Η ΑΕΚ του πρώτου ημιχρόνου ήταν ομάδα που κέρδισε νέους οπαδούς. Αν την έβλεπε μικρό παιδί που… δεν ξέρει ακόμα τι ομάδα υποστηρίζει, θα διάλεγε ΑΕΚ όχι για τη μπαλάρα, αλλά για την ψυχάρα που έβγαζε στο γήπεδο. Γράφει ο Χρήστος Σταθόπουλος.
Η ΑΕΚ ήταν… ΑΕΚάρα στο Αμστερνταμ. Ναι, ΑΕΚάρα κι ας γυρίζει με τρία γκολ παθητικό στη μεγάλη επιστροφή της στο Τσάμπιονς λιγκ, στη μαγική πρεμιέρα των άστρων. Το τρίτο… δε μετράει σε όλη την εικόνα. Είναι από αυτά που αν θέλουν να μπουν, θα μπουν κι ας βάλεις τέρμα όλα τα λεωφορεία του Μουρίνιο.
Η ΑΕΚ του πρώτου ημιχρόνου ήταν ομάδα που κέρδισε νέους οπαδούς. Αν την έβλεπε μικρό παιδί που… δεν ξέρει ακόμα τι ομάδα υποστηρίζει, θα διάλεγε ΑΕΚ όχι για τη μπαλάρα, αλλά για την ψυχάρα που έβγαζε στο γήπεδο, παρά την κατοχή 70-30 που είχε (χοντρικά) ο πολυ ανώτερος Άγιαξ.
Κι όχι μόνο αυτό. Πήγε να κάνει και τη ζημιά μέσα στο ναό του Κρόιφ. Για 45 λεπτά έπαιξε σαν πρωταθλήτρια. Κοίταξε στα μάτια τους Ολλανδούς και έκλεισε όλους τους χώρους με πρώτο και καλύτερο τον Οικονόμου. Στον Μάριο η Ενωση βρήκε τον νέο… Λάζαρο. Τον ποδοσφαιριστή που πήρε από τα χαμηλά και τον ανεβάζει σε υψηλά στάνταρνς απόδοσης. Είναι βεβαίως μέσα στο πρώτο γκολ του Αίαντα. Όποιος παίζει κάνει λάθη και ο Ουζουνίδης στο πρόσωπό του βρήκε τον ηγέτη της άμυνας.
Το λάθος ήταν ο Μπακάκης. Οσο και να έχει την κούρσα και την σκληράδα, δεν μπορεί να χτίσει επιθετική προσπάθεια. Ίσως το ένα από τα δύο εξτρέμ του πάγκου, ο Γιαννιώτας ή ο Γιακουμάκης, να έβγαζαν την Ενωση πιο μπροστά, να έπαιρναν κάποια μέτρα παραπάνω αν έπαιζαν από την αρχή.
Ισως. Τα αποτελέσματα όμως δεν γράφονται με υποθέσεις. Τα αποτελέσματα απεικονίζουν τη σκληρή πραγματικότητα την οποία απέδωσε εύστοχα ο προπονητής του Δικεφάλου, μετά τη λήξη του ματς.
«Ήταν καλό μάθημα» είπε ο Μαρίνος. Αναφερόμενος στους παίκτες του φυσικά. Σε εκείνους που αγωνίστηκαν. Προσωπικά θα ήθελα να πάρω αυτή την τοποθέτηση και να την ποστάρω στο λογαριασμό του Λιβάγια ή του Λόπες για το κακό που έκαναν στην ομάδα τους. Καλός και μάχιμος και φιλότιμος και ικανός ο Πόνσε. Δεν είναι όμως Αραούχο και εννοείται ούτε Κροάτης. Το ίδιο ισχύει και για το πολυεργαλείο Λόπες που κάθε προπονητής θέλει στα χέρια του.
Τι θα είχε γίνει αν έπαιζαν αυτοί οι δύο και ο Μπακασέτας; Ποιος ξέρει; Με τα “αν” δε φτιάχνεις ιστορία. Τέτοιες απουσίες όμως ,τη διαμορφώνουν.