Έτσι για να σας τρελάνω λίγο, σε αυτό το ματς της ρεβάνς με την Ορτέζ ήμουν ακριβώς πίσω από το Βεζυρτζή στα επίσημα (πρώτη και τελευταία φορά βρέθηκα εκεί). Η ομάδα κεντούσε, είχαμε μακρά την καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη εκείνη τη χρονιά αλλά ο Ragazzi, o Iakobini kai o Rouskoni άλλαξαν τον ρου της ιστορίας μας στο Σεφ. Κρίμα για την τεράστια εκείνη ομάδα αλλά και για εμάς τους παλιότερους που βρεθήκαμε μισή ανάσα από τον έβδομο ουρανό.... Ακόμα κουβαλάω στα εσώψυχά μου την πίκρα.
Χάρηκα πάντως που ο Κλιφ ακόμα έχει συναισθήματα για την ομάδα. Όσο για αυτό που λέει για τον Ίβκοβιτς, να θυμίσω ότι ο Σέρβος τον είχε αποκλείσει κάποια στιγμή από την αποστολή σε ματς του ομίλου, μέσα στο παλαί λόγω συμπεριφοράς. Μετά οι σχέσεις ομαλοποιήθηκαν.