http://www.metrosport.gr/?p=8802
Ήμασταν εκατό τοις εκατό σίγουροι ότι αργά η γρήγορα η ενόχληση που προκαλεί ο ΠΑΟΚ σ όλα τα κλιμάκια του Αθηνοκρατούμενου ποδοσφαιρικού κράτους, θα μετουσιωνόταν σε πράξεις που ως σκοπό και στόχο θα είχαν τον ίδιο το σύλλογο. Ο λόγος προφανής. Ο ΠΑΟΚ έγινε επικίνδυνος τόσο για τον Ολυμπιακό όσο και κυρίως για την ΑΕΚ και τον Παναθηναϊκό. Σίγουρα δεν αρέσει στους προαναφερόμενους ότι τα κομμάτια της πίττας ίσως φέτος μοιραστούν αλλιώς. Και σίγουρα δεν αρέσει καθόλου η ιδέα ότι κάποιοι μπορεί να μην πάρουν και κανένα κομμάτι ένεκα της δικιάς τους αδυναμίας και ανικανότητας αλλά και γιατί απλά κάποιος είναι κατά πολύ καλύτερός τους. Έτσι ευκαιρίας δοθείσας κατέπεσε το προσωπείο μιας τυπικής συμμαχίας όπως είναι η σούπερ λίγκα και επαναλειτούργησαν τα κονκλάβια του παρασκηνίου. Από στημένα άτομα που γκεμπελικά μοιράζουν τις ίδιες απόψεις προκειμένου αυτές από ασυνάρτητα ψεύδη να μεταμφιεσθούν σε υποσυνείδητες πραγματικότητες έως και επίσημους εκφραστές αθλητικής δικαιοσύνης που ασκούν παράνομα την εφαρμογή της νομιμότητας. Από πού να αρχίσει και που να τελειώσει κανείς. Από τις φασαρίες του Καυτατζογλείου που στοιχίζουν προς το παρόν μια περιουσία στον ΠΑΟΚ έως τη μπουνιά του Γκαρσία που δεν θα δινόταν τόση δημοσιότητα ούτε κι αν αυτή δινόταν σε μια γριούλα. Αλλά βλέπετε ο Γκαρσία είναι παίκτης του ΠΑΟΚ… ΚΙ όμως ο θεός και οι λεπτομέρειες της ζωής ήταν αυτή τη φορά μαζί με τον ΠΑΟΚ. Κι αν αυτές οι λεπτομέρειες δεν εξασφαλίσουν ισονομία και πραγματική απονομή δικαιοσύνης τότε, αν μη τι άλλο, θα οδηγήσουν τον ΠΑΟΚ στον μοναδικό δρόμο. Το δρόμο που από την αρχή της ιστορίας του έχει διαλέξει και δεν είναι άλλος από ένα μοναχικό, απόμερο και σκληροτράχηλο μονοπάτι στο οποίο όμως ο ίδιος θα ορίζει την μοίρα του και ο ίδιος θα επιλέγει την κατεύθυνση που θα ακολουθήσει. Έτσι μετά τα όλα όσα έγιναν στο Καυτατζόγλειο, πολύ χειρότερα επεισόδια έγιναν στο παιχνίδι της Λάρισας με τον Παναθηναϊκό. Περιμένουμε να δούμε το πρόστιμο της λίγκας που σαφέστατα θα πρέπει να είναι μεγαλύτερο από αυτό του ΠΑΟΚ. Και το περιμένουμε αυτό γιατί εκτός από κόστος σε χρήμα και για τις δυο ΠΑΕ θα επιφέρει και τον κίνδυνο τιμωρίας της έδρας τους σε περίπτωση παρόμοιου συμβάντος. Για τον Γκαρσία δεν έχουμε να πούμε τίποτε. Τα έδειξε όλα η τηλεόραση. Βέβαια αυτοί που ασχολούνται με την αθλητική δικαιοσύνη δεν