από ΑποστόληςΑ » Πέμ 04 Ιαν 2018, 12:45
Καλά, εδώ όλοι τυφλοί ήταν με τον Μαυροπάνο;
sdna - 4 Ιανουαρίου 2018, 09:22 - Σωτήρης Μήλιος
Γιατί η Άρσεναλ ξόεδεψε με ευκολία 2 εκατομμύρια για ένα 20χρονο άγουρο Ελληνόπουλο με 16 ματς στην Super League; Ο Σωτήρης Μήλιος αναλύει τα δεδομένα της μεταγραφής Μαυροπάνου...
Κάποιοι υποστηρίζουν ότι το Euro 2004 δεν άφησε τίποτα πίσω του στο ελληνικό ποδόσφαιρο, δεν αξιοποιήθηκε ποτέ επί της ουσίας. Λάθος. Στην πραγματικότητα απενοχοποίησε την ελληνική ποδοσφαιρική ταυτότητα. Αυτή της μαζικής άμυνας, της αυταπάρνησης, του άρνησης υποταγής, της αμυντικής προσήλωσης, της προσαρμογής στο παιχνίδι του αντιπάλου, της λεβεντιάς και της αυτοθυσίας.
Την ώρα που όλος ο πλανήτης διδάσκει / παίζει ποδόσφαιρο κατοχής, εμείς στην Ελλάδα πιστοί και κολλημένοι στο ταμπούρι, στο μπουλούκι, στα ματς του μισό - μηδέν (διότι ο Θεός μας είναι το αποτέλεσμα) παράγουμε μαζικά κάτι που είναι πια δυσεύρετο (και πανάκριβο ως εκ τούτου) σε όλο τον πλανήτη. Παίκτες που να ξέρουν να παίζουν χωρίς την μπάλα στα πόδια!
Η μεταγραφή του Κωνσταντίνου Μαυροπάνου στην Άρσεναλ είναι σαν ένα κανονικό παραμύθι. Όπως και να το δει κανείς ακούγεται (και είναι) απίστευτο, ένα παιδί με δυο ματς πρωταθλήματος μέχρι το καλοκαίρι στην ταπεινή Super League (και 16 μέχρι σήμερα) να κάνει μεταγραφάρα 2,1 εκατομμυρίων ευρώ στην Άρσεναλ.
Επί του πρακτέου όμως, στο πρόσωπο του 20χρονου πιτσιρικά από τα Άγναντα Άρτας, οι «κανονιέρηδες» επενδύουν στον Έλληνα αμυντικό. Στον λεβέντη, τσολιά (με την καλή έννοια), μάγκα, παθιασμένο, αξιόπιστο, ενίοτε παγαπόντη Έλληνα στόπερ, που έχει μάθει καλά τη δουλειά στο εργοστάσιο παραγωγής κεντρικών αμυντικών της Ελλάδας.
Δεν έχουν άδικο. Όποιος Έλληνας στόπερ κι αν έπαιξε στο εξωτερικό έδωσε πολύ περισσότερα από όσα θα περίμενε κανείς. Δεν είναι μόνο ο Σωκράτης, ο Μανωλάς, ο Κυριάκος Παπαδόπουλος ή ο Ρέτσος, που διαπρέπουν σήμερα. Ο Τραϊανός Δέλλας και ο Σωτήρης Κυργιάκος στάθηκαν άξια σε ομαδάρες όπως η Ρόμα και η Λίβερπουλ, Μόρας, Καρυπίδης, Νάστος έκαναν ντοκτορά στην Ιταλία, ο Ταυλαρίδης άφησε εποχή στη Γαλλία, ο Καψής θα έπαιζε στη Μπορντό αν δεν είχε τόσους τραυματισμούς, ενώ μία χαρά στάθηκαν (ή στέκονται ακόμα) κι άλλοι όπως ο Μαλεζάς, ο Σιόβας, ο Μάριος Οικονόμου. Η λίστα είναι ατελείωτη.
