Είμαι περήφανος για την ομάδα μου. Ο ΠΑΟΚ μπαίνει σιγά-σιγά στο μπασκετικό χάρτη της χώρας, από τον οποίο απουσιάζαμε σχεδόν μια δεκαετία (το λέω για όσους το ξεχνάνε). Πρόπερσι κοντέψαμε να πάμε Α2 και η ομάδα παραλίγο να διαλυθεί διοικητικά.
Αυτή η ομάδα που είδα χτες στο παρκέ είναι ΠΑΟΚ! Με τον κόσμο και πάλι δίπλα του, δικαούμαστε να ονειρευόμαστε πολύ καλύτερες μέρες. Ειλικρινά δεν με πείραξε τόσο η ήττα, όσο το ότι είδα τον ΠΑΟΚ να είναι ΟΜΑΔΑ. Κι όλα αυτά απέναντι σε μια δουλεμένη ομάδα, απο τις κορυφαίες στην Ευρώπη, είτε μας αρέσει, είτε όχι. Στο τέλος μας στοίχισε πιο πολύ η απειρία και η έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης παρά τα σφυρίγματα των διαιτητών. Δεν θα σταθώ εκεί, φτάνει πια με αυτό. Ακόμα και ο Είβερι αγώνα με τον αγώνα ανεβαίνει. Με την προσθήκη του Λάζαρου, η ομάδα δικαιούται να ονειρεύεται 4άδα. Η ήττα ήρθε μόλις κουράστηκαν οι παίκτες μας. Με -12 πόντους πίσω καμία ομάδα δεν θα άντεχε μέσα στην Πυλαία, με τόσο κόσμο. Ο γαύρος όμως άντεξε γιατί είναι έμπειρη και πολύ καλή ομάδα.
Μην γκρινιάζετε και μην λυπάστε. Η ομάδα μας ξαναγεννήθηκε και σύντομα θα απολαύσουμε πολλές χαρές που είχαμε ξεχάσει ότι υπάρχουν! Στηρίξτε την ομάδα, τη διοίκηση και τον προπονητή.
Ο ΠΑΟΚ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ ΚΟΥΦΑΛΕΣ! Ο ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ.
ΚΑΝΤΕ ΤΟ ΣΤΑΥΡΟ ΣΑΣ, ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ!
Carpe Diem...Believe in PAOK.....