έχουν καλή λήψη και βλέπουνε μόνο μερικές σκηνές από έναν αγώνα. Έτσι φυσικά δεν είδαν την αγκωνιά του Ντιόγκο. Φυσικά ο ΠΑΟΚ θα πάρει τα μέτρα του και θα πράξει ανάλογα. Δεν ήμαστε υπέρ της καταγγελίας του Ντιόγκο αλλά υπέρ της καθαίρεσης του δικαστή που επιλεκτικά κάλεσε σε απολογία τον παίκτη του ΠΑΟΚ. Είναι γνωστό ότι σε λίγο καιρό δικαιοσύνη θα αποδίδουν δικηγόροι που θα είναι διορισμένοι από την λίγκα. Το ίδιο θα γίνεται και στο δευτεροβάθμιο όργανο της ΕΠΟ. Ο ΠΑΟΚ πρέπει άμεσα να καταγγείλει αυτό το παράνομο δικαστικό καθεστώς που ούτε σε χούντες της Νοτίου Αμερικής δεν υφίσταται. Και τέλος πρέπει να κάνει το αυτονόητο. Να παρατήσει τη λίγκα του νότου και ή να πορευτεί μόνος ή να φτιάξει τη λίγκα του Βορρά.
http://www.metrosport.gr/?p=8801
Ο Πάμπλο Γκαμπριέλ Γκαρσία Περέζ, από το βράδυ της Κυριακής, ανήκει στο πάνθεον των ποδοσφαιριστών - ηρώων του ΠΑΟΚτσήδικου κόσμου.
Προσέξτε τον συμβολισμό: γραπώνει την φανέλα του αντιπάλου ακριβώς στο ύψος του σήματος της διαφημιζόμενης εταιρίας και καταφέρει το χτύπημα ακριβώς στο κέντρο της ονομασίας της. Το χτύπημα του κατατρεγμένου Λατίνου, στις πολυεθνικές που απομυζούν την πατρίδα του. Για τον ΠΑΟΚτσή, την στιγμή εκείνη, ο Ουρουγουανός δεν είναι αμυντικό χαφ, δεν είναι καν ποδοσφαιριστής. Είναι το χαμίνι του Μοντεβιδέο, που κάποιο παιχνίδι της μοίρας τον έστειλε στις δυτικές συνοικίες της Θεσσαλονίκης, για να επιβιώσει μαζί του στον “πολιτισμένο κόσμο” που κατασκευάζουν οι λίγοι κρατούντες, στηριζόμενοι στην ανέχεια και την δυστυχία των πολλών.
Ο Εντουάρντο Γκαλεάνο, ο μεγάλος αυτός Ουρουγουανός δημοσιογράφος και συγγραφέας, επιβάλλεται να αφιερώσει ένα ολόκληρο κεφάλαιο στον Π. Γκαρσία της προχθεσινής “εκτός ορίων” βραδιάς στο “Γ. Καραϊσκάκης”, αν σκέφτεται να μας δώσει την συνέχεια του καταπληκτικού “Τα χίλια πρόσωπα του ποδοσφαίρου”.
Όταν έκανε την παντομίμα με τις χειροπέδες, ο Πάμπλο πέρασε άθελα (;) του στην ΠΑΟΚτσήδικη αιωνιότητα, σαν την ΙΔΙΑ την ΟΜΑΔΑ που παραμένει δέσμια και εξαρτωμένη, από ένα κατεστημένο (κατά πόσο είναι και δική της ευθύνη είναι άλλο κεφάλαιο) και θύμισε εξόριστο, σε ποίημα του συνονόματου του Χιλιανού ποιητή και πολιτικού Νερούντα. Κάποιος μου υπενθύμισε, ότι το σκηνικό έγινε παραμονή της ημέρας μνήμης του Πολυτεχνείου. Μια σύμπτωση (;) που αφαιρεί κάθε σκέψη για… δάκρυα και παρακάλια, στις δευτεροβάθμιες επιτροπές του κατεστημένου.