Ριαν_Καπαγιαννιδης έγραψε:cellophan έγραψε:1. Για ποιο λόγο να πας σε Βραζιλιάνο μικρής ηλικίας (ότι και αν σημαίνει αυτό) στη θέση 6, όταν υπάρχουν άλλες χώρες με παράδοση σε αυτές τις θέσεις. Έτσι δε θα σπαταλήσεις θέση ξένου που μπορείς να τη χρησιμοποιήσεις για τη θέση του 8-10 ή του εξτρεμ, στις οποίες η Βραζιλία έχει παράδοση, άσε που δίνουν κατακόρυφη υπεραξία αν όλα πάνε καλά λόγω visibility (goals, assists).
Αυτό που λες δείχνει πόσο προβληματικά είναι τα στερεότυπα στο ποδόσφαιρο. Η Βραζιλία έμεινε από το 80 κι έπειτα στο συλλογικό υποσυνείδητο ως η χώρα που βγάζει τεχνίτες και πλάγια μπακ και χωλαινει σε αμυντικούς και τερματοφύλακες. Σήμερα οι δύο βασικοί τερματοφύλακες των δύο καλύτερων ομάδων του κόσμου (Σίτυ, Λίβερπουλ) τα τελευταία δύο τρία χρόνια, είναι Βραζιλιάνοι. Ο αναντικατάστατος αμυντικός χαφ της πρώτης, είναι Βραζιλιάνος, όπως και βασικό χαφ της δεύτερης. Ο αντίστοιχος μιας Ρεάλ των 3 σερί τσ.λ. είναι Βραζιλιάνος. Με εξαίρεση τον Νεϊμάρ, όλοι οι άλλοι επιθετικογενεις Βραζιλιάνοι δεν είναι στο επίπεδο των προαναφερθέντων. Αντίστοιχα, κι ενώ οι Αργεντινοι μας έχουν καρφωθεί ως οι ιδανικοί κόφτες κλπ, οτιδήποτε παίζει πίσω από το 10, είναι επιπέδου Εθνικής Ισλανδίας. Μην τσιμπατε με παραδόσεις κλπ, τυφλώνουν κι αποπροσανατολίζουν.
Τώρα το είδα Ράιαν, μου ξέφυγε το απόγευμα. Mάλλον συμφωνώ μαζί σου απλά δε βλέπω λόγο παράθεσης στο δικό μου σχόλιο. Τα επιχειρήματα της δικής μου τοποθέτησης είναι τρία και πολύ απλά:
1. Δεν υπάρχει λόγος να σπαταλήσεις θέση ξένου για αυτή τη θέση, ιδίως όταν ψάχνεις για εξελίξιμο ταλέντο και όχι για έτοιμο παίκτη που θα κάνει τη διαφορά
2. Αν είναι να πάρεις κάποιον νέο που θα κρατάει θέση ξένου, καλό θα ήταν αυτός να είναι σε θέσεις που δίνουν υπεραξία.
3. Οι Βραζιλιάνοι έχουν παράδοση στις θέσεις 8-9-10.
Αν μπορώ να καταλάβω σε ερέθισε το (3). Δυστυχώς σαν δήλωση είναι αληθής. Η παράδοση υπάρχει και δεν είναι δικό μου ή δικό σου εφεύρημα. Ναι κάποιες παραδόσεις είναι αποπροσανατολιστικές, εν δυνάμει μπορεί και να τυφλώνουν. Η παραίνεση προς το φόρουμ όπως την έθεσες, (μην τσιμπάτε......τυφλώνουν) είναι όμως μάλλον τραβηγμένη, και επειδή σε παρακολουθώ και μου αρέσει ο τρόπος που γράφεις και η λογική σου, την θεωρώ μια μάλλον άτυχη στιγμή. Ούτε ταίριαζε στο quote που έκανες (και θα εξηγήσω) αλλά και σαν μέγεθος ρε παιδί μου, δεν στέκει. Σιγά την παράδοση δηλαδή, που θα πρέπει να προσέξουμε μην την μασήσουμε γιατί θα τυφλωθούμε. Αυτή με τα κόκκινα αυγά το Πάσχα τη βρίσκω σαφώς πιο επικίνδυνη.
Τώρα, τα παραδείγματα που ανέφερες είναι ολόσωστα. Απλά δε στηρίζουν το επιχείρημα σου και σίγουρα δεν επηρεάζουν το δικό μου. Δεν υποστήριξα ποτέ πως η Βραζιλία δε βγάζει παικταράδες σε όλες τις θέσεις. Πως θα μπορούσε κανείς άλλωστε. Προφανώς και ξεχωρίζουν αυτοί που αναφέρεις, ξεχνάς όμως πολλούς άλλους πρώτου επιπέδου - απλησίαστους για εμάς- αλλά το κυριότερο ξεχνάς και εκατοντάδες περισσότερους δεύτερου επιπέδου που είναι και αυτοί που μας ενδιαφέρουν. Γιατί μπορούμε να τους πάρουμε εντός budget και να αποτελέσουν επένδυση για το μέλλον. Αυτό που είπα λοιπόν είναι πως η υπεραξία έρχεται πολύ πιο εύκολα στους Βραζιλιάνους παίκτες στις θέσεις από τη μέση και μπροστά. Και προφανώς, μια και δεν είμαι στο φόρουμ της Μπαρτσελόνα, δεν εννοούσα να πάρουμε τον Ροναλντίνιο στα 18 με 50 εκατομμύρια και να τον δώσουμε 250 στη Γιουβέντους σε πέντε χρόνια, αλλά να κάνουμε αυτό που έκανε η Σαχτάρ και κάνει η Πόρτο εδώ και τόσα χρόνια.
Τέλος πάντων, αυτό που ίσως θα έδινε μια κάποια πειστική απάντηση σε αυτό που συζητάμε (ή τέλος πάντων ήθελα να συζητήσω με την αρχική μου τοποθέτηση), είναι μια σώρευση των εκατοντάδων παικτών από τη Βραζιλία που αγωνίστηκαν στην Ευρώπη ας πούμε τα τελευταία δέκα χρόνια, ένα clustering ανά θέση και μια άθροιση της υπεραξίας που απέκτησαν οι παίκτες κάθε cluster σε συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα ή έστω μέχρι το επόμενο τους συμβόλαιο. Θέλω να πιστεύω πως η διαφορά των σωρευτικών values ανάμεσα στα δύο clusters (1-6) και (7-11) θα ήταν τουλάχιστον x2.5 υπέρ του δεύτερου και όπως βλέπεις κερνάω και τον τερματοφύλακα . Προφανώς η πεποίθηση μου δεν αποτελεί ούτε στο ελάχιστο καμία μορφή απόδειξης.
Αυτά. Χωρίς διάθεση αντιπαράθεσης. Απλά εξηγούμαι.