Καφενείο ΠΑΟΚμάνια ΙΙ

[john4serres]

Στολίδι δεν λες τίποτα.

Μεγάλη μας τιμή που είστε μέλος του φόρουμ και μοιράζεστε εμπειρίες και γεγονότα μέσω των γραπτών.

[Mitsospaoki4]

Τα σέβη μου για άλλη μια φορά Γέρο

Από τις σημαντικότερες παρουσίες του φόρουμ

Ότι και να πούμε για σένα είναι λίγο!

Να είσαι γερός να σε χαιρόμαστε εδώ μέσα

[trouman]

Μεγάλη Τιμή η παρουσία σου ( ο ενικός "ποιητική αδεία", και με όλο τον σεβασμό ) Γέρο!

Μεγάλη Τιμή!

Να είσαι γερός!

Και πραγματικά, θα ήταν πολύτιμο για όλους μας να μοιραστείς, αν γίνεται, και άλλα γεγονότα, στιγμές και σκέψεις σου, εδώ μαζί μας.

[Asimos]

Ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να βάλει μπροστά από κάθε νημα εδώ μέσα το πρόθεμα "ξερολας" και να μην του πει κανείς τίποτα.

[beyes4]

Καλημέρα σε Όλους Αδέλφια, πίκρα μεγάλη, αν και δεν είναι ούτε η πρώτη αλλά ούτε και η τελευταία.

Εύχομαι καλό Σαββατοκύριακο με ΥΓΕΊΑ σε σας και τις οικογένειες σας.

Γεννήθηκα στην Κωνσταντινούπολη το 1949, στην περιοχή του Φαναρίου. Η οικογένεια μου ήταν ιδιαίτερα εύπορη καθώς ο Πατέρας μου είχε την μεγαλύτερη βιομηχανία παραγωγής ενδυμάτων προς εξαγωγή. Απασχολούσε περί τους 6000 εργαζομένους. Ήμουν το 5ο παιδί από τα 7 που είχαν οι γονείς μου. Την βασική μου εκπαίδευση την πήρα στην (Πατριαρχική) Μεγάλη του Γένους Σχολή. Σαν παιδί, και όχι μόνο δυστυχώς, ήμουν πάρα πολύ ζωηρός, έτσι όλοι εκτός των γονιών μου με αποκαλούσαν "τέρας".

Στις 6-7 Σεπτεμβρίου 1955 στην Κωνσταντινούπολη έλαβαν χώρα τα Σεπτεμβριανά κατά τα οποία οι τούρκοι λεηλάτησαν τις επιχειρήσεις, τα σπίτια και σκότωσαν πάνω από 3000 Έλληνες, Αρμενίους και Εβραίους. Σε ηλικία 6 ετών μπρος τα μάτια μου, στρατιώτες, βίασαν και λόγχισαν την 14χρονη Αδελφή μου. Οι ίδιοι ισχυρίζονται ότι τα γεγονότα έγιναν μόνο από τούρκους πολίτες και ότι οι νεκροί ήταν μόνον 252 άτομα. Όλα έγιναν από τον στρατό και ακολούθησε ο όχλος.

Τελείως κατεστραμμένος ο Πατέρας μου ένα μήνα αργότερα έπαιρνε το τρένο για την Θεσσαλονίκη μαζί με τον μεγάλο Αδελφό μου για να προετοιμάσουν τις συνθήκες υποδοχής και της υπόλοιπης οικογένειας. Στη Θεσσαλονίκη εργαζόταν σαν ράφτης σε 2 δουλειές και ο Αδελφός όπου έβρισκε μεροκάματο. Ερχόμουν κάθε χρόνο και τους έβλεπα και το 1959 για πρώτη φορά πήγαμε στο γήπεδο του Συντριβανίου και είδαμε την Π.Α.Ο.Κ. ΑΡΑ να νικά τον Μακεδονικό 5-1. Μαζί μας ήταν και ένας συνάδελφος-κολλητός του Πατέρα μου ο Στράτος Διονυσίου.

Το 1961 εγκαταστάθηκε όλη η οικογένεια στη Θεσσαλονίκη, αφού εγκαταλείψαμε τα πάντα στην Πόλη και το κυριότερο τους νεκρούς μας. Ζάμπτωχοι πλέον γιατί είχε εξαντληθεί και ότι είχε διασωθεί, 10 άτομα σε ένα σπίτι 80 τ.μ. Το 1966 ο μεγάλος Αδελφός πήγε και έκανε την ανακομιδή των οστών της Αδελφούλας μου και των Παππούδων. Εγώ δεν πήγα γύρισα ποτέ ξανά στην Πόλη και ούτε πρόκειται.

