Τέλειωσε κι αυτή η σεζόν! Τι μας άφησε; Μια πικρή γεύση καθώς δεν πετύχαμε κανέναν από τους στόχους μας: ούτε το κύπελλο, ούτε την έξοδο στο Ch.L. (αναθεωρημένος στόχος του β΄ γύρου, μετά την απώλεια οποιασδήποτε ελπίδας για πρωτάθλημα).
Ήταν η χρονιά καταστροφική;
Για μένα όχι. Κατ’ αρχήν δεν την θεωρώ χειρότερη από την περυσινή. Σε σχέση με πέρυσι καταφέραμε να πάμε (επιτέλους) στον τελικό κυπέλλου, και μάλιστα αποκλείοντας τον Ολυμπιακό σε διπλούς αγώνες με όλα αυτά τα διαιτητικά αίσχη, ενώ και στα play-off καταφέραμε να κερδίσουμε περισσότερους αγωνιστικούς βαθμούς από πέρυσι. Πέρυσι είχαμε 3 νίκες και 3 ήττες, σύνολο 9 βαθμούς, ενώ φέτος είχαμε 3 νίκες, 2 ισοπαλίες και μία ήττα, σύνολο 11 βαθμοί. Εάν δεν υπήρχε αυτή η αφαίρεση βαθμών, που για μένα είναι νομικό πραξικόπημα, θα ήμασταν πάλι πρώτοι.
Συνολικά η ομάδα έδωσε 61 επίσημους αγώνες (σε προκριματικούς Ch.L. E.L. κύπελλο και Superleague) με απολογισμό 34 νίκες, 13 ισοπαλίες και 14 ήττες και γκολ 109-65. Είναι εμφανές ότι η αναλογία είναι άσχημη όσον αφορά το παθητικό μας.
Ας τα πάρουμε από την αρχή:
ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ
Η έλευση του Huub Stephens μας γέμισε αισιοδοξία ότι την τρέχουσα σεζόν θα μπορούσαμε επιτέλους να χτυπήσουμε στα ίσια τον Ολυμπιακό. Δεν ήμασταν αιθεροβάμονες, ξέραμε ότι ο Ολυμπιακός θα έχει πάλι όλους τους εξωαγωνιστικούς παράγοντες με το μέρος του, αλλά ελπίζαμε ότι θα τον κοντράραμε στα ίσια και ας χάναμε από τα κοράκια.
Το πρώτο λάθος κατά την άποψή μου ήταν οι μεταγραφές του καλοκαιριού. Ο σχεδιασμός, αν υπήρχε, αποδείχτηκε κακός, με πληθώρα παικτών που δεν μπόρεσαν να βοηθήσουν. Σ’ αυτό όμως έχει ευθύνη και ο προπονητής.
Το δεύτερο μείον είναι ότι η ηγεσία της ΠΑΕ δεν έδωσε περιθώρια χρόνου σε έναν προπονητή με τις περισσότερες περγαμηνές από όσους έχουν περάσει από τον ΠΑΟΚ. Θεώρησε ότι επειδή τον πληρώνει καλά λεφτά είχε το δικαίωμα να απαιτήσει αποτελέσματα εδώ και τώρα κι έτσι, όταν η ομάδα συνέχισε να εμφανίζει μεσοαμυντικές αδυναμίες (δύο γκολ από Σαχτάρ στην Τούμπα, τρία από Σάλκε που έπαιζε με δέκα, δύο γκολ μέσα στο Αγρίνιο που είχε και χαμένο πέναλτυ και 4, με ταπεινωτική εμφάνιση, στο Καραϊσκάκη), πάρθηκε η απόφαση της απομάκρυνσης του προπονητή.
Προσωπικά είμαι αντίθετος σε οποιαδήποτε απομάκρυνση προπονητή μέσα στη σεζόν, εκτός αν αυτός δεν μπορεί να συνεννοηθεί με τους παίκτες. Κάτι τέτοιο δεν ίσχυε, βέβαια, αλλά οι συνεχόμενες εκτός έδρας ήττες στο πρωτάθλημα στη συνέχεια (στον Πανιώνιο, στον Εργοτέλη και στον ΠΑΟ) με κακές εμφανίσεις αλλά και η ισοπαλία 2-2 στον Εργοτέλη όταν στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου προηγηθήκαμε με 2-0 ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.
Έφταιγε ο Στέφενς για την εικόνα που εμφάνιζε η ομάδα;
Κατά την άποψή μου, ναι, έφταιγε ΚΑΙ αυτός.
Θα ήταν για το καλό όλων μας μια απομάκρυνσή του;
Κατά την άποψή μου, όχι.
Αλλά συνέβη, όπως συνέβη και πέρυσι με τον Δώνη. Το αποτέλεσμα το ίδιο. Η ομάδα από κει και μετά έπαιζε χωρίς οδηγό, παρά μόνο με τον αυτόματο πιλότο. Οι νίκες επί του Ολυμπιακού και η πρόκριση στον τελικό για μένα χρεώνονται στο πείσμα των παικτών, που όμως εξαντλήθηκε σ’ αυτούς τους αγώνες.
Ο τελικός ήταν μια τραγωδία από πλευράς αγωνιστικής εμφάνισης της ομάδας. Ναι, μας έλλειπαν δύο από τους καλύτερους παίκτες μας, αλλά αυτό δεν δικαιολογεί την ΣΥΝΟΛΙΚΗ καθίζηση.
Η εμφάνιση του τελικού επηρέασε και τους αγώνες των play-off. Κυρίως τον πρώτο. Αν είχαμε κερδίσει τον Αστέρα, κάτι που έπρεπε να είχε γίνει τώρα τα πράγματα ενδεχομένως να ήταν διαφορετικά. Θα παραμέναμε χωρίς καπετάνιο, αλλά τουλάχιστον θα είχαμε έναν σκοπό.
Το μόνο καλό που είδαμε από τν απομάκρυνση του Ολλανδού ήταν οι καλές εμφανίσεις του Stoch, που μας θύμισαν τον Σλοβάκο του Αυγούστου.
Από τώρα εύχομαι να μην έχουμε νέα απομάκρυνση προπονητή, μεσούσης της σεζόν. Το τρις εξαμαρτείν ου διοικήσης σοφής.
Θα συνεχίσω αργότερα με το ρόστερ.