Ένα Κύπελλο που είδαμε τον ΠΑΟΚ να επιστρέφει στον τελικό 2 χρόνια μετά αλλά να μένει με άδεια χέρια για πρώτη φορά μετά από τις παρουσίες του τα προηγούμενα χρόνια (η τελευταία φορά που έχασε τελικό ήταν το 1983).
H παρουσία του στο Final-4 της Άρτας ήταν ένα πολύτιμο μάθημα για την ομάδα και για ολόκληρο τον οργανισμό. Σε αυτό το Final-4 είδαμε τι πρέπει να κάνεις για να επιστρέψεις στους τίτλους. Το πρώτο είναι να έχεις ποιοτικό ρόστερ. Η ομάδα όλη τη χρονιά έχει παρουσιάσει σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή της και αυτό σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στην ποιότητα που διαθέτει. Και όταν ειδικά βλέπεις έναν ΠΑΟΚ να προκρίνεται στον τελικό σε ένα παιχνίδι που κυριάρχησαν τα λάθη, τότε καταλαβαίνεις ότι υπάρχει μεγάλο πρόβλημα. Οι Λιάφτοφ και Κάτιτς έχουν παρουσιαστεί κατώτεροι των περιστάσεων, καθώς δεν έχουν συμβάλλει ούτε στο επιθετικό κομμάτι ούτε στο αμυντικό κομμάτι της ομάδας αποτελεσματικά, ενώ οι μεταπτώσεις στην απόδοσή τους επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό όλη την ομάδα. Δεν είναι τυχαίο που ο Κοκκινάκης έχει επίσης μέτρια ποσοστά για τις ικανότητές του ή ότι ο Μούχλιας και ο Γαλιώτος παρουσιάζουν προβλήματα στο παιχνίδι τους. Ο Λομπιζένκο έχει δείξει όλη τη χρονιά ένα σταθερό αγωνιστικό πρόσωπο αλλά διανύει περίοδο ντεφορμαρίσματος. Ο Κοκκινάκης επίσης, αλλά δείχνει προσπάθεια να επανέλθει στα επίπεδα που τον έχουμε συνηθίσει. Στο βόλεϊ όλα είναι μια αλυσίδα. Όταν λειτουργούν όλοι οι τομείς σωστά, τότε θα πετύχεις και τους στόχους. ΄
Ο Ολυμπιακός χθες είχε την ποιότητα σε όλους τους τομείς. Είχε μια εξαιρετική πίσω ζώνη με τους Πέριν και Τζιάβρα να καλύπτουν πλήρως τη μέτρια παρουσία του Κουμεντάκη, ενώ είδε και τον Καναδό μαζί με τους Παγιένκ και Ατανασίεβιτς να είναι άψογοι στο παιχνίδι τους και τον Τράβιτσα να μοιράζει εξαιρετικά. Πίεσε από το σερβίς, ενώ έκλεισε τους χώρους στα επιθετικά όπλα του ΠΑΟΚ.
Τα παιδιά προσπάθησαν όσο αυστηρός και να ήμουν χθες απέναντί τους. Όμως υπάρχει μια μεγάλη απόκλιση ανάμεσα στις δύο ομάδες που περιόριζει την ομάδα σε μια φιλότιμη προσπάθεια. Αυτό πρέπει να αλλάξει, καθώς ο ΠΑΟΚ έχει πια την αύρα και την εμπειρία να διεκδικεί τίτλους και είναι άδικο να μένει μακριά από τους τίτλους και να περιορίζεται σε φιλότιμες προσπάθειες. Και ειδικά όταν η εμφάνιση στον ημιτελικό δεν είναι ούτε κοντά στην απόδοση της ομάδας στο Final-4 της Καλαμάτας 2 χρόνια πριν.
Το δεύτερο έχει να κάνει με τη δουλειά που παρουσιάζει ένας προπονητής. Ο Μιλενκόσκι έχει εργαστεί κάτω από αντίξοες συνθήκες και έχει πετύχει πράγματα όπου ελάχιστοι προπονητές θα μπορούσαν να πετύχουν. Με το μπάτζετ στα χαμηλότερα επίπεδα που έχει βρεθεί μέσα στις τελευταίες δύο δεκαετίες (και πλησιάζοντας αυτά της δεκαετίας του 2000) έχει φέρει στην ομάδα 2 τίτλους, μια πρόκριση στους "8" του Τσάλεντζ Καπ και την παρουσία σε 2 τελικούς Λιγκ Καπ και 1 Κυπέλλου Ελλάδας. Έχει κάνει πολύ καλή δουλειά. Όμως φέτος φαίνεται και η δική του "κόπωση" μετά από την υπερπροσπάθεια που έχει κάνει για να έχει τον ΠΑΟΚ όσο ψηλά γίνεται. Η "κόπωση" αυτή αποτυπώνεται φέτος και στην εικόνα της ομάδα στα πλέι-οφ και στο Κύπελλο.
