αν ρωτάς εμένα, εγώ αυτή τη στιγμή (αλλά και γενικά) θεωρώ οτι μια ομάδα πρέπει να έχει οικονομική δυνατότητα για να αλλάξει/προσθέσει κάτι στη διάρκεια της χρονιάς. Όταν καταλάβει τι μπάσκετ θέλει να παίξει, πώς μπορούν να δέσουν οι παίκτες και να βρούν τους χώρους στους οποίους κινούνταν σωστά μέχρις στιγμής στο παρελθόν σε άλλες ομάδες, να κατανοήσουν τι θέλει ο προπονητής από αυτούς και ο προπονητής τι ακριβώς μπορούν να κάνουν οι ίδιοι. Είναι πολύ δύσκολο, σχεδόν αδύνατο θα έλεγα να αλλάζεις κάθε χρόνο τη μισή ομάδα (και παραπάνω), να διαθέτεις 300 χιλιάρικα και να πετυχαίνεις σε όλες σου τις μετεγγραφές! Δε γίνεται αυτό. Και ευτυχώς που δεν υπάρχει πίεση για τίτλους στον σημερινό ΠΑΟΚ και είναι και πιο εύκολο να περιμένεις έναν παίκτη να σου δώσει αυτό που θεωρείς οτι τελικά μπορεί (προσωπικά εγώ μετά από 2,2-5 μήνες πέρυσι και τον αρχικό του τραυματισμό, θα άλλαζα τον Payne παρόλο οτι πάντα πιστευα οτι είναι κομπλέ παίκτης, ωστόσο αυτοδιαψεύστηκα πανηγυρικά και χαίρομαι για αυτός!).
Κατανοώ (πολύ καλά μάλιστα και αυτό είναι κάτι που προσπαθούσαμε να περάσουμε με τον oli με ιδιαίτερη θέρμη εδώ μέσα) πώς ό,τι πληρώσεις, παίρνεις. Αν πάρεις τον Cooper, με 7 ασσιστ μέσο όρο, τον 13ο παίκτη στις ασσιστ στην ιστορία του NCAA, ε φαντάζεσαι οτι αυτός ο παίκτης θα είναι ένας first pass point guard. Aν πάρεις τον Gray με 3.2 και συνάμα 2.6 λάθη, ε ΟΦΕΙΛΕΙΣ να την ψιλιαστείς τη δουλειά οτι ο τύπος ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ point. Kαι να μην κλαίγεσαι όταν κάθε φορά ο αμυνόμενος τον πήγαινε στα outs και σπαταλούσε τη μισή επίθεση...
Από την άλλη όμως, ξαναλέω, υπάρχει η παράμετρος του τι μπάσκετ παίζεις εσύ. Αν θες να τρέξεις μια επίθεση χωρίς pick@roll, τι να τον κάνω τον Cooper? Πόσο καλός θα ήταν ο Cooper άραγε με τον Λάζαρο στην ομάδα να παίζει πλάτη το 40% των επιθέσεών μας και χωρίς screener? Για αυτό λοιπόν πιστεύω οτι κάποιες φορές οι επιλογές στην κατάρτιση του ρόστερ μπορεί να είναι ΟΡΘΕΣ αλλά το γλυκό να μην δέσει στο τέλος. Ε δεν πρέπει να παντρευόμαστε την αποτυχία, να κάνουμε μια αλλαγή ή μια προσθήκη και η ομάδα να τραβάει καλύτερα. Αρκεί να μπορεί να γίνεται μια μικρή οικονομική θυσία
PS: όλοι ή σχεδόν όλοι παίζουν μπάσκετ ακόμα αλλά νομίζω το κάνουνε μόνο καθαρά επαγγελματικά. Ο μόνος που πραγματικά έλαμψε είναι ο JR στην A2 Ιταλίας .