obanebane έγραψε:Στα 37 του είναι τόσο καλός αυτός;
Τόσο για τον φουτσο είναι αυτό το άθλημα, 37χρονοι κάνουν διαφορά;
Το ακριβώς αντίθετο,είναι άθλημα στο οποίο η φυσική κατάσταση σίγουρα παίζει σημαντικό ρόλο αλλά εξίσου παίζει η εμπειρία και το η αντίληψη χώρου και χρόνου.
Το να σηκώνεται κάποιος πιτσιρικάς στο Θεό πχ να καρφώσει μπορεί να αντισταθμιστεί με το πώς θα βάλεις τα χέρια στο μπλοκ,ποιο σημείο του γηπέδου θα καλύψεις,και στην αντίστροφη περίπτωση όταν κάνεις εσύ ως "μεγάλος"επίθεση ένα εμπειρικό πλασοκαρφο είναι αρκετό να του πάρεις πόντο και να του κάνεις την ψυχολογία σμπαραλια.Το βόλλευ είναι λοιπόν και άθλημα ψυχολογίας πολύ περισσότερο από όλα τα υπόλοιπα.Δεν είναι στίβος που απλά βάζεις τον εαυτό σου να τρέξει στα κόκκινα κι ότι καταφέρεις,είναι συνδυασμός πραγμάτων.
Και στο λέω εκ πείρας αφού παίζω πλέον τριάντα χρόνια σε ομάδες(πλέον σε τοπικό έστω για την καβλα μου) και πολλές φορές αντιμετωπίζοντας ομάδες με νεαρά παιδιά είναι η ευκολότερη λεία κι ας ακούγεται κάπως αυτό -φτανει βέβαια να σάι και σε κάποιο υποφερτό επίπεδο
Θα σε πληροφορήσω ότι έχω συμπαίκτη στα 57 του (ναι,τόσο)ο οποίος καρφώνει πάνω απ' το μπλοκ που κάνω εγώ κ ας με περνάει 10 χρόνια,και κάτι πιτσιρίκια είκοσι χρονών τα έχει για.πρωινο μόνο κ μόνο από θέμα εμπειριας.
Αυτά βέβαια όχι σε επαγγελματικό επίπεδο Α1 αλλά σίγουρα Β Εθνική πχ.
Ουσιαστικά αυτό που χάνει ένας 37 χρόνος όπως ο συγκεκριμένος Κουβανοςζτο κερδίζει πολλαπλάσια λόγω εμπειρίας,ευστροφίας,ότι ξέρει να διαβάζει την επόμενη κίνηση του αντιπάλου,και όπως προείπα απόθεμα ψυχολογίας αφού μπορεί να συγκρατεί τις εκρήξεις του λόγω πχ μιας χαμένης επίθεσης όπου αντίστοιχα ένας πιτσιρικάς θα αρχίσει τα γαμοσταυριδια και καπάκι η ψυχολογία θα.πεσει στα Τάρταρα.Ειναι εντελώς διαφορετικό άθλημα το βόλλευ,έχει και στρατηγική,mind games,σαν ένα είδος σκάκι.
Ίσως κάποια απ' αυτά που σου γράφω να σ φαίνονται υπερβολικά,αλλά έτσι τα ζω μέσα από τα γήπεδα από το 1987 που πρωτοφορεσα στολή ομάδας μικρό παιδάκι,και ακόμα αρνούμαι να τη βγάλω από πάνω μου γτ πλέον για μένα είναι τρόπος ζωής.
Αυτά από μένα.
Ασπρόμαυρες καλημέρες από το κέντρο της χαβούζας.