Είναι κατανοητό ότι οι αλλαγές στο ρόστερ διαταράσσουν τις ισορροπίες και θέλει χρόνο για να "δέσει" το σύνολο. Όμως όταν μετά από τις αλλαγές και δύο μήνες μετά από τις κινήσεις η ομάδα παρουσιάζει πάλι μεταπτώσεις στην απόδοσή της και έλλειψη συγκέντρωσης από τους παίκτες, τότε οι ευθύνες θα βαραίνουν και τον προπονητή. Από την άλλη πλευρά ο Αντρέα Γκαρντίνι έχει δουλέψει σε τέτοιο βαθμό με τους παίκτες του όπου βλέπεις μια ομάδα να λειτουργεί άψογα έχοντας κιόλας υπό το βάρος της ένα μεγάλο αριθμό αγώνων, και κυρίως όταν είναι να παιχτούν τίτλοι, θα φωνάξει παρών.΄
Ίσως φέτος να κλείσει ο κύκλος του Γιόσκο Μιλενκόσκι στον ΠΑΟΚ. Ο ΠΑΟΚ θέλει έναν προπονητή που να δώσει άλλη πνοή στον τρόπο δουλειάς μέσα στο ρόστερ. Εγώ προσωπικά θα τον ευχαριστώ για όλα όσα πρόσφερε και θα εκφράσω το άδικο του να μην εργαστεί με τις καλύτερες των συνθηκών.
Το τρίτο και τελευταίο έχει να κάνει με τις βλέψεις της διοίκησης. Η διοίκηση τα τελευταία χρόνια έχει μειώσει δραματικά το μπάτζετ και έχει "ψαλιδίσει" τα φτερά της ομάδας. Είναι σεβαστή η διατήρηση του προϋπολογισμού, αλλά όμως δεν κάνει σε καμία περίπτωση βήματα για να βρει οικονομικούς πόρους που θα κρατήσουν την ομάδα ψηλά. Αντίθετα οι ερασιτεχνικοί της χειρισμοί έχουν οδηγήσει κιόλας και στην απώλεια κεντρικών χορηγών με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα της φετινής περιόδου όπου μέχρι να έλθει η χορηγία του κυρίου Αμοιρίδη ο ΠΑΟΚ δεν είχε βασικό χορηγό.
Δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχει μια οργανωμένη προσπάθεια για μεγαλύτερο κάλεσμα χορηγών που θα συνδράμουν στο όραμα του ΠΑΟΚ και θα μοιραστεί το οικονομικό βάρος. Δεν μπορεί τα τμήματα υποδομής να έχουν καλύτερη προσέγγιση στον τομέα αυτό από το ανδρικό τμήμα. Δεν μπορεί επίσης να μην έχει γίνει ανοιχτό κάλεσμα στον κόσμο της ομάδας για εγγραφή στον Α.Σ. και διευκόλυνση των διαδικασιών. Η διοίκηση έχει απομονωθεί από την κινητήριο δύναμή της και κάθεται απαθής στις εξελίξεις.
Δεν είναι επίσης δυνατόν να παρεμβαίνει στο μεταγραφικό σχεδιασμό μιας ομάδας. Από τη στιγμή που έχει αποδειχθεί ότι δεν υπάρχουν γνώσεις από την πλευρά τους και το μπάτζετ είναι χαμηλό τότε οφείλουν να αφήσουν τον προπονητή να κάνει τις επιλογές του. Και φέτος είδαμε ανάλογη κατάσταση με καταστροφικά αποτελέσματα. Είτε θα φέρετε άτομα που έχουν γνώση του αντικειμένου όπως έγινε στο γυναικείο τμήμα είτε θα αφήσετε τον προπονητή να αναλάβει το σχεδιασμό της ομάδας.
Πολλά πράγματα δεν έχουν να συζητηθούν για το χθεσινό παιχνίδι. Όλα καλύφθηκαν στις χθεσινές μας συζητήσεις με τον ημιτελικό να είναι ένας καθρέφτης του χθεσινού τελικού.
Συγχαρητήρια στα παιδιά και στον προπονητή για την προσπάθεια και ιδιαίτερα στους Μάρκο Γαλιώτο, Δημήτρη και Σταύρο Μούχλια, Νικολάι Κόλεφ, και Νίκο Μπόνια. Ο Μάρκος, ο Δημήτρης και ο Νικολάι γιατί πάλεψαν πολύ και έδειξαν εξαιρετική εικόνα. Ο Μάρκος έπαιξε πιο ώριμα από ποτέ, ο Δημήτρης έπαιξε με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και ο Νικολάι έβγαλε την προσωπικότητά του σε ένα ακόμα παιχνίδι. Ο Σταύρος και ο Νίκος ήρθαν λίγο μετά την κατάκτηση του Πρωταθλήματος Κ18 της ΕΠΕΣΘ και έδειξαν να μη φοβούνται το επίπεδο της Volleyleague. To μέλλον τους ανήκει.
Θα αφήσω αυτή την εικόνα ως ανάμνηση της προσπάθειάς τους και ως μια μικρή ελπίδα για το μέλλον.
Στροφή στον τέταρτο ημιτελικό του Πρωταθλήματος!
ΠΑΜΕ ΠΑΟΚΑΡΑ!!!!
