Ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ στο "χανούμι" Αρωνιάδη, που με την καταπληκτική δουλειά του (ναι, δεν εργάζεται τσάμπα, το ξέρω) συμβάλλει στο να έχει αλλάξει επίπεδο ο ΠΑΟΚ και εκτός αγωνιστικών χώρων.
Το ευχαριστώ στον Ιβάν είναι αυτονόητο. Τι να πρωτογράψω για το τι έχουμε βιώσει στις μέρες του στον ΠΑΟΚ. Ειλικρινά, δάκρυσα με τα λόγια του Μπίσε για αυτόν. Τον απεκάλεσε ... τύπο! Και τον προέτρεψε να μάθει αγγλικά! Μιλάμε για θράσος απύθμενο.
Πάρα πολύ συγκινητικές οι αναφορές του Στελάρα του Μαλεζά για το σήκωμα των κυπέλλων. Ένα πραγματικά υποδειγματικό σε χαρακτήρα παιδί. Με σεβασμό στους συμπαίκτες του. Τρομερά δυνατή και η εικόνα γενικά του Βαρέλα στα αποδυτήρια, ειδικά στη Λάρισα να κραδαίνει την μπλούζα των τελευταίων πρωταθλητών του ΠΑΟΚ. Για την είσοδο του Αντρέ με Λιβαδειά τι να πω! Του άξιζε και με το παραπάνω. Πραγματικά, όπως το είπε είναι. Όταν εισπράττεις τέτοια συναισθήματα σεβασμού και αναγνώρισης, δε γίνεται να το ξεχάσεις ΠΟΤΕ. Και έχει να βιώσει πολλές ακόμα στιγμές τέτοιες κοντά μας, γερός να είναι.
Φέτος εύχομαι ολόψυχα να είναι η σεζόν του Πέλκα. Ο οποίος δείχνει να έχει πάψει να είναι ... Δημητράκης. Σκέφτομαι τι ήταν συναισθηματικά για αυτό το παλικάρι να ζήσει μια σεζόν σαν την περσινή. Να πετυχαίνει πιο πολλά από όσα ίσως τόλμησε ποτέ να ονειρευτεί, όταν καθόταν στα καρεκλάκια της Τούμπας.
Μέχρι και στον Ολιβέιρα μέσα σε μόλις 3-4 μήνες προλάβαμε σαν ΠΑΟΚ να δγμιουργήσουμε μεγάλο impact. Μακάρι σε μερικές βδομάδες να ξανασυναντηθούν οι δρόμοι μας, θα πω. Το ίδιο πιστεύω ότι ισχύει και για το "μισθοφόρο" Πρίγιο. Δε θα υπάρξει δεύτερη ομάδα στην καριέρα του, που να καταφέρει να "δεθεί" τόσο.
Το ίδιο βλέπω ότι ισχύει και για τον Τσούμπα. Το παλικάρι νιώθει σαν στο σπίτι του εδώ. Δεν ξέρω αν αυτό το συναίσθημα, τη δεδομένη χρονική στιγμή, μπορεί να υπερκεραστεί μόνο από την προοπτική καλύτερων απολαβών σε ένα πρωτάθλημα, που δε θα απολαμβάνει της εμπιστοσύνης και του σεβασμού, που τυγχάνει στον ΠΑΟΚ.
Αφήνω στο τέλος το σχόλιο για Λουτσεσκου. Μπορεί να κρίνω άκομψο το χρόνο, που επέλεξε να αποχωρήσει. Με ενόχλησε, δε θα πω ψέματα. Δε γίνεται όμως να παραγνωρίσω πως, ανεξάρτητα από γνώσεις προπονητικής, τακτικής ή ό,τι άλλο έχει να κάνει αμιγώς με το ποδόσφαιρο, αυτό το κλίμα, που έχτισε μέσα στην ομάδα, έπαιξε ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΡΟΛΟ στην εκπληκτική σεζόν, που πέρασε. Δεν είναι κάτι εύκολο, ούτε αμελητέο, κακά τα ψέματα. Μπράβο του, που πόνταρε και σε αυτό το στοιχείο. Και ξανά μπράβο του που το καλλιεργησε και το διατήρησε σε τέτοιο βαθμό. Άφησε παρακαταθήκη στην ομάδα. Μεγάλη. Δε γίνεται να μην του το πιστώσω. Όταν ρωτάει τον Άκπομ αν τον θεωρούσε στην αρχή μαλάκα κι ο άλλος του απαντάει ανενδοίαστα ναι, καταλαβαίνεις ότι δούλεψε πάρα πολύ στον τομέα της ψυχολογίας με τους παίχτες, κερδίζοντας τον σεβασμό τους στο τέλος.
Θα μπορούσα να γράψω άλλες 1500 λέξεις στο χαλαρό για τα συναισθήματα, που μου προξένησε η συγκεκριμένη ταινία. Δε θα το κάνω. Θα κλείσω, λέγοντας απλά ότι "γέμισα" από ΠΑΟΚ. Λίγες μόλις ώρες πριν από μια τεράστια αγωνιστική πρόκληση.
Τις φυλακές και τα τρελοκομεία γεμίσαμε και δε χωράμε άλλο πια. Νόημα στη ζωή μας δίνουν μόνο τα 4 σου γράμματα!!!