Το ερώτημα του ενός εκατομμυρίου έρχεται εύκολα στον κοινό νου: «Μα καλά, πως τον είδαν οι Άγγλοι πρώτοι και δεν τον είδαν οι δικοί μας εδώ»; Η απάντηση είναι απλή, μα και σύνθετη συνάμα. Οι Άγγλοι έχουν την πολυτέλεια να αγοράζουν ακατέργαστη πρώτη ύλη και έχουν την τεχνογνωσία να την εξελίσσουν, να την βελτιώνουν. Εμείς εδώ όχι.
Τα 2,1 εκατομμύρια ευρώ είναι ψίχουλα για μία ομάδα με ετήσιο τζίρο μισού δις. Για την Ελλάδα της λιτότητας τα 2,1 θα ήταν (ή θα έπρεπε να είναι) μεταγραφή αεροδρομίου, που θα μπορούσε να πάρει πρωτάθλημα μόνος του. Υπενθυμίζω ότι η ρήτρα του Λιβάγια είναι 1,8, στα ίδια λεφτά πήγε και ο Πρίγιοβιτς, παίκτες που κάνουν την διαφορά. Τέτοια λεφτά δεν θα μπορούσε να τα δώσει και θα ήταν λάθος να τα έδινε οποιαδήποτε ελληνική ομάδα.
Η Άρσεναλ έχει την πολυτέλεια να επενδύσει σε ένα ακατέργαστο ταλέντο όπως ο Μαυροπάνος και να τον ενσωματώσει σταδιακά στο αγγλικό ποδόσφαιρο είτε μέσω δανεισμού, είτε μέσω της δεύτερης ομάδας στο πολύ ανταγωνιστικό πρωτάθλημα νέων. Ακόμα - ακόμα και οι προπονήσεις με την πρώτη ομάδα έχουν πολύ μεγαλύτερη ένταση από έναν αγώνα της δικής μας Super League.
Στην Ελλάδα, το πιο λογικό σενάριο σε περίπτωση μεταγραφής του σε κάποια ομάδα του Big-4 θα ήταν αρκετός πάγκος και πιθανότατα κάποιος δανεισμός, πιθανότατα πάλι στον ΠΑΣ για να «ψηθεί». Τα παραδείγματα αμέτρητα. Οι εξαιρέσεις λίγες. Η πίεση του πρωταθλητισμού δεν επιτρέπει πειράματα από τους μεγάλους, ειδικά στο δεύτερο μισό της σεζόν, ειδικά σε μία θέση, όπου κάθε λάθος το πληρώνεις τοις μετρητοίς και μάλιστα πολύ ακριβά.
Αλήθεια, τι μπορεί να είδαν οι Άγγλοι στον πανύψηλο στόπερ; Πιθανότατα τον νέο Κώστα Μανωλά. Σε μία από τις αμέτρητες ποδοσφαιρικές κουβέντες με τον συνοδοιπόρο Αντώνη Οικονομίδη, ο οποίος έβγαλε το θέμα της συμφωνίας με την Άρσεναλ, συμφωνήσαμε εδώ και καιρό σε κάτι που έβγαζε μάτι. Την ώρα που σχεδόν όλοι οι Έλληνες ποδοσφαιριστές υστερούν από τους Ευρωπαίους σε ενδυνάμωση και μυϊκό όγκο, ο Μαυροπάνος ήταν η απόλυτη εξαίρεση. Αντί να φουσκώσει με μύες, αυτός έπρεπε να ξεφουσκώσει για να ελαφρύνει λιγάκι. Επομένως την πρώτη ύλη την έχει. Κι όπως λένε οι μύστες του recruiting, η μπάλα διδάσκεται, το σώμα όχι.
Επιτυχία είναι η συνεχής (έστω και μικρή) βελτίωση.