Ντάνι Φερνάντεζζζζζζζζζζζζ.. ΟΛΕ!!!!!!!!
Κάποτε έπαιρνε μισθό 1.900 ευρώ και όλοι τον περνούσαν για μπασκετμπολίστα. Κάποτε περνούσε από τεστ για να πείσει ότι αξίζει να προπονείται με τον ΠΑΟΚ και περίμενε υπομονετικά για να πάρει μια ευκαιρία. Κάποτε έκλεινε την πόρτα στις ελληνικές ομάδες και δήλωνε "εγώ δεν θέλω να γίνω σαν τον Σαλπιγγίδη". Κάποτε διάβαζε για ενδιαφέρον της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και της Τσέλσι. Κάποτε έφευγε με δάκρυα στα μάτια και έλεγε πως σε κάθε ευκαιρία θα επιστρέφει στην Τούμπα. Κάποτε θα το κάνει. Η πρώτη του επιστροφή στη Θεσσαλονίκη, όμως, είναι για τον Ηρακλή και ο Ντάνι Φερνάντεζ συνεχίζει την περιπλάνηση που έμαθε από μικρό παιδί...
Πολίτης του κόσμου...
Η μοίρα του από μικρό παιδί του έδινε τη δυνατότητα να νιώθει ευλογημένος ή αδικημένος. Να αισθάνεται πως έχει μια ευχή ή μια κατάρα. Να νιώθει πως δεν έχει πατρίδα ή πως παντού μπορεί να είναι η πατρίδα του. Ο πατέρας του Πορτογάλος, η μητέρα του Τσέχα και ο ίδιος γεννημένος στον Καναδά στις 25 Σεπτεμβρίου του 1983. Μέχρι να κλείσει τα 26 του χρόνια τα είχε δει σχεδόν όλα. Αμερική, Ισπανία, Πορτογαλία, Αγγλία, Ελλάδα... Τίποτα δεν είναι ικανό να εκπλήξει, αλλά και να τρομάξει ένα παιδί που μεγάλωσε σε ένα σκληρό γκέτο.
"Μεγάλωσα σε μια περιοχή που είχε μόνο μετανάστες. Φτωχογειτονιά. Η παρέα μου ήταν Ιρλανδοί, Ινδοί, Τζαμαϊκανοί, Έλληνες και Ιταλοί. Ζούσαμε στο δρόμο. Παίζαμε χόκεϊ και ποδόσφαιρο, χωριζόμασταν σε ομάδες και κάναμε τους κλέφτες και τους αστυνόμους. Δεν είχαμε πολλές επιλογές στη γειτονιά. Ήταν ένα πολύ καλό μέρος για να μεγαλώσεις, παρ’ όλο που ήταν σκληρές οι συνθήκες. Ζήσαμε έντονα τότε, και αυτό βλέπω πως με βοήθησε στην πορεία", είχε δηλώσει ο Πορτογάλος γκολκίπερ σε μια από τις πρώτες του εξομολογήσεις, τότε που είδε ότι εκείνο που επέλεξε να ακολουθήσει θα τον έκανε διάσημο.
Η διαδρομή από το τίποτα μέχρι την καταξίωση ήταν μακρινή. Και ιδιαίτερα επώδυνη για έναν έφηβο, πλέον, που τολμούσε να κάνει όνειρα για να τα βλέπει να γκρεμίζονται. Το μεγαλύτερο όνειρο ήταν να παίξει στην Πόρτο. Ο πατέρας του, Αντόνιο ο οποίος είχε μετακομίσει στον Καναδά σε ηλικία 18 ετών, ήταν εκείνος που τον έμαθε να αγαπάει τους “δράκους” κι εκείνος που όταν ο Φερνάντεζ έγινε 15 ετών τον οδήγησε στο Ντραγκάο. “Ήμουν ευτυχισμένος, γιατί ως οπαδός της Πόρτο τη ζούσα από πολύ μακριά και ξαφνικά βρέθηκα να προπονούμαι με την αγαπημένη μου ομάδα”. Ο πατέρας του πίεσε, σχεδόν εκβίασε, για να δώσουν σημασία στον μικρό και ταλαντούχο γκολκίπερ και η στάση του απέδωσε καρπούς.
