Ιστορικά είναι αποδεδειγμένο ότι λαό ο ΠΑΟΚ δεν απέκτησε από τους (ελάχιστους) τίτλους που κέρδισε.
Απέκτησε λαό γιατί χτύπησε στην καρδιά και συγκίνησε τη μεγάλη μάζα των προσφύγων, αυτών που ήταν σε μειονεκτική θέση, αυτών που επιδίωκαν μέσω του ΠΑΟΚ να δώσουν ένα χτύπημα στο βρομερό κατεστημένο που δεν μπορούσαν να δώσουν οι ίδιοι. Μια καθαρά επαναστατική ομάδα, η μόνη στον Ελληνικό χώρο.
Η ομάδα του ΠΑΟΚ από τις δεκαετίες του 50-60 ακόμη, είχε αρχίσει αργά αλλά σταθερά να χτίζει αυτό το προφίλ , φτάνοντας στο σημείο να μπαίνει στα ρουθούνια των κρατούντων της χώρας.
Γελιέστε αγαπητοί συνΠΑΟΚτσήδες αν νομίζετε ότι ήταν πιο εύκολο τότε να χτυπηθεί ο γουλανδρής από το να χτυπηθεί ο κρόκους. Προσωπικά πιστεύω ότι ήταν πολύ πιο δύσκολο.
Το προφίλ αυτό το κράτησε ο ΠΑΟΚ έως και τις αρχές του 2000, εννοείται χωρίς να κατακτά τους τίτλους που θα δικαιούταν. Ωστόσο, η οπαδική του βάση αν δεν αυξανόταν, τουλάχιστον έμενε σταθερή.
Τα τελευταία χρόνια, μετά τη λαίλαπα των γουμενοπαγώνηδων, επιλέχθηκε ένα άλλο μοντέλο, αφού θεωρήθηκε ότι έτσι θα φτάναμε στην κορυφή. Μιλάμε για το τριετές πλάνο που τελειώνει φέτος το καλοκαίρι. Το πλάνο αυτό, όπως το εξέλαβα εγώ, θεωρούσε πως ο ΠΑΟΚ θα πρέπει να αλλάξει νοοτροπία, να απαρνηθεί με άλλα λόγια τις ιστορικές του (επαναστατικές) καταβολές, να βλέπει "όλα τα παιγνίδια το ίδιο" και με αυτόν τον τρόπο θα φτάσει ψηλά.
Για την ώρα, δε φαίνεται να επιτυγχάνει το στόχο του το συγκεκριμένο πλάνο. Είναι βέβαια τίμιο, γιατί όντως η ομάδα αντιμετωπίζει όλα τα παιγνίδια με τον ίδιο τρόπο. Δε φτάνει όμως αυτό.
Για να απαντήσω στο ερώτημα, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ απόσταση μεταξύ ΠΟΚ και ΠΑΟΚ. Είναι τελείως διαφορετικά πράγματα, μη συγκρίσιμα. Ή μάλλον ήταν. Δυστυχώς (για μένα) αντί ο ΠΑΟΚ να επανέλθει στο πρότερο επαναστατικό του προφίλ και να κινηθεί ανεξάρτητα από το βρωμερό ΠΟΚ και όπου φτάσει, επελέγη η λύση της προσπάθειας να μιμηθεί το ΠΟΚ. Δε γίνεται όμως αυτό και φαίνεται περίτρανα φέτος.
Θα επανέλθω στο τέλος της χρονιάς με τις συνολικές κρίσεις για το τριετές πλάνο.