Paokmania.Gr

"Ψηφιζω ΠΑΣΟΚ-Νεα Δημοκρατια. Ειμαι ελευθερος" - Αγνωστου, σε εναν τοιχο.

Σε τοίχο κι αυτό, αλλά παλιά...

"...συθέμελα ρίχτε παλάτια και θρόνους
βαριές αλυσίδες πορφύρες και νόμους..."

..

Θα παω κοντρα στο νόμο, το νόμο της βαρυτητας. Θα βγω στο μπαλκονι, θα πηδηξω στο κενο και θα γκρεμοτσακιστω πανω στα κατασπρα συννεφα

Παντα εχουμε επιλογη

kass4 έγραψε:Σε τοίχο κι αυτό, αλλά παλιά...

"...συθέμελα ρίχτε παλάτια και θρόνους
βαριές αλυσίδες πορφύρες και νόμους..."

Σε τοιχο, ιδιας ηλικιας με τον πιο πανω τοιχο.

"Μαλλιά σγουρά, μαλλιά κοράκου χρώμα
που ανέμιζε ο αγέρας στα ζερβά
σας αγαπούσα πάντοτε και τώρα
η δόλια μου καρδιά στενάζει και πονά.

Πάει καιρός που έβγαινες στους δρόμους
τη σκούφια φόραγες λεβέντικα στραβά
και τα μαλλιά χυτά πάνω στους ώμους
τ' ανέμιζε ο αγέρας στα ζερβά..."

Η πραγματικότητα είναι μία ψευδαίσθηση που οφείλεται στην έλλειψη οινοπνεύματος.

Επίσης,

Τα μισά της χιλιάδας, πεντακόσια.
( κοστολόγιο δυο φίλων )

.
Το 666ο ποστ μου δεν μπορεί παρά να είναι αφιερωμένο
στον Άρχοντα του Σκότους, στο Τέρας της Κολάσεως,
στο παιδί - λάστιχο, στο παιδί - βιολί, στον δικό μας άνθρωπο, στον Βούλη !
( επειδής πρόκειται για υψηλή ποίηση, βάζω το αφιέρωμα σ’ αυτό το τόπικ )

Εδώ και τόσες χιλιάδες χρόνια
Με ήλιο με βροχές μα και με τα χιόνια
Με καραβάνια κάτω στον Άδη
Ταξίδια κάναμε - πίσσα σκοτάδι
Ντουμάνια πίναμε σε αφθονία
Κι από τα ξίδια στα νοσοκομεία
Σπονδές εκάναμε σε Σατανάδες
Δουλειές αφήναμε μα και κυράδες
Μεγάλε Βούλη η δύναμη σου
Είμαστ’ εμείς οι πεντέξι οπαδοί σου
Το φόρουμ πάλι καυτό καζάνι
«σπασμένα γόνατα» και το κάθε αλάνι
Βούλη ολέο, Βούλη ολέο
Τρελλοκομείο είσαι, πάντα θα στο λέω

Για φίλο SATANAS επίσης και οι Diablo Swing Orchestra
( δεν είναι καθαρός ήχος τεντζερέδων, έχει και μπούγκι μέσα)
http://www.youtube.com/watch?v=Ad-l54T_ ... re=related

Σε τοιχους:

Σπασε κι εσυ μια τραπεζα , μπορεις!!!

Το star-system ειναι μαγικο , απο μηδενικο σε κανει νουμερο...

kass4 έγραψε:Το 666ο ποστ μου δεν μπορεί παρά να είναι αφιερωμένο
στον Άρχοντα του Σκότους....

Εισαι μεγάλη μορφη ρε. Ντόμο αριγκάτο γκοζάι μας Καςς-σαν.