Ο μικρός Ντάνι θα γινόταν συμπαίκτης με τα παιδικά του είδωλα, όμως η φιλοδοξία του θα τον οδηγήσει μετά από δύο χρόνια μακριά από την Πορτογαλία. Σύντομα θα μεταπηδούσε στις ακαδημίες της Θέλτα, απόρροια της νεανικής αφέλειας και παρορμητικότητας. Αποτέλεσμα της πίστης ότι μπορεί να κατακτήσει τον κόσμο. “Αισθανόμουν πως δεν ήμουν η πρώτη τους επιλογή, πως δεν ήθελαν να προωθήσουν εμένα, ενώ εγώ πίστευα πως ήμουν ο καλύτερος”. Στην Ισπανία θα αποτύχει να πείσει περισσότερο απ' ό,τι στην Πορτογαλία και κάπου εκεί τα θεμέλια του ονείρου του θα αρχίσουν να τρέμουν...
Η Γερμανία δεν θα είναι φιλόξενη, ούτε η Ελβετία. Ο Ντάνι Φερνάντεζ θα έχει φθαρεί ψυχολογικά και αγωνιστικά, πριν καν αρχίσει την καριέρα του. Δοκιμάστηκε και απορρίφθηκε από πολλές και απίθανες ομάδες, όπως η Ρένγκεσμπουργκ, ενώ και σε άλλες, λιγότερο άσημες, όπως η Βασιλεία και η Σεν Πάουλι, δεν είχε καλύτερη τύχη. "Έξι μήνες μετά, και αφού είχα γυρίσει όλη την Ευρώπη, μου τέλειωσαν τα χρήματα και έπρεπε να επιστρέψω στη βάση μου, στον Καναδά. Εκείνη η περίοδος ήταν η χειρότερη στη ζωή μου".
Από το... μηδέν στον ΠΑΟΚ!
Επιστρέφοντας στον Καναδά είχε να παλέψει κυρίως με τον εαυτό του. Έπρεπε να ξεπεράσει το αίσθημα της αποτυχίας για να προσπαθήσει να δώσει στην καριέρα του μια δεύτερη ευκαιρία. Στα 20 του χρόνια ήταν έτοιμος να τα παρατήσει και, πλέον, δεν έβρισκε ευχαρίστηση, αλλά ούτε και κίνητρο στο ποδόσφαιρο. Και όπως συμβαίνει πάντα με τους απογοητευμένους ήρωες, ένα τρίτο πρόσωπο, ερχόμενο από το πουθενά, θα άλλαζε τη συνέχεια. Ο Ντίνος Αναστόπουλος, προπονητής του στο Βανκούβερ πριν ξεκινήσει η ευρωπαϊκή περιοδεία, του μίλησε για τον ΠΑΟΚ.
"Ένας οπαδός του ΠΑΟΚ ήρθε, με πήρε από το χέρι και με πήγε στην προπόνηση της ομάδας στη Θεσσαλονίκη". Ο Ντάνι Φερνάντεζ έβρισκε και πάλι κίνητρο, έβρισκε την δεύτερη ευκαιρία και μια καινούργια χώρα μπροστά του. Φυσικά και το πρόβλημά του δεν ήταν η προσαρμογή, αφού έμαθε να είναι πολίτης του κόσμου. Εκεί που θα αποτελούσε πρόβλημα ήταν τα 194 εκατοστά του! Την πρώτη μέρα της προπόνησης όλοι τον κοιτούσαν λιγάκι περίεργα."Πολύ ψηλός είναι αυτός. Για μπάσκετ ήρθε το παλικάρι;", ήταν το σχόλιο του Άγγελου Αναστασιάδη, όταν ο Κώστας Λαγωνίδης τον σύστησε στον τότε τεχνικό του δικεφάλου.
Μετά από λίγες μέρες δοκιμών, ο Φερνάντεζ θα πείσει για την αξία του και θα ακούσει εκείνο που χρόνια περίμενε. “Μένεις”! Θα υπογράψει συμβόλαιο με τον ΠΑΟΚ, ωστόσο το πρώτο διάστημα θα παραμείνει άγνωστος μεταξύ αγνώστων. “Σε ένα από τα πρώτα παιχνίδια που ήμουν αποστολή, μπαίνω στο γήπεδο μαζί με τον Τοχούρογλου, και ένας από τους σεκιούριτι μου λέει "εσύ από το μπάσκετ είσαι;". Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο εκνευρίστηκα. Όταν με είδε να κάνω προπόνηση, και πήγα να επιστρέψω στα αποδυτήρια, με κοίταξε σα να μου ζητά συγνώμη, και μου είπε "Άντε παικταρά μου, κατέβασε τα ρολά!"
