H Riga με μία πρώτη ματιά
Πριν λίγο η Riga κέρδισε στα πλαίσια της VTB League την Astana στο μακρινό Καζακστάν με 83-73. Aν και η διαφορά των ομάδων ήταν μεγάλη σε αγωνιστικό επίπεδο (από την Astana μόνο ο power guard Cvetkovic - πρώην Πανιωνίου ήταν πολύ καλός ενώ βοήθησε απλά στο σκορ ο Rawle με 17 και τρία τουλάχιστον τρίποντα), σίγουρα βγήκαν κάποια χρήσιμα συμπεράσματα για το προφίλ των Λετονών.
Πρόκειται για μία πολύ καλή ομάδα που έχει τη σφραγίδα του Λιθουανού Butautas (πρώην προπονητής της Zalgiris και της εθνικής Λιθουανίας, με την οποία πήρε και μετάλλιο το 2007). Πολλή κίνηση από όλους τους παίκτες, πολύ καλές περιστροφές, σωστό passing game χωρίς ντρίμπλα, cuts από τα 2-3αρια της ομάδας, High- low από τους 3 ψηλούς, απόλυτος έλεγχος των plays από τα 2 playmakers, γρήγορο transition, αρκετοί αιφνιδιασμοί μετά από κλέψιμο και πολύ καλό περιφερειακό σουτ απέξω στο set παιχνίδι (μέσα από περιστροφές και screens των ψηλών).
Στη θέση 1 ο αριστερόχειρας κοντούλης curtis Millage κάνει όλο το παιχνίδι (ενώ πιέζει και αρκετά καλά χαμηλά στην άμυνα) πασάροντας σωστά και γρήγορα και στους περιφερειακούς αλλά και στους ψηλούς. Τη θέση συμπληρώνει ο -νομίζω λίγος- Perry (πρώην Ολυμπιακού).
Στις θέσεις των περιφερειακών παίζουν οι πολύ καλοί Valters-Bertans και Janicenoks. O πρώτος έμπειρος και πολύ καλός σουτέρ από την κορυφή, ο δεύτερος κλασσικός παίκτης στα φτερά, γρήγορος, καλό ball handling (έπαιξε και για λίγα λεπτά στον ασσο) και φεύγει πολύ γρήγορα στον αιφνιδιασμό, και ο τρίτος το κλειδί της ομάδας (αν θυμάστε τον είχα προτείνει εδώ και πολύ καιρό για το ρόστερ μας), κύριος εκφραστής της ομάδας στο σετ παιχνίδι με τα σουτ του (τα βάζει από παντού) αλλά και γενικά με το μυαλωμένο και ηγετικό του παιχνίδι (δεν θα πώ ποιόν μου θύμισε από τα παλιά, γιατί είναι μέλος της ομάδας μας... ).
Last but not least, οι ψηλοί τους. 3 όλοι και όλοι (όπως πρακτικά και οι δικοί μας), ήτοι Kavaliauskas (πολύ καλό παιχνίδι χωρίς τη μπάλα, πολύ καλές τοποθετήσεις, νομίζω είχε παίξει καλά και στην Καβάλα...), ο Tyler Cain (ένας αμερικανός ρολίστας 4-5αρι που παίζει άμυνα, παίρνει rebounds (πάει πολύ στο επιθετικό), πασάρει καλά, έχει ένα σουτάκι από τα 2-3 μέτρα και γενικά συμμετέχει πολύ σωστά στο ρολάρισμα της ομάδας του) και φυσικά ο Courtney Sims που είναι φυσικά ο καλύτερος όλων τελειώνοντας τις φάσεις κάτω από το καλάθι αλλά διαθέτοντας και ένα αξιόπιστο σουτ από τα 5.
Σε γενικές γραμμές θα έλεγα οτι είναι μία σύγχρονη ομάδα, πάρα πολύ μπασκετική και σίγουρη για το τί παίζει στο παρκέ (δεν την επηρέασαν ιδιαίτερα τα φάουλ του Sims για παράδειγμα και όποιοι και να είναι μέσα παίζουν με σύστημα το μπάσκετ που διδάσκονται στην προπόνηση). Αδύνατα σημεία θα έλεγα αυτά που είχε και η Λιθουανία στο Ευρωμπάσκετ: Η λύση στο set παιχνίδι έρχεται μόνο από το σουτ απέξω, μπορείς να τη χτυπήσεις στο Low post, δεν έχει παιχνίδι καθόλου με πλάτη. Κλειδί για μένα στις μεταξύ μας αναμετρήσεις ο νικητής στα ζευγάρια Millage-Perry vs. Wright-Stiggers αλλά και το κατά πόσον θα μπορέσουμε να σταματήσουμε το μακρινό σουτ τους (μέσα από την πολύ γρήγορη κίνησή τους χωρίς τη μπάλα) με τους Γιαννακίδη-Καλαμπόκη-JR. Είδωμεν...