Όταν μέσα στην Τούμπα ο Βιερίνια έκανε το 1-0 βρέθηκα στην κυριολεξία εν εξάλλω. Κυριολεκτικά δεν ήξερα τι έκανα έβριζα, κτυπούσα, τσίριζα, ανέβαινα κατέβαινα τις κερκίδες. Κάλεσαν τον Χαλβατζούλη με βάλαν οι φίλοι μου κάτω, αυτός με εξέτασε, μάλλον μου έκανε ένεση, και από το 25΄ και μετά με πήγαν στα αποδυτήρια. Στην Άλωση της Πόλης δεν πήγα. Θυμάμαι τον Κωστάκη Ιωσηφίδη να παίρνει κάθε μέρα και να λέει - Σοβαρά δεν θα έρθεις ?
Τον αγώνα τον είδα στην τηλεόραση με 2 ψυχιάτρους - την σύζυγο μου και την κόρη μου - στο κεφάλι μου. Όλες οι δουλειές εκείνη την ώρα βγήκαν. Και μόλις ο Μούσλι το έγραψε και άρχισα να χοροπηδώ μου την "φόρεσαν".

Την μέση εκπαίδευση μου την ολοκλήρωσα στο πειραματικό σχολείο του Α.Π.Θ., ένα σχολείο που βρίσκεται επί της Αγ. Σοφίας. Από το 1962 εντάχθηκα στα τσικό του Βίλλυ του Πανθεσσαλονίκειου Αθλητικού Ομίλου Κωνσταντινουπολιτών Π.Α.Ο.Κ. αφού έπαιζα ποδόσφαιρο στον Αθλητικό Σύλλογο Πέραν από 7 χρονών. Τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου !!! Ειδικά τα πρωινά της Κυριακής στην αλάνα της Αγίας Βαρβάρας. Πόλεμος, διπλό εμπρός στον Αείμνηστο Λευτέρη Παπαδάκη. Να διαλέξει τα 12 ούζα (ball boys). Ένα Ασπρόμαυρο Πανηγύρι, μια Ασπρόμαυρη Γιορτή.

Το 1968 προπονητής στον Π.Α.Ο.Κ. μετά από έναν λίγο παλαβούτσικο Ουαλλό (δεν μπορώ να θυμηθώ το όνομα του), προσελήφθη ο Σέρβος Γιάνγκο Γιανέφσκι. Αυτός έπιασε τον Κυρ-Λευτέρη και του είπε (για μένα) άστον αυτόν θα έρθει στην πρώτη ομάδα. Οι προπονήσεις τότε γινόταν στις 15:00 μέρα παρά μέρα. Της πρώτης Ομάδας. Την πρώτη φορά που μπήκα στα αποδυτήρια έτρεμα ολόκληρος, πόδια, χέρια. Άκουσα μια άγρια φωνή από το βάθος να φωνάζει - Ρε νέε Πόντιος είσαι ? Απαντώ με τρεμάμενη φωνή - Από την πλευρά της μητέρας μου μόνο. - Άντε ρε τράβα και πες τον Λευτέρη να στείλει έναν Πόντιο. Απαντώ - Όχι δεν φεύγω. Ήταν ο Αρίσταρχος

Το 1969 με κράτησε και ο Τσάκναντι. Φυσικά δεν είμαι κανένα από τα γνωστά ονόματα, οι περισσότεροι ούτε με έχετε ακούσει. Επίσημα παιχνίδια με τον Π.Α.Ο.Κ. έπαιξα συνολικά 18 σε 2 περιόδους, μόνο σε 2 ξεκίνησα. Ήμουν νέος, σκληρός σαν παίκτης, ύψος 1.83, ταχύς, πολύ καλός με το κεφάλι, αλλά με τρισάθλιο σουτ σε δύναμη. Είχα πολλές προστριβές με τον Τσάκναντι γιατί καθυστερούσα συχνά στην προπόνηση έχοντας παράλληλα να παρακολουθήσω τη σχολή ναυπηγών στην οποία σπούδαζα. Ο Χόβαρτ που ακολούθησε ήθελε να δουλέψει μαζί μου. Με κάλεσε και μου το δήλωσε.

Δυστυχώς πριν γίνω καλά καλά 20 ετών ξεριζώθηκα για δεύτερη φορά στη ζωή μου. Οι χουντικοί με πέταξαν σε ένα γκαζάδικο - με αρμοδιότητες "τα κάνω όλα και δεν σιχαίνομαι τίποτε". Αφού γύρισα όλο το Δυτικό νότιο ημισφαίριο για 8 μήνες με ξέβρασε στη Ν. Υόρκη. Εξόριστος. Το παγωμένο πρωινό που η στρατιωτική αστυνομία με πήγαινε στο λιμάνι, εκεί εκτός από τους δικούς μου βρισκόταν και ο Αρίσταρχος Φουντουκίδης.