Το πρώτο του συμβόλαιο με τον ΠΑΟΚ θα προβλέπει μηνιαίες αποδοχές ύψους 1.983 ευρώ και ένα μπόνους 20.000 ευρώ αν συμπλήρωνε 15 συμμετοχές στη βασική ενδεκάδα. Κάτι που έμοιαζε πολύ, πολύ μακρινό. Στο πρώτο διάστημα δεν θα παίξει λεπτό. όλα. “Στον ΠΑΟΚ είχα το προαίσθημα πως αργά ή γρήγορα θα μου δινόταν η ευκαιρία μου. Δούλεψα, δεν μίλησα καθόλου και ήρθε η στιγμή που κέρδισα τη θέση στην ενδεκάδα”, δηλώνει για εκείνη την εποχή και όντως δικαιώθηκε. Το ντεμπούτο του σε αγώνα θα έρθει στις 29 Σεπτεμβρίου του 2004, σε έναν αγώνα κυπέλλου με αντίπαλο τον Λήλαντα Βασιλικού. Ο Άγγελος Αναστασιάδης θα είναι έξω φρενών με την εμφάνιση των παικτών του εκείνο το απόγευμα, αλλά θα εξαιρέσει από την κριτική του τον Πορτογάλο.
Το ανεπίσημο και το επίσημο!
Η αρχή είχε γίνει το απόγευμα του Σεπτεμβρίου, όμως παρά στις σκέψεις του Μακεδόνα τεχνικού να παίξει ο Φερνάντεζ και στο επόμενο ματς, δεν το πραγματοποίησε. Η επόμενη ευκαιρία του Ντάνι θα έρθει από τον Ραλφ Φρίνγκερ και μάλλον τυχαία, αφού θα αντικαταστήσει τον τραυματία Κυριάκο Τοχούρογλου στο Αιγάλεω. Ο ΠΑΟΚ θα ηττηθεί και η πόρτα της ενδεκάδας θα κλείσει και πάλι. Το σημείο κλειδί, το ματς κλειδί και η αφετηρία της καριέρας του Πορτογάλου στον δικέφαλο του βορρά έρχεται τον Απρίλιο του 2005.
Απέναντι στον Ιωνικό στη Νίκαια θα ξεκινήσει βασικός και θα είναι από τους κορυφαίους του ΠΑΟΚ. Ο Νίκος Καραγεωργίου θα τον εμπιστευτεί, ο Γιώργος Θεοδωρίδης θα τον εμψυχώσει και ο Κυριάκος Τοχούρογλου θα είναι δίπλα του κάθε στιγμή. “Είναι καλός μου φίλος και ήξερε τι θέλω να ακούσω για να μπω στον αγώνα δυνατά. Μου είπε να μην φοβάμαι κανέναν και να έχω αυτοπεποίθηση", έλεγε μετά το ματς ο Φερνάντεζ για τον Θεοδωρίδη και όντας το πρόσωπο των ημερών, περιέγραφε τα συναισθήματά του.
"Η αλήθεια είναι πως είχα τρακ. Να μη λέω ψέματα. Αλλά στο πρώτο σουτ που έπεσα και απέκρουσα, πήρα τα πάνω μου. Μετά, τα σουτ που έγιναν ένιωθα πως τα ελέγχω και το όποιο τρακ έφυγε". Σε ηλικία 22 ετών είχε φτάσει η στιγμή του. Κάτι που αντιλαμβανόταν εκείνη τη στιγμή ο Τοχούρογλου, ο οποίος τον πήγε σηκωτό στα αποδυτήρια και για τον οποίο ο Πορτογάλος μιλούσε με τα καλύτερα λόγια. “Νιώθω πως μέσα στην ομάδα, πέρα από κάποιους φίλους, έχω και έναν πατέρα. Από τη πρώτη στιγμή όταν ήρθα στην ομάδα, με βοήθησε και με τις συμβουλές του και με τη συνολική του παρουσία. Μου λέει πως μπορώ να παίξω πολύ καλύτερα και του υπόσχομαι πως θα βελτιώνομαι συνέχεια".
Ήταν μια υπόσχεση που θα κρατούσε. Κι αν όχι τον ίδιο χρόνο, στον οποίο πρόλαβε να παίξει δύο ακόμα ματς, στις σεζόν που θα ακολουθούσαν...
Η... εκτίναξη!
