sn0ufel4 έγραψε:Immemoric έγραψε:Καλή εποχή το Πάσχα για υπαρξισμό
Πολύ σημαντικό το 'A Room of One's Own'. Από τα βασικά βιβλία φεμινισμού. Μπράβο.
Θα φανεί
Τον τελευταίο χρόνο διάβασα Καμυ, Μπουκόφσκι και Νίτσε (από 1-2 βιβλία του καθένα προφανώς) ψάχνοντας να δω τι με "ταιριάζει".
Ο Μπουκόφσκι με φάνηκε πολύ αισιόδοξος παρά την καθημερινή τυραννία που περιγράφει (διάβασα το ταχυδρομείο), ενώ ο Νίτσε (διάβασα τον Ζαρατούστρα και από τα ελάχιστα που κατάλαβα δε με τράβηξε).
Ο Καμυ αντίθετα με τον Ξένο και το μύθο του Σίσυφου με κέρδισε!
Τώρα πήρα αυτά που έγραψα ενώ στο καλάθι για επόμενη αγορά είναι και ο Κάφκα και ο Μποντλέρ.
Αλλά μάλλον για Καμυ και Σοπενχαουερ με βλέπω... Pessimism all The way
Σαν σωστός Παοκτσής σου πάει η κατάθλιψη.
Τώρα τα φιλοσοφικά αυτά είναι της εποχής τους και εξαρτώνται πάντα το πλαίσιο. Δηλαδή θέλει να έχεις μια σφαιρική γνώμη περί φιλοσοφίας πριν καταπιαστείς με αυτά ένα ένα, αλλά και κάπως να γνωρίζεις τον φιλόσοφο, την εποχή του αλλά και το πλαίσιο και τα όρια αυτής.
Μπουκόφσκι είναι οκ, δεν τρελαίνομαι, τα είχα διαβάσει όλα του κάποτε, αλλά μετά έκοψα το τσιγάρο, άρχισα να διαβάζω και πιο πολύ και έτσι κάπως τον ξεπέρασα
Τώρα διαβάζω πιο πολύ σύγχρονη λογοτεχνία, αρκετά auto-fiction, συχνά με θεματική intersectional feminism, post-colonialism, αλλά και κάποια σχετικά non fiction/πολιτικά/φιλοσοφία κλπ. Αλλά άμα είχα να διαλέξω τρεις συγγραφείς θα ήταν W.G. Sebald, J.L. Borges και Maggie Nelson. Άντε και Deborah Levy, ίσως Ben Lerner, Jenny Offil, Ocean Vuong, Thomas Bernhard (τον οποίο και στον προτείνω πιθανολογώ ότι θα σ'αρέσει βάσει αυτών που μου λες).
(όλο προσωπικές ερωτήσεις σου κάνω εσένα, την άλλη φορά για τις σπουδές), είσαι γυναίκα;