Ad blocker detected: Our website is made possible by displaying online advertisements to our visitors. Please consider supporting us by disabling your ad blocker on our website.
Hayate έγραψε:Το 1-0 με τις γριές στο τέλος του αγώνα με τον τεράστιο Βλάνταν Ιβιτς.2009 αν δεν κανω λάθος....
Τότε δεν ήταν η μία και μοναδική φορά που είδαμε τον Σάντος να πανηγυρίζει σαν τρελός; (Για 2-3 δευτερόλεπτα μόνο, δεν το επέτρεψε στον εαυτό του παραπάνω )
1) Η πρώτη φορά στο Ναό 1994 ΠΑΟΚ Καβάλα 4-0 μετά την λήξη της αποχής λόγω Βουλινου (εικόνες φοβερές μέχρι και κύμα κάναμε στην Τούμπα , το οποίο κύμα πρέπει οπωσδήποτε να το επαναφέρουμε έστω στα μεγάλα ματς)
2)Η πρώτη φορά στην τέσσερα σεζόν 96-97 με Αεκ στο 0-0
3)Μεγάλες ατμόσφαιρες :
ΠΑΟΚ Άρης 2-1 96-97 μεγάλα γούστα
ΠΑΟΚ Οσφπ 0-0 96-97 με Καλαθενο 40.000 πατημενοι μέσα και τα συνθήματα να ακούγονται μέχρι την Καμάρα
ΠΑΟΚ Άρσεναλ 1-0
ΠΑΟΚ Άγιαξ το 2010 με την καλύτερη ίσως Τούμπα από το 2000 και μετά
Τι φιέστα ήταν πάλι και αυτή που κάνανε τότε…
Δεύτερος χρόνος τότε στον Καναδά, να βλέπω τηλεόραση και να κλαίω αγκαλιά με τον 5 μηνών γιο μου.
Φάγαμε στην μάπα (όταν άρχισα να παρακολουθώ ΠΑΟΚ φανατικά) τα τελευταία χρόνια του Μπατατούδη, γουμενοπαγωνηδες, την ελπίδα με Ζαγοράκη βρυζα και μετά ήρθε ο μεγάλος Ιβαν, που μέχρι να μάθει την ελληνική πραγματικότητα άλλαζε προπονητές και πολιτική στις επιλογές των παικτών. Ε μόλις έκανε την ομαδάρα των Νταμπλ, εμένα με έτρωγε η ξενιτιά…
Πολλές οι συγκινητικές στιγμές. Η πρώτη για μένα το 2-1 επί του ΟΦΗ το 97 με 2 γκολ του Φραντζέσκου. Ήμουν στην 5 τότε. Αλλά φοβερή γκαβλα έβγαλε το 2-1 του άντρα της βασως στις καθυστερήσεις επί της κουλας. Ήμουν στην 4 ακριβώς πίσω από την εστία και είδα το γκολ μαζί με τα φάλτσα που πηρε η μπάλα και έγινα κι εγώ ένα με την κερκίδα.
Πιο συγκινητικη, μαλλον το πεναλτι του Ζιφκοβιτς φετος με τον βαζελο που καναμε το 2-0 και συνειδητοποιησα οτι το ονειρο πραγματοποιειται.
Πιο ανατριχιαστικη, η ατμοσφαιρα με την μπενφικα to 2018 πριν την εναρξη και μεχρι να γινει το 1-1, η καλυτερη Τουμπα που εχω ζησει, ολοι πιστευαν τοσο μα τοσο πολυ σε εκεινο το ονειρο.
Δεν μπορει να λειπει το γκολ-φαουλ του Παμπλο με τον βαζελο, ημουν στην 4 πισω απο το τερμα οπου δεν φαινοταν οτι πηγε απευθειας και για ενα κλασμα του δευτερολεπτου λιγο πριν η μπαλα παει στα διχτυα σα να σταματησε ο χρονος και ολη η Τουμπα κρατησε την ανασα της και μετα το χαος.
Ομως η πιο δυνατη αναμνηση που εχω ειναι απο ενα ματς με τον οφη το 2005 (2-0), δεν ειχε πολυ κοσμο αλλα ειχε πολυ κρυο, 0 βαθμους θυμαμαι, η ομαδα δεν δικαιωνε τις προσδοκιες του καλοκαιριου, ομως στην κερκιδα ειχε τρελα γουστα χωρις κανενα λογο, απλα ΠΑΟΚ. Στο 2ο ημιχρονο, ξαφνικα ο κοσμος απτην 4Α αρχισε να ερχεται προς την 4 που καθομασταν εμεις, τραγουδωντας και κανοντας κατι σαν τρενακι, δεν θυμαμαι τοσο καθαρα. Γυρνανε πισω μετα απο τζερτζελο και εκει λεει (ή μαλλον ουρλιαζει) ο Φωταρας που οργανωνε πανω απτο πανο της Νεαπολης "οπως ηρθαν αυτοι σε μας, θα παμε και εμεις σ'αυτους!". Και αντε παλι παρανοια. Δεν πηγα στο δικο μας τρενακι, δεν ξερω γιατι, αλλα ειχα σκασει στο γελιο και δεν με ενοιαζε καν το κρυο. Felt like home.
