God gave me everything I want
Από την εποχή που είδε φως στο Melrose σε ένα χωριουδάκι κοντά στο Chicago έχοντας στο δέντρο του παππού πάστορα που μαζεύονταν κόσμος να τον ακούσει, πατέρα που κοπάναγε το ατσάλι ως εργάτης εργοστασίου, μάνα υπάλληλο της ΔΕΗ, και αδερφό που του έδινε τις μερίδες του και άφηνε να πάρουν δώρο μόνο για το μικρό (klak films all rights reserved) γιατί δεν έβγαιναν, ένα πράγμα άκουγε συνέχεια να του λένε.
Το ίδιο συνεχιζόταν και στο γυμνάσιο που φόραγε όπως όλοι τη φανέλα του Jordan και από εκεί στην εποχή της απόφασης του να αφήσει το μεγαλύτερο μπασκετικό κολλέγιο και τον κορφαίο πανεπιστημιακό προπονητή στο πρώτο έτος πριν καταλήξει τελικά μετά τις ανταλλαγές στη Φλόριδα και από εκεί στους Clippers στην ομάδα που υποστηρίζουν εκεί όλοι οι φίλοι ανεξάρτητοι κινηματογραφιστές για να τη σπάσουν στη Hollywoodila των Lakers.
Το ίδιο motto άκουγε όλα εκείνα τα χρόνια που έχασε μην πηγαίνοντας κολλέγιο και άφησαν οριστικές ελλείψεις στη μπασκετική και αθλητική παιδεία του (σε αντίθεση με τον Duncan ας πούμε που τελειώνοντας την 4ετία έγινε ολοκληρωμένος άνθρωπος πρώτα και μετά επαγγελματίας αθλητής) στα 8 χρόνια που έμεινε στο Los Angeles και ήταν αυτές οι ελλείψεις νοοτροπίας που τον έκαναν φίλο με τον star της πόλης που υπέφερε και υποφέρει πάντα από παρόμοια ασθένεια απουσίας κολεγιακής παιδείας.
Το ίδιο αυτό ρητό του έδινε αυτοπεποίθηση κάθε φορά που έκανε το drive και χάρη στην ευκινησία του και αυτή την πίστη έπαιρνε το φάουλ και έσταζε τις βολές γράφοντας έτσι καμιά 10αρια πόντους σε κάθε ματς τους οποίους συμπλήρωνε με κάποια σουτάκια από τα 5-6 μέτρα και μερικά καρφώματα σε ανοργάνωτες άμυνες.
Το ίδιο ρητό σκεφτόταν φτιάχνοντας το ίδρυμα που βοηθάει άπορα παιδιά να μάθουν γραφή και ανάγνωση αισθανόμενος ότι πρέπει να ανταποδώσει μέρος αυτών που του δόθηκαν.
Το ίδιο νιώθει και τώρα και αυτό θα καθορίσει τις απόφασεις του όπως πάντα .