Επιφυλάττομαι για να ανταποδώκω στο εγγυς μελλο.

kass4 έγραψε:.
Το 666ο ποστ μου δεν μπορεί παρά να είναι αφιερωμένο
στον Άρχοντα του Σκότους, στο Τέρας της Κολάσεως,
στο παιδί - λάστιχο, στο παιδί - βιολί, στον δικό μας άνθρωπο, στον Βούλη !
( επειδής πρόκειται για υψηλή ποίηση, βάζω το αφιέρωμα σ’ αυτό το τόπικ )

Εδώ και τόσες χιλιάδες χρόνια
Με ήλιο με βροχές μα και με τα χιόνια
Με καραβάνια κάτω στον Άδη
Ταξίδια κάναμε - πίσσα σκοτάδι
Ντουμάνια πίναμε σε αφθονία
Κι από τα ξίδια στα νοσοκομεία
Σπονδές εκάναμε σε Σατανάδες
Δουλειές αφήναμε μα και κυράδες
Μεγάλε Βούλη η δύναμη σου
Είμαστ’ εμείς οι πεντέξι οπαδοί σου
Το φόρουμ πάλι καυτό καζάνι
«σπασμένα γόνατα» και το κάθε αλάνι
Βούλη ολέο, Βούλη ολέο
Τρελλοκομείο είσαι, πάντα θα στο λέω

Για φίλο SATANAS επίσης και οι Diablo Swing Orchestra
( δεν είναι καθαρός ήχος τεντζερέδων, έχει και μπούγκι μέσα)
http://www.youtube.com/watch?v=Ad-l54T_ ... re=related

Απλώς δεν υπάρχει αυτό το ποστ!!!!
Ειλικρινα kass κέντησες!!!

Τι λες Νόβι, να το πούμε Τούμπα??

Συγγνώμη αν είναι repost

[youtube]VqomZQMZQCQ&feature=related[/youtube]

Δε μ' αναγνωρίζετε γιατί έλειπα καιρό
τα δάκρυα μου δεν σας λένε κάτι
Λοιπόν, διηγηθείτε μου τι έγινε εδώ
να βρω ξανά του νήματος την άκρη

Πείτε μου εκείνες τις ιστορίες σας
που κάνουν τα καλάμια να λυγίζουν
στα όρια των χωραφιών κι εν μέσω άπνοιας
τα μέτωπα των αγροτών δροσίζουν
Πείτε μου εκείνες τις ιστορίες σας

Φωτογραφίες δείξτε μου αυτών που Κυριακή
γεννήθηκαν κι εκείνων που έχουν πέσει
από τη βάρκα λίγο πριν φτάσει στην ακτή
γιατί η ζωή τους πια δεν τους αρέσει

Τα τραγούδια πείτε μου που λέτε την αυγή
σαν σβήνουνε τα φώτα στην πλατεία
καθώς και τ' απογεύματα μετά την προσευχή
και πριν να ξεκινήσει η αλητεία
Τα τραγούδια πείτε μου που λέτε την αυγή

Αν συνεχίζουν πείτε μου κοιτώντας τη φωτιά
οι άνθρωποι να κάθονται στις φτέρνες
και αν οι ομορφότερες γυναίκες στα κρυφά
κάτω από τη γλώσσα εκτρέφουν σμέρνες

Πείτε μου, ακόμα, αν έρχεται στην άκρη του χωριού
ο λύκος του θανάτου τους χειμώνες
που σαν κουνούσε την ουρά το γάλα έπηζε
στα τρομαγμένα στήθη απ' τις λεχώνες
Πείτε μου ακόμα αν έρχεται στην άκρη του χωριού

Πείτε μου, μη βρέθηκε η σκάφη που, παλιά
λουζόμουνα με ήλιο και με χιόνι
ή τα μαλλιά που φύλαξε απ' την πρώτη μου κουρά
η μάνα που ακόμα ρούχα απλώνει

Το πτυελοδοχείο του Μπακούνιν το χυτό
σύντροφοι, μήπως βρέθηκε και κείνο
να φτύσω μέσα με θυμό που οι νέες εποχές
με κάνουνε να μοιάζω με κρετίνο

Δε μ' αναγνωρίζετε γιατί έλειπα καιρό

http://www.youtube.com/watch?v=K-_OC8OdfJs