από PaokCuba4 » Τρί 07 Δεκ 2021, 14:30
Ο Φοίνικας Σύρου μου θυμίζει τον ΠΑΟΚ του 2018/2019 και η δυσανάλογη εικόνα των 2 ομάδων ξεκινάει πρώτα από όλα από την υποδοχή. Δεν υπάρχει η σταθερά στην υποδοχή και η σταθερά είναι το λίμπερο. Η θέση δεν πρέπει να υποτιμάται γιατί εγγυάται το 60 με 70 τοις εκατό στην υποδοχή. Ο Καρασαββίδης δεν είναι το λίμπερο που θα κρατήσει την υποδοχή στο παιχνίδι όπως κάνει ο Κοκκινάκης, ενώ ο Στερν δεν ήταν ποτέ καλός στην υποδοχή. Μόνο ο Φράγκος υπάρχει και αυτός με συμπαθητικά νούμερα. Στην υποδοχή ξέρουμε πάντα ότι χρειάζονται 2 που θα βοηθήσουν και τον ακραίο που δεν είναι καλός στο κομμάτι αυτό. Επομένως, μόνο με το Φράγκο που θα κρατήσει ικανοποιητικά το 40% στην υποδοχή και αυτό στην καλή του μέρα δε γίνεται δουλειά και έτσι δεν αναπτύσσεται το παιχνίδι. Επίσης δεν έχει 2ο λίμπερο με υποδοχή γιατί ο Κωνσταντινίδης είναι λίμπερο άμυνας, ο Παπαδόπουλος ως 3ος δίνει λύσεις αλλά όχι σε βαθμό που να καλύπτει το πρόβλημα, ενώ ο Καπετανίδης δεν ήταν ποτέ καλός στην υποδοχή.
Θυμήσου την εικόνα μας το 18/19. Εφραιμίδης-Κωνσταντινίδης λίμπερο και Σαφρανοβιτς-Χιμενεθ-Γκόρτσανιουκ-Καπετανίδης. Μόνο ένας είχε υποδοχή και έπαιζε στο 50% λόγω τραυματισμών.
Το 2ο έχει να κάνει με τον πασαδόρο. Ο Ιερεθουέλλο είναι η δυσάρεστη έκπληξη. Επειδή είδα και το παιχνίδι με εμάς στην επανάληψη, ο Κουβανός δε μοίρασε σωστά το παιχνίδι και αυτό που μας έκανε όλους να λέμε για παιχταρά είναι το ότι έχει καλό σερβίς και μπλοκ. Στα επόμενα παιχνίδια έδειξε όλα τα θέματα που έχει, όπως το ότι δε βρίσκει σωστά τους κεντρικούς και πολλές φορές οι Τζούριτς και Κόστα είτε ξεκινάνε να χτυπάνε πιο μακριά από το φιλέ για πρώτο χρόνο είτε προεκτείνουν πολύ το σώμα τους και δεν εκτελούν σωστά. Επίσης υπάρχουν αρκετές υπερφορτώσεις στο Μιχάλοβιτς και ουσιαστικά δεν αναδεικνύεις ένα διαγώνιο που δεν είναι killer αλλά τον ρίχνεις. Θεωρώ ότι είναι από τις πιο λάθος επιλογές της Σύρου και δεν μπορούν να τον διώξουν γιατί χρυσοπληρώθηκε και συνεχίζουν για 2η συνεχόμενη χρονιά τις λάθος επιλογές στην πάσα, καθώς και ο Ράντκε ήταν μετριότατος.
Το 18/19 είχαμε εμείς τον Φιλίποφ όπου η διαφορά με τον Κουβανό ήταν ότι έκανε το παιχνίδι προβλέψιμο. Η κατεύθυνση του σώματός του έδειχνε που θα πάει η μπάλα. Δεν είδαμε πολλές ανάποδες μπάλες ή πρώτους χρόνους.
Το 3ο που εξηγεί την κακή εικόνα είναι ο προπονητής. Ο Μπερτίνι δε δούλεψε κυριολεκτικά στην υποδοχή ενώ οι επιλογές των παικτών ήταν δικές του. Ήξερε ότι ο Καρασαββίδης δεν είναι επιπέδου και θα μπορούσε για παράδειγμα να έχει Πετρέα και Τζούριτς και να κρατήσει τον Κουπόνο Φέυ ως λίμπερο που είναι η φυσική του θέση και με πολύ καλά ποσοστά. Θεωρώ αδιανόητο το ότι δε το σκέφτηκε και το ακόμα χειρότερο είναι ότι δεν έκατσε με τους υπάρχοντες και ειδικά με τον Καρασαββίδη να βελτιώσει τον τομέα αυτό. Γιατί μπορεί να δικαιολογήσω την επιλογή των παικτών εν μέρει αλλά δε δικαιολογώ το ότι δε δούλεψε με κανέναν παίκτη. Και για αυτό ο Καλμαζίδης είναι κλάσεις ανώτερος. Γιατί επέλεξε τους παίκτες και πάνω απ' όλα δούλεψε πάρα πολύ όλους τους τομείς και τώρα βλέπεις έναν ΠΑΟΚ που από τα μέσα Νοεμβρίου έχει υψηλά ποσοστά στην υποδοχή, ξεκλειδώνοντας και τον Ουολς. Και αυτό είναι το ένα κομμάτι. Το δεύτερο είναι ότι ο Καλμαζίδης έφτιαξε ομάδα που σα σύνολο, ενώ ο Ιταλός έφτιαξε μια ομάδα που βασίζεται στην καλή μέρα των παικτών ατομικά. Σε εμάς περίμενε τον Ιερρεθουέλλο να πάρει τους άσσους για να κερδίσει το παιχνίδι, στο Μίλωνα περίμενε τον Στερν, στο Λέουβεν τον Μιχάλοβιτς. Συγγνώμη, αλλά αυτό δεν είναι ομάδα.
