Γιατι κλειδωθηκε ρε παιδια? 56 σελιδες δεν ειναι πολλες.. Αφηστε να τα εχουμε σε ενα τοπικ ολα μαζεμενα, να μην τρεχουμε απο δω κι απο κει και ψαχνουμε σε σελιδες!
To iδιο συνεβη και στο ρετρο του ποδοσφαιρου.. ποιος ο λογος?
Τι μας έκανες τωρα ρε free... Το 94' ημουν 7 χρονων και με θυμαμαι να κανω τουμπες στα πατωματα στις εντος νίκες... και μετά, το απειρο κλάμα στον 5ο τελικό.. Δεν τον ξαναβλέπω αυτόν τον εφιαλτη..!
Ο ΠΑΟΚ είναι μάχη και θυσία. Πάντοτε στη ζωή, θα είμαι ΠΑΟΚ. Και στο θάνατο και στη ζωή... Pablo Garcia
Eρυθρος Αστερας-Παοκ 86-76(διεκοπη) 1988. Πρωτος αγωνας 85-75. Η περίοδος 1988-89 ξεκινά με την παρουσία του Μπάνε Πρέλεβιτς στην ομάδα, του παίκτη που άλλαξε τη ροή της ιστορίας του μπασκετικού ΠΑΟΚ, ενώ ο Μάικ Τζόουνς γίνεται ο πρώτος ξένος παίκτης που χρησιμοποιεί ο ΠΑΟΚ στο πρωτάθλημα. Παρά το γεγονός ότι είναι ενισχυμένος από το 1986 και με τον Τζον Κόρφα, ο ΠΑΟΚ μένει και πάλι δεύτερος και σα να μην έφτανε αυτό, από την απερισκεψία του αμερικανού προπονητή Τζόνι Νιούμαν που έσπρωξε τον ιταλό διαιτητή Γκρόσι στο Βελιγράδι και στο αγώνα με τον Ερυθρό Αστέρα, τελείωσε άδοξα και η παρουσία του στο Κύπελλο Κόρατς εκείνης της χρονιάς. Η ομάδα είχε δυνατότητες και το έδειξε πολύ σύντομα... (paokbc.gr).
Ρε παιδιά ψάχνω το παιχνίδι με τον άρη που είχαμε κερδίσει στο τέλος με ένα τρίποντο του Μπάνε από το κέντρο του γηπέδου αλλά δεν θυμάμαι ποια χρονιά ήταν. Αν βρείτε τίποτα ανεβάστε το.
Ο Π.Α.Ο.Κ. είναι Π.Α.Ο.Κ. και πρέπει να παίζει σαν Π.Α.Ο.Κ. Βαριά βαριά του Π.Α.Ο.Κ. η φανέλα...
Οι "Ρετρό Ιστορίες", με αφορμή το μεθαυριανό ντέρμπι του Άρη με τον ΠΑΟΚ στο Παλέ ντε Σπορ, γυρίζουν το χρόνο πίσω στην εποχή που η μπασκετική Ευρώπη χόρευε στους ρυθμούς του el clasico της Θεσσαλονίκης και συγκεκριμένα στο 1988, όταν ο ΠΑΟΚ νίκησε τον Άρη και σήμανε το τέλος στο μεγαλύτερο σερί στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ.
Κεφάλαιο δεύτερο...
Ο Άρης έχασε στις 2 Μαρτίου του 1985 στη Νέα Σμύρνη από τον Πανιώνιο και από τότε πέρασαν σχεδόν τέσσερα χρόνια και 80 νίκες, ανάμεσα στις οποίες 10 συνεχόμενες επί του ΠΑΟΚ, μέχρι ο Γιάννης Ιωαννίδης να φύγει από ένα γήπεδο της Ελλάδας με το κίτρινο φύλλο αγώνα. Ήταν η εποχή που... τις Πέμπτες τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη είχαν αργία και τα delivery έκαναν χρυσές δουλειές, η εποχή που σε όλη την Ελλάδα ήθελαν να δουν από κοντά τον Άρη, του Γκάλη, του Γιαννάκη, του Φιλίππου και των άλλων παιδιών, η εποχή οι αγώνες Άρης - ΠΑΟΚ ήταν bigger than life, τόσο για τους παίκτες που έπαιζαν, όσο και για τους φιλάθλους και τους δημοσιογράφους που τα παρακολουθούσαν.
Η δήλωση του Παναγιώτη Φασούλα, ελάχιστα δευτερόλεπτα μετά τη λήξη του αγώνα, που βρήκε τον ΠΑΟΚ νικητή με 78-81, ήταν ενδεικτική της πίεσης που ένιωθαν οι παίκτες του ΠΑΟΚ να καταρρίψουν το "κιτρινόμαυρο" κάστρο. "Πέντε χρόνια περίμενα αυτή τη στιγμή" είπε η "Αράχνη" του ελληνικού μπάσκετ, που παρέα με τον Κόρφα, τον Πρέλεβιτς , τον Σταυρόπουλο και τον Μάικ Τζόνσον, που μετέπειτα έπαιξε στον Άρη και προπονητή τον Αμερικανό Τζόνι Νιούμαν, ήταν οι πρωταγωνιστές της μεγάλης νίκης του ΠΑΟΚ, που πανηγυρίστηκε σαν... τίτλος από τους φιλάθλους του Δικεφάλου.
Στην πραγματικότητα, παρά τη μεγάλη νίκη, ο ΠΑΟΚ συνέχισε να βλέπει την πλάτη του Άρη μέχρι και το 1991, καθώς ο Αυτοκράτορας πήρε άλλα τρία πρωταθλήματα (1989, 1990, 1991) και ο ΠΑΟΚ περίμενε το 1992 για να δει τη μεγάλη εκείνη ομάδα των 80s και των 90s να πανηγυρίζει έναν τίτλο, αν και στον τελικό του 1992, αντίπαλος δεν ήταν ο Άρης, αλλά ο Ολυμπιακός του Ιωαννίδη και του Πάσπαλιε.
Αύριο το τρίτο και το τέταρτο κεφάλαιο, με δύο από τις επικότερες ανατροπές στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ, ενώ θυμηθείτε το πρώτο κεφάλαιο με... τον θεό και την μπάλα του!