισοπαλίες εγώ, δύο νίκες και μια ισοπαλία ο γαύρος με δαύτους.
Σύνολο βαθμών 3 εγώ, και 7 ο γαύρος.
2εντος και 1 εκτός εγώ, δύο εκτός και ένα εντός ο γαύρος.
Καλώς-κακώς, το πρωτάθλημα δεν θα κριθεί από τους βαθμούς που θα πάρω με την Λαμία ή τον Παναιτωλικό, μιας και ο γαύρος θα πάρει τους ίδιους βαθμους με εμένα σε αυτά τα παιχνίδια. Ούτε θα συναντήσω την Λαμία και Παναιτωλικό στο τέλος της regular season, στη τελική ευθεία για τον τίτλο.
Θα συναντήσω κούλα, βάζελο και οάρη. Και θεωρήσουμε πως η βαζέλα δεν θα καταφέρει να φτάσει έως την εξάδα στην regular season, στην θέση του θα είναι ο όφις , τον οποίο ο γαύρος τον κέρδισε, όπως και να τον κέρδισε.
Που θέλω να καταλήξω:
Ο ΠΑΟΚ πέρσι, στα 4 ντέρμπι είχε:
1. Νίκη- νίκη με γαύρο
2. Νικη-ισοπαλία με κούλα
3. Νίκη-νίκη με βαζέλα
4. Ισοπαλία- νίκη με οάρη
Είμαστε ήδη μια ισοπαλία περισσότερη από ότι πέρσι σε όλο το πρωτάθλημα.
Κάτι δείχνει αυτό όσο αφορά το πώς κατεβαίνουμε στα ντέρμπι.
Πέρσι κατεβαίναμε και παίζαμε μπαλάρα, εκτός από το αγώνα με γαύρο κάτω που κάναμε απλά προπόνηση στον Πασχαλάκη.
Φέτος, πέραν του α’ ημιχρόνου με κούλα, στα υπόλοιπα κατεβαίναμε όχι ως πρωταγωνιστές αλλά κομπάρσοι.
Και αυτό δεν έχει να κάνει με το λάθος του Κρέσπο ή το δοκάρι του Μάτος. Η νοοτροπία του ‘’μπαίνω και τους καταπίνω’’ με την νοοτροπία ‘’μπαίνω και μελετάω πως θα παίξει ο αντίπαλος’’ διαφέρει στην ουσία της πίστης που έχεις στην δυναμική της ομάδος.
Πέρσι, όπως και να κατέβαινε ο αντίπαλος να παίξει, εμείς παίζαμε το παιχνίδι μας. Όποιος τολμούσε να μας ''κοιτάξει στα μάτια'', έβλεπε στα δικά μας μάτια φωτιά & τσεκούρι - ήμασταν έτοιμοι να τους φάμε ζωντανούς.
Φέτος, αν ο αντίπαλος μας κοιτάξει στα μάτια, δείχνουμε να τον φοβόμαστε. Σαν να μην πιστεύουμε πως είναι κατώτερός μας, και σαν να θεωρούμε δύσκολο να του το αποδείξουμε.
Και αυτό το παραπάνω είναι που με ανησυχεί.
Σαν να μην πιστεύουμε πλέον στο πόσο δυνατοί είμαστε.