Και το 18/19 είχες ακριβώς αυτή την εικόνα. Με τον Στάνκου να περιμένει από το Σαφράνοβιτς, τον Τζούριτς και το Χιμένεθ να πάρουν παιχνίδια. Υπήρχε πλήρης αδιαφορία για συστήματα και ομαδική βελτίωση. Στα περισσότερα παιχνίδια λίγοι πέφτανε για άμυνα για παράδειγμα. Και στη Ρουμανία που παίρνει τα Πρωταθλήματα, οι ξένοι τον σώζουν. Τη μια ο Γιόρνα (καψούρα μου μεγάλη), την άλλη ο Κλαπβάικ και ο Ράιτς.
Η γλώσσα και η εθνικότητα δεν παίζουν κανέναν απολύτως ρόλο στην κακή εικόνα μιας ομάδας γιατί πολύ απλά υπάρχουν τα μέσα για να λυθεί το language barrrier είτε γνωρίζοντας μια κοινή γλώσσα είτε έχοντας ένα διερμηνέα είτε ακόμα και οι συμπαίκτες άμα γνωρίζουν τη γλώσσα, όπως σε εμάς ο Τερζής που μιλάει Ισπανικά. Με βάση αυτό τότε ο Ολυμπιακός του 17/18 με 5 διαφορετικές εθνικότητες στους ξένους (Γερμανία, Βουλγαρία, Πολωνία, Φινλανδία, Ολλανδία) και Ισπανό προπονητή δε θα έπρεπε να πάρει τρόπαιο. Μην μπερδεύεις την προσαρμογή με το language barrier. Μπορεί να παίξει ρόλο αλλά υπάρχουν άλλοι λόγοι που ένας παίκτης μπορεί να μην κουμπώσει στην ομάδα. Αυτοί είναι η ζωή στη χώρα της ομάδας του, οικογενειακοί λόγοι και το περιβάλλον της ομάδας και όταν εννοώ περιβάλλον ο προπονητής, οι παίκτες και η διοίκηση. Αν η ομάδα είναι χάλια διοικητικά ή δε συνεργάζεσαι σωστά με προπονητές και παίκτες πως θα έχεις κίνητρο να αγωνιστείς. Ο Ράντκε για παράδειγμα πλακωνόταν με τον Ορφανό και η διοίκηση έδιωξε τον Ορφανό γιατί ήταν πιο οικονομική λύση.
Δεν είναι υπερτιμημένος παίκτης ο Φράγκος. Όπως είχα πει στη συζήτηση τότε που την κάναμε, ο Φράγκος δούλεψε πάρα πολύ για να περιορίσει τις αδυναμίες του και να γίνει ένας αξιόλογος παίκτης που θα ήθελε οποιαδήποτε ελληνική ομάδα. Ο Κουμεντάκης είναι ο Έλληνας με το περισσότερο ταλέντο από κάθε Έλληνα πετοσφαιριστή. Πλαστικές κινήσεις, σώμα και εκτελεστικότητα στα 2.05 μέτρα δε θα βρεις εύκολα. Το μεγάλο πρόβλημα ήταν ότι δεν κατάλαβε το ταλέντο του και δεν το πήρε στα σοβαρά. Θα μπορούσε τώρα να κάνει θραύση στην Ευρώπη, αλλά έφτασε τώρα να διασώζει την καριέρα του. Δεν είχε ποτέ σωστή καθοδήγηση και αυτό φάνηκε το 17/18 όπου αντί να εξαργυρώσει το καλό μισό της σεζόν με τον ΠΑΟΚ παίζοντας έξω ή σε ομάδα στην Ελλάδα που θα έπαιζε βασικός, αυτός πήγε στον Ολυμπιακό γνωρίζοντας ότι δε θα παίξει καθόλου πετώντας 2 χρόνια έτσι. Και για αυτό χαίρομαι για τον Καλμαζίδη. Γιατί ως σοβαρός προπονητής πίστευε στις δυνατότητές του και δούλεψε μαζί του ώστε να πιστέψει στον εαυτό του, να ξεδιπλώσει το ταλέντο του και να διορθώσει τις αδυναμίες του τόσο τεχνικές όσο και ψυχολογικές. Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε, ένας ώριμος και μη φοβικός Κουμεντάκης που διανύει την καλύτερη σεζόν της ζωής του, συμβάλλοντας παντού. Το είχα γράψει ότι ήταν φέτος η τελευταία του ευκαιρία και ότι μόνο ο Καλμαζίδης θα τον αναδείξει, γιατί χρειαζόταν ένα σοβαρό προπονητή και όχι κάποιον που θα τον νοιάξει μόνο το αποτέλεσμα (Μουνιόθ). Μακάρι το 2016 που ο Καλμαζίδης του ζήτησε να έρθει στον ΠΑΟΚ, να ερχόταν. Θα κέρδιζαν ο ίδιος, ο ΠΑΟΚ και το ελληνικό βόλεϊ ακόμα πιο νωρίς. Κάλλιο αργά παρά ποτέ όμως και χαίρομαι πάρα πολύ για τον ίδιο.
Τελευταία επεξεργασία από
PaokCuba4 και Τρί 07 Δεκ 2021, 15:09, έχει επεξεργασθεί 1 φορά/ες συνολικά