shikabala81 έγραψε:Πολλές οι συγκινητικές στιγμές. Η πρώτη για μένα το 2-1 επί του ΟΦΗ το 97 με 2 γκολ του Φραντζέσκου. Ήμουν στην 5 τότε. Αλλά φοβερή γκαβλα έβγαλε το 2-1 του άντρα της βασως στις καθυστερήσεις επί της κουλας. Ήμουν στην 4 ακριβώς πίσω από την εστία και είδα το γκολ μαζί με τα φάλτσα που πηρε η μπάλα και έγινα κι εγώ ένα με την κερκίδα.
4-4 ΠΑΟΚ κουλα πρώτη αγωνιστική πρώτη φορά στην 4.Μωρο η τρίχα κάγκελο .
ΠΑΟΚ Ηρακλής 2-0 2 πέναλτυ τουρσουνιδης πρώτη φορά στην Τούμπα . Πιο μωρό έρωτας με την πρώτη μάτια
2-1 ΠΑΟΚ βαζελος φάουλ ΓΚΑΡΣΙΑ νόμιζα το γήπεδο θα πέσει .
1-0 ΠΑΟΚ σκουλήκι τελικος Γεωργιάδης ανακούφιση
5-0 ΠΑΟΚ λειβαδια . Στο 2-0 να τρέχουν ζουμιά επιτέλους το πήραμε .
3-2 ΠΑΟΚ κουλα γκολ Σαστρε . Και ποτέ να μην τα παρατάς .
Έξω από το γήπεδο η μεγαλύτερη όμως .
Γιγαντοοθόνη πριν 3 μηνες. Να μην μπορώ να διαχειριστώ το άγχος μου . Να μην είμαι εγώ .
Κεφαλια αουτ. Τέλος . Παιδιά δεν έχω ακόμα, όποτε ότι κοντινότερο έχω νιώσει στην ευτυχία
Θα θυμηθω δυο. Η μια ηταν στο 5ο γκολ εναντιον της Σπαρτακ Τρναβα οταν βρεθηκα 5 σειρες ποιο κατω απο τους πανηγυρισμους και η δευτερη το 3-2 με Σαλπιγγιδη εναντιον της αεκ που μας εβγαζε προκριματικα τσαμπιονς λιγκ.
beyes4 έγραψε:Τις πιο συγκινητικές στιγμές τις βίωσα στη φιέστα του 2019,πρώτα όταν έπαιξε το τραγούδι 'Ενα αμάξι με δυο άλογα'και πολύ περισσότερο όταν προβλήθηκε το βίντεο με τα αδικοχαμένα αδέρφια μας.Με επηρέασε τόσο πολύ,που η φιέστα μου άφησε ένα συναίσθημα χαρμολύπης.
Κι εμένα αυτή είναι η πιο ξεχωριστή-συγκινητική στιγμή στην Τούμπα. Από παιχνίδια το 4-0 το 2017 στον ημιτελικό με βάζελο. Κερκιδάρα, έκσταση...Μετά από ώρες, μάθαμε για το Νάσο...
Θα αναφέρω την πιο συγκινητική στιγμή με την έννοια της "συναισθηματικά φορτισμένης".
2018, η χρονιά του κλεμμένου, στα ματς με γαύρο και χαρτί.
Και στα δύο ματς ήμουν από τους τελευταίους που έφυγαν από το γήπεδο. Καθόμουν εκεί στα καρεκλάκια μόνος μου, με καμιά 50ρια ακόμα σαν εμένα σε όλο το γήπεδο, με ένα αίσθημα κενότητας, ματαιότητας, απέραντης θλίψης.
Σκεφτόμουν ότι δεν γίνεται πάλι αυτοί οι πούστηδες να μας κλέβουν έτσι, δεν γίνεται να είμαστε καταδικασμένοι μια ζωή να είμαστε έρμαια του κάθε λαμόγιου, δεν γίνεται να μας παίρνουν συνεχώς από τα χέρια όσα αξίζουμε, δεν γίνεται να ζω την ίδια μέρα ξανά και ξανά και ξανά.
Αλλά δεν ήταν θυμός, ήταν σαν να αγναντεύεις το κενό με χρώμα πράσινο του χόρτου και ασπρόμαυρο των καρεκλακίων.
Γι' αυτό κάθε τίτλο που παίρνουμε τον πανηγυρίζω έξαλλα. Γιατί θυμάμαι εκείνες τις δύο μέρες και το πως ένιωσα. Και κανένας τίτλος δεν θα καλύψει ποτέ το τραύμα εκείνο αλλά, γαμώ το σπίτι μου, βοηθάει. Το γκολ του Σάστρε ήταν από τα γκολ που έχω πανηγυρίσει περισσότερο στη ζωή μου. Γιατί ήταν Νέμεσις ρε αρχίδια.
)
