από Stepas » Παρ 27 Ιαν 2012, 01:10
Λίγο-πολύ ειπώθηκαν όλα. Θέλω κι εγώ να πω ένα "ευχαριστώ" στον Ζαγοράκη για τη μεγάλη συμβολή του στο να ξαναγίνει ο ΠΑΟΚ πραγματικά υπολογίσιμος. Δυστυχώς το σχόλιο του αλλόθρησκου στο blog του Κόλκα, που παρετέθη και παραπάνω, λέει πολλά περισσότερα από αυτά που λέμε εμείς...
Γεννήθηκα, μεγάλωσα και ζω στην Αθήνα. Έγινα ΠΑΟΚ από το Λαό του και από το μπάσκετ (στις αρχές των 90s). Συνήθισα να βλέπω την αγαπημένη μου ομάδα να τρώει 4άρες από Ιωνικούς. Να χάνει τα ντέρμπι πριν καν γίνουν. Να έχει απίθανους παίχτες. Να παίζει σε μια Τούμπα-ξέφραγο αμπέλι που κάθε τρεις και λίγο καίγεται. Να την ξεπουπουλιάζουν οικονομικά κάθε λογής λαμόγια. Να παίζει με παίχτες απλήρωτους. Να χάνει τους καλύτερους από αυτούς ακριβώς επειδή ήταν απλήρωτοι και να καταλήγουν στο μισητό ποκ.
Ναι, και στις πιο σκοτεινές στιγμές της η ομάδα αυτή είχε πάντα Λαό, "φανέλα" κι ένα πνεύμα τοσο δυνατό ώστε να παλεύει κόντρα σε κάθε δυσκολία, καταφέρνοντας πολλές φορές να ανατρέψει κάθε πρόβλεψη και λογική. Ωστόσο, τα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια, τα χρόνια μου στο σχολείο, όσο σθένος κι αν είχα (που είχα μπόλικο), όση ικανότητα και θέληση να αντιμετωπίσω την υποτίμηση των αλλόθρησκων, κακά τα ψέματα, το κεφάλι και η ψυχολογία ήταν συνήθως κάτω γιατί η καζούρα που μου έκαναν δεν απείχε και πολύ απ'την πραγματικότητα...
Ένιωσα πραγματικά όμορφα και κυριολεκτικά περήφανα στην 4ετία Ζαγοράκη για πρώτη φορά. Που δεν είναι ο Ζαγοράκης σαν πρόσωπο μόνο, αλλά σαν κεφαλή, σαν εκπρόσωπος της πιο μεγάλης λαϊκής συσπείρωσης που είδε η ομάδα την τελευταία 30ετία και βάλε. Το πρόσωπο έφερε εμπιστοσύνη και συσπείρωση και αυτή με τη σειρά της έδωσε στο πρόσωπο τη δυνατότητα να ξανακάνει τον ΠΑΟΚ υπολογίσιμο. Είδα παιχταράδες πραγματικούς, ομάδα με οργάνωση και όραμα, στήριξη προπονητών κόντρα στην "ελληνική" λογική, σημαντικά σερί στην Ελλάδα και την Ευρώπη, μεγάλες νίκες, ιστορικές προκρίσεις, τον πιο ανταγωνιστικό ΠΑΟΚ μετά το τελευταίο του πρωτάθλημα, μια Τούμπα γεμάτη, κοχλάζουσα αλλά όχι "μπάτε σκύλοι". Ένιωσα υγεία, τιμιότητα, σταθερότητα, εμπιστοσύνη, ενότητα. Είδα τις ακαδημίες να οργανώνονται και να μπορούν να αποδώσουν. Είδα προπονητικό κέντρο ιδιόκτητο, έργο τεράστιας σημασίας που δεν μπορούμε να τη συλλβουμε απολύτως τώρα.
Για τα λάθη, τις ελλείψεις, τις αδυναμίες τα έχουμε πει τόσες φορές τον τελευταίο καιρό που κρίνω ότι τώρα που φεύγει ο Ζαγορ δεν χρειάζεται να τα επαναλάβουμε γιατί τελικά τα θετικά που έκανε είναι πολύ περισσότερα.
Αν δούμε την ιστορία του ποδοσφαιρικού ΠΑΟΚ συνολικά, δεν ξέρω αν υπάρχει τέτοια περίοδος, πλην της χρυσής ομάδας των 70s. Αυτό το πράγμα λέει πολλά... Κι επειδή κάποιοι λένε "δεν πήρε τίτλο, δεν έκανε εξυγίανση, άρα η Ιστορία θα γράψει αποτυχημένος", μήπως έχουμε πάρει πολλούς τίτλους μέσα σε 85 χρόνια Ιστορίας και μας φταίει που δεν πήραμε έναν σε 5 χρόνια...;
Τεσπα... Τα εχουμε πει και ξαναπει ολες αυτες τις μέρες...
Θεωρώ εντελώς άδικο τον τρόπο που έφυγε, όσο κι αν φταίει κι αυτός που άφησε να γίνει έτσι.
Τον ευχαριστώ για την πανέμορφη εικόνα που έχω στο μυαλό μου για τον ΠΑΟΚ των τελευταίων 4,5 ετών.