Δηλώνω υπεύθυνα δεν είμαι κομμουνιστής, δεν είμαι τίποτε σε -ιστής. Σιχαίνομαι την πολιτική και τους πολιτικούς, όλων των χρωμάτων και αποχρώσεων. Δεν είμαι ψεκασμένος, δεν είμαι συνομοσιολόγος. Δεν είμαι τίποτα. Δεν αντέχω τα καλούπια. Στο pc μου θέλω linux, στο κινητό μου την rom την "μαγειρεύω" μόνος μου. Δεν ανήκω σε κανένα ΜΚΔ. Η μόνη συλλογικότητα που συμμετέχω είναι το ΠΑΟΚΜΑΝΙΑ.

Μετά από μια σειρά υποτροφιών και 12 χρόνια κατέληξα τελικά ως
PhD in Astronomy and Astrophysics from Harvard University, Cambridge, MA, U.S.
Experimental partner of The Smithsonian Astrophysical Observatory.
Master of Science του τμήματος μηχανικών Aeronautics and Astronautics του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ).
Διετέλεσα επί δεκαετία επιστημονικός σύμβουλος της NASA. Μέντορας μου υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες Αστροφυσικούς ο οποίος από το 1977 μονάζει στο Άγιον 'Ορος. Συνεργάστηκα με τον Καθηγητή Wheeler, J. Craig, ονοματοδότη του όρου Black Hole. H δική μου έρευνα με απλά λόγια αφορά τις πειραματικές ιδιότητες της σκοτεινής ύλης και των Black Holes.

Τον Ιανουάριο του 1976 έληξε ο εξοστρακισμός μου και επέστρεψα στην Ελλάδα. Ελεύθερος. Από τις πρώτες μέρες της επιστροφής μου επισκέφτηκα και την Ομάδα. Προπονητής ο Αείμνηστος Λόραντ. Δεν είχα το θράσος να ζητήσω τίποτα. Ο Παντελάκης χάρηκε πολύ και το έδειξε. Χάρηκα. Μου λέει - Δεν πιστεύω να θέλεις να παίξεις μπάλα, δάσκαλε? Με επιμονή των παιδιών ο Λόραντ δέχτηκε να συμμετέχω σε μερικές προπονήσεις. Στο τέλος της βραχύτατης αυτής περιόδου με κάλεσε μαζί με τον Γιώργο Κούδα και είπε απλά - Oh No No No. Μου ζήτησε όμως ευγενικά αν θα μπορούσα να τον βοηθώ στις προπονήσεις, κυρίως στην μετάφραση. Κάθισα εκεί μέχρι το τέλος του Πρωταθλήματος το οποίο έγραψε στο τέλος του.
ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ 1975-1976 - Π.Α.Ο.Κ.

Πόσα συναισθήματα μπορεις να νιώσεις διαβάζοντας αυτό το ποστ!!! Σας ευχαριστούμε που μοιραστηκατε μαζί μας τα βιώματά σας!Τιμή μας που βρίσκεστε εδώ!Σας εύχομαι υγεία!

[ΑποστόληςΑ]

Καλημέρα από τον Άγιο Σώστη Τήνου

[beyes4]

Καλό μεσημέρι και καλό μήνα!

[Γέρος]

Καλησπέρα και Καλό μήνα Αδέλφια σε Όλους. ΥΓΕΙΑ σε Σας και τις Οικογένειες σας.

Η πίκρα αντί να μειώνεται αυξάνεται που να πάρει. Θα περάσει κι' αυτό.

[ΑποστόληςΑ]

Καλό μήνα να περάσουμε!
Καλή Παναγιά!

[Γέρος]

Ένα λεπτό βρε Αδέλφια.

Ο ένας λέει να κλείσω τα μάτια μου και να τα ανοίξω 15 Σεπ που θα τελειώσουν οι μεταγραφές.

Εσύ Αποστόλη Αδελφέ μου από την πρωτομηνιά λες Καλή Παναγιά.

Έχουμε εδώ μέσα άτομα που κάθε βράδυ πριν κοιμηθούν κάνουν το Σταυρό τους και λένε Παναγιά μου να ξυπνήσω αύριο ζωντανός.

Μην βιάζεστε βρε.

[ΑποστόληςΑ]

Επειδή μπήκαμε στην νηστεία της Παναγίας (1-15 Αυγούστου) λέμε καλή Παναγιά! Ουσιαστικά ευχόμαστε καλή νηστεία, καλόν αγώνα δηλαδή (πνευματικό), όσο διαρκεί η νηστεία.

[Γέρος]

H Δύναμη χρειάζεται, ειδικά η πνευματική.

Σε ευχαριστώ.

[ΑποστόληςΑ]

Καλημέρα σε όλους μας!

[V-olakiotis]

Καλημέρα σε όλους!

ΝΑΤΟΙ ΝΑΤΟΙ ΟΙ ΑΗΤΤΗΤΟΙ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ!!!

[Γέρος]

Καλησπέρα σε Όλους Αδέλφια με ΥΓΕΙΑ.