Κάθε χρόνο και καλύτερος. Κάθε χρόνο και πιο σταθερός, κάθε χρόνο και πιο σίγουρος. Εκείνοι που τον είχαν πιστέψει στη μακρινή διαδρομή από τον Καναδά για τη Θεσσαλονίκη κι εκείνοι που δεν είχαν απογοητευτεί τη στιγμή της αποτυχίας στους ενδιάμεσους σταθμούς, μπορούσαν να νιώθουν δικαιωμένοι. Η μοίρα του Φερνάντεζ παρέμενε χωρίς σύνορα, αφού έβρισκε για σύντροφο ζωής μια Νορβηγίδα, όμως πλέον η Θεσσαλονίκη ήταν η πατρίδα του.
“Εγώ από την πρώτη μέρα που ήρθα στη Θεσσαλονίκη μένω στο κέντρο της πόλης και οι φίλοι μου είναι οπαδοί του ΠΑΟΚ. Τα κοινά στοιχεία των ΠΑΟΚτζήδων με τα παιδιά που μεγάλωσα στη γειτονιά μου στον Καναδά είναι πολλά, και γι’ αυτό δεν άργησα να τους καταλάβω. Είναι άνθρωποι που αγαπάνε την ομάδα τους και δεν την αφήνουν μόνη της ποτέ”. Ο Ντάνι Φερνάντεζ θα δεθεί με τον ΠΑΟΚ σε τέτοιο βαθμό, που θα βάλει τον 14χρονο αδελφό του να ταξιδέψει με πούλμαν οπαδών για να δει τον αγώνα με την ΑΕΚ στην Αθήνα. “Όταν επέστρεψε, για τρεις μέρες φώναζε συνθήματα υπέρ του ΠΑΟΚ”.
Το συναίσθημά του ήταν εκείνο που θα τον κρατήσει με τον δικέφαλο στο στήθος, ακόμα κι όταν υπήρχαν αντιξοότητες, ακόμα κι όταν οι σειρήνες έλιωναν το κερί που είχε βάλει για αντίσταση. Ο Αντώνης Νικοπολίδης, ο οποίος ήταν το πρότυπό του από την Ελλάδα, τον έχριζε ως τον μοναδικό άξιο αντικαταστάτη του στον Ολυμπιακό από την εγχώρια αγορά. Η ΑΕΚ έμοιαζε να τον φλερτάρει έντονα, ενώ πάντα υπήρχε και φημολογούμενο ενδιαφέρον από τον Παναθηναϊκό. “Δεν είναι στόχος μου να παίξω σε άλλη ομάδα του ελληνικού πρωταθλήματος. Ο ΠΑΟΚ μου έδωσε την ευκαιρία να δείξω το ταλέντο μου και ο κόσμος του με αγάπησε από την πρώτη στιγμή, και δεν θέλω να τους πληγώσω”, θα απαντάει εκείνος σε πείσμα των εποχών και θα το αποδεικνύει εμπράκτως.
Οι πέντε συμμετοχές της σεζόν 2004-05, θα γίνουν 33, 32, 30... Το όνομα του Ντάνι Φερνάντεζ θα ξεπεράσει τα ελληνικά σύνορα και θα φτάσει μέχρι την Αγγλία. “Γνωρίζω καλά πως οι συνεργάτες του Μουρίνιο ξέρουν για μένα, γιατί είναι Πορτογάλοι”, θα απαντήσει για το ενδιαφέρον της Τσέλσι, ενώ παράλληλα θα κάνει προπονήσεις με την Εθνική ομάδα της χώρας του και θα βρίσκεται στο μπλοκάκι του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον. Για την ομάδα, δηλαδή, που έπαιζε το απόλυτο πρότυπό του, ο Πίτερ Σμάιχελ. “Θα είναι κάτι σαν όνειρο για μένα, να φορέσω τη φανέλα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά. Για να παίξει ένας ποδοσφαιριστής στη Μάντσεστερ πρέπει να είναι καλός που σημαίνει ότι είναι απαραίτητο να βελτιωθώ σε όλους τους τομείς".
Κόντρα, λοιπόν, στις φήμες, ίσως κόντρα και στη λογική, ο Ντάνι Φερνάντεζ θα μείνει στον ΠΑΟΚ. Το 2006 θα υπογράψει πενταετές συμβόλαιο έναντι περίπου 1,2 εκ. ευρώ (συνολικά), λίγες μόλις μέρες μετά την κατάθεση προσφυγής εις βάρος της ομάδας του. Η ρήτρα που μπαίνει στο συμβόλαιό του είναι ύψους 8 εκ. ευρώ και φαινομενικά κλείνει τις πόρτες στην ελληνική αγορά. “Εμένα με ενδιαφέρουν οι τίτλοι. Θέλω όταν κάνω παιδιά να έχω να τους μιλάω για αυτούς. Ο στόχος μου είναι να πετύχω πράγματα που ο κόσμος θα θυμάται, ό,τι και να συμβεί. Υπέγραψα πενταετές συμβόλαιο με τον ΠΑΟΚ γιατί θέλω να πετύχω κάτι σημαντικό. Όταν το πετύχω, θα ψάξω μια μεγάλη ομάδα στο εξωτερικό για να συνεχίσω την καριέρα μου”.
