Δύο τύποι, σαραντάρηδες, είναι φίλοι μια ζωή. Γεννήθηκαν την ίδια μέρα, ίδια γειτονιά, παιγνίδι πάντα μαζί, δημοτικό ίδιο θρανίο, γυμνάσιο τα ίδια, μαζί το πρώτο τσιγάρο, μαζί οι πρώτες γκόμενες! Αχώριστοι! Κάποια μέρα ο ένας ζητάει από τον άλλον να πάει στον παπά δήθεν για να εξομολογηθεί αλλά βασικά για να έχει τον παπά απασχολημένο για πολύ ώρα ώστε ο αυτός να προλάβει να πηδήξει την παπαδιά!!! Αρχίζει η εξομολόγηση, παπά έκλεψα ένα μολύβι στο δημοτικό, ήμουν άτακτος στο γυμνάσιο, και με τέτοια χαζά περνάει κανένα δίωρο! Κάποια στιγμή ρωτάει ο παπάς: έχεις να εξομολογηθείς τίποτα σοβαρό ή χάνουμε τον χρόνο μας? Εκεί ο τύπος σπάει και πετάει την αλήθεια: Πάτερ είμαι εδώ για να σε απασχολήσω ώστε ο κολλητός μου να προλάβει να πηδήξει τη γυναίκα σου! Τέκνο μου, η παπαδιά έχει δύο χρόνια που πέθανε, τρέχα γρήγορα σπίτι, τη δικιά σου γυναίκα πηδάει!