teod1980 έγραψε:Βλέποντας αυτόν τον λαγό και τους κακομαθημένους ρεπόρτερ του που κλαίνε για το μέλλον, καταλαβαίνει κανείς πόσο μεγάλο επίτευγμα ήταν να κερδίζεις με σφεντόνες απέναντι σε πυρηνικά και να διεκδικείς και όσο σε άφηναν κάποιους τίτλους. Πόσο απίστευτο πραγματικά.
Κερδίζαμε με τοργκελε, με Κουτσόπουλους, με Ζαφειρίου, με Σιδηρόπουλους, χωρίς να τα θίγω τα παιδιά, αλλά ήταν δύναμη ψυχής, και μας μιλάνε για στατιστικά κ νίκες που τώρα που είμαστε καλύτεροι ούτε γκολ μας βάζουν και για να μας κρατήσουν παίζουμε με δέκα, όπως με αεχ πχ
Μεγάλε ΠΑΟΚ....
Έτσι. Πολλοί χθες θυμηθήκαμε το κλίμα πριν το παιχνίδι με τον πράσινο το 2004. Οι πράσινοι έλεγαν να κάτσουμε να χάσουμε για να σπάσει το σερί των εφτά πρωταθλημάτων του κόκκινου και ο κόκκινος έλεγε να "παίξουμε για την ιστορία μας", λες και δικαιούται να μιλάει για αξιοπρέπεια. Πιόνι στην προπαγάνδα τους, υπολογίσιμος αλλά όχι πραγματικά επικίνδυνος αγωνιστικά (τρίτοι βγήκαμε χωρίς ποτέ να πλησιάσουμε την κορυφή), ανύπαρκτος επικοινωνιακά, ο Βούλγ.... εεεε ο ΠΑΟΚ ήταν ο γραφικός συμπαθητικός μακρινός συγγενής στο χωριό των τρελών. Σήμερα, ο πράσινος είναι κολλημένος σε βάλτο, υπερβολικά αδύναμος για να ξεκολλήσει και υπερβολικά δειλός για να αυτοκτονήσει, με ευρωπαϊκή τιμωρία το 2012 και το 2018, με δανεικούς, να προσπαθεί να ψήσει παίχτες να έρθουν σε αυτόν γιατί είναι ομάδα μικρότερου βεληνεκούς άρα η αναρρίχηση είναι πιο εύκολη για έναν νεαρό ποδοσφαιριστή. Ούτε η πλέον καλπάζουσα φαντασία δεν θα μπορούσε να τα γεννήσει όλα αυτά.
Όλα στη ζωή είναι... δανικά, ακόμα και οι διαιτητές.