Παρά το νέο συμβόλαιο, οι φήμες από τον ελληνικό χώρο θα συνεχιστούν. Ο Ντάνι Φερνάντεζ θα υψώσει το λάβαρο στη... θύρα 4. “Γιατί να πάω στον Ολυμπιακό; Για τα λεφτά; Στο εξωτερικό θα έχω δέκα φορές μεγαλύτερη βοήθεια από ό,τι πηγαίνοντας στον Ολυμπιακό ή σε κάποια άλλη ελληνική ομάδα. Θέλω να κάνω κάτι διαφορετικό από τους άλλους παίκτες. Δεν θα έκανα ό,τι ο Σαλπιγγίδης, για παράδειγμα. Θέλω να μείνω πιστός στους ανθρώπους του ΠΑΟΚ και στην ομάδα".
Και πάλι... ξένος!
Στο φινάλε της σεζόν 2007-08 ουδείς ήταν ευχαριστημένος. Ούτε ο ίδιος ο Ντάνι Φερνάντεζ, που είχε κάνει πολλά λάθη και είχε επηρεαστεί από τη γενικότερη μετριότητα του ΠΑΟΚ. Η πρόταση της Μπόχουμ έμοιαζε ως μια ιδανική λύση και για τους δύο. Για τον Πορτογάλο ίσως επειδή ένιωθε πως μπορούσε να βελτιωθεί περαιτέρω στην Ελλάδα, για τον ΠΑΟΚ επειδή θα εισέπραττε ένα σημαντικό ποσό. Έστω κι αν το 1,2 εκ. ευρώ απείχε από τα 8 εκ. ευρώ της ρήτρας, η μεταγραφή στην γερμανική ομάδα θα ολοκληρωνόταν. Στις 27 Μαΐου του 2008, ο 25χρονος πλέον γκολκίπερ αναχωρούσε για τη χώρα που στην εφηβεία τον είχε απορρίψει, τον είχε πληγώσει....
«Σήμερα κλείνει ένα σημαντικό κεφάλαιο στην καριέρα μου. Τα 4,5 χρόνια που πέρασα στον ΠΑΟΚ και τη Θεσσαλονίκη είναι τα πιο όμορφα στη ζωή μου. Ήμουν μέλος της μεγαλύτερης ομάδας στην Ελλάδα, η οποία μου έδωσε τη δυνατότητα να συνεργαστώ με κορυφαίους ποδοσφαιριστές και προπονητές και να αναπτύξω το ταλέντο μου, φτάνοντας ως την Εθνική Πορτογαλίας και την Bundesliga. Όλα τα ωραία πράγματα έχουν ένα τέλος», θα πει στην αποχαιρετιστήρια δήλωσή του και θα συμπληρώσει.
“Είμαι άνθρωπος με φιλοδοξίες και ήθελα να δοκιμάσω σε ένα πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, όπως το Γερμανικό. Ήταν η κατάλληλη στιγμή να ανοίξω έναν νέο κύκλο στην καριέρα μου. Χαίρομαι που η μετακίνηση αυτή γίνεται με όρους που ικανοποιούν τον ΠΑΟΚ. Είμαι κι εγώ ένας οπαδός του ΠΑΟΚ και με κάθε ευκαιρία θα βρίσκομαι στην Τούμπα για να συμπαραστέκομαι στην ομάδα».
Σήμερα επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη σχεδόν 1,5 χρόνο μετά την ημέρα που την αποχαιρετούσε. Η Bundesliga ήταν φιλόξενη την πρώτη του σεζόν και τα εγκωμιαστικά σχόλια αμέτρητα, όμως η δεύτερη σεζόν δεν ήταν εξίσου πετυχημένη. Ο Ντάνι είχε μια ακόμα μάχη να δώσει για να πείσει τον εαυτό του να δοκιμάσει κάτι καινούργιο. Στις 7 Φεβρουαρίου θα έχει τη μεγαλύτερη μάχη. Ο επαγγελματίας απέναντι στον οπαδό...
http://www.gazzetta.gr/paok/item/65673-hhhh