Άλλη εποχήΑπό: Γιώργος Κογκαλίδης
Ο ΠΑΟΚ έχασε μαρς από τον Προμηθέα, αμέσως μετά τους 101 πόντους που δέχθηκε στη Λάρισα. Ο Άρης υπέστη δεύτερη συνεχόμενη εντός έδρας ήττας, καθώς μετά τον Κολοσσό ο Κόροιβος ήρθε να του στείλει το μήνυμα ότι δεν έχει «κλειδώσει» η παραμονή και πως το πρωτάθλημα έχει δρόμο.
Παλιότερα ένα από τα τέσσερα αποτελέσματα θα αποτελούσε έκπληξη και θα μας απασχολούσε για καιρό, όμως ήρθε να πάρει αθλητική υπόσταση το άκουσμα των (δικών μου) εφηβικών χρόνων. «Η ζωή αλλάζει, δίχως να κοιτάζει τη δική σου μελαγχολία». Κι όντως, ο Νιόνιος έχει δίκιο, η ζωή αλλάζει, μαζί και το μπάσκετ. Ζούμε σε άλλη εποχή…
Άρης και ΠΑΟΚ δεν θυμίζουν σε τίποτα τις κραταιές ομάδες της δεκαετίας του ’80, ή και του ’90. Είναι πλέον αναλογικά ρολόγια σε εποχή που η τεχνολογία τα έχει ξεπεράσει και πλέον έχουν ενδιαφέρον ως… αντίκες. Είναι ξεπερασμένες αυτές οι ομάδες, γιατί οι διοικήσεις τους (αν κι όποιες υπάρχουν) δεν μπόρεσαν να αντιληφθούν τις σημερινές ανάγκες.
Βαριά σχήματα, με πολλά έξοδα, λίγους ανθρώπους που θα βγουν στον δρόμο να «στρατολογήσουν» νέα παιδιά, να φέρουν ταλέντα. Περιορισμένη δράση στα τμήματα υποδομής, μηδέν επαφή με αγορές. Αποτέλεσμα όλων αυτών να γίνονται έρμαια των ατζέντηδων, που κάνουν χρυσές δουλειές, επειδή απλά οι άνθρωποι των ομάδων δεν δουλεύουν.
Από τη μια «ψήνουν» εύκολα Αμερικανούς (και όχι μόνο) να πάνε σε ομάδες με ισχυρό brand name, από την άλλη χρεώνουν κάτι παραπάνω γιατί «Άρης είσαι αφού» και «ΠΑΟΚ λέμε». Αυτή η υπεραξία δεν βγαίνει στο γήπεδο, με αποτέλεσμα -από τη στιγμή που κάθε ομάδα με έξι ξένους κι 1.5 κανονικό Έλληνα μπασκετμπολίστα μπορεί να σταθεί με αξιώσεις- να είναι κάθε αγώνας ντέρμπι.
τα υπόλοιπα εδώ:
http://ebasket.gr/2018/01/alli-epochi