από gagas » Δευτ 08 Σεπ 2008, 11:41
O άλλος Ντέγιαν
ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΑΣΠΡΟΥΛΙΑ
Φαίνεται ότι το 'χει τ' όνομα. Κάποτε Ντέγιαν (ξέρετε, ποιος, ο Μποντίρογκα) ήταν μόνο ένας Και θα συνεχίσει να είναι. Ντέγιαν μπορεί να υπάρχουν πολλοί, αλλά πέραν του γνωστού και μη εξαιρετέου Μποντ, υπάρχει και κάποιος που είναι επίσης ξεχωριστός. Ντέγιαν Τομάσεβιτς το όνομά του Ενας παίκτης που αναγνωρίζεται από τρία βασικά χαρακτηριστικά:
1) Το μάτι που γυαλίζει ανά πάσα στιγμή που βρίσκεται στο παρκέ, το οποίο όμως τον έχει ανακατέψει αρκετές φορές σε περιπέτειες, με πιο πρόσφατη όλων αυτή με τον Γουντς στον περσινό τελικό του πρωταθλήματος
2) Την μπασκετική ευφυΐα του, που τον κατατάσσει ανάμεσα στους τρεις καλύτερους σέντερ-πλέι μέικερ όλων των εποχών στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, σε σημείο που οι Ισπανοί ανακάλυψαν ένα νέο όρο σε προσδιορισμό θέσης παίκτη Τον αποκαλούν Pivot-Pasador, δηλαδή πασέρ-σέντερ και
3) (μα όχι έσχατο) Το παλμαρέ του Είναι ένας από τους ελάχιστους παίκτες στην παγκόσμια ιστορία του μπάσκετ που έχει κατακτήσει τα πάντα Μα τα πάντα όμως Κι αν η γενιά του εμφανιζόταν λίγο νωρίτερα στο ευρωπαϊκό στερέωμα, αυτό το ασημένιο ολυμπιακό μετάλλιο που έχει στη βιτρίνα του σπιτιού του από τους Αγώνες του 1996 στην Ατλάντα, ίσως και να ήταν χρυσό.
Ας είναι όμως. Ετσι κι αλλιώς το απόλυτο απωθημένο του Lepotan Dejan («Γλυκός, αγαπημένος Ντέγιαν»), όπως τιτλοφόρησε το άρθρο της το 2006 η «Sportski Journal» το ολοσέλιδο αφιέρωμά της μετά τον αποκλεισμό του Παναθηναϊκού από την Ταού στα προημιτελικά της Ευρωλίγκας, ικανοποιήθηκε ένα χρόνο αργότερα, το 2007. Ο άνθρωπος που βρισκόταν από το 1991 στην πρώτη γραμμή του ευρωπαϊκού μπάσκετ, που παρέσυρε τα πάντα στο διάβα του, που διέρρηξε άβατα στεγανά με θάρρος και θράσος (συγκαταλέγεται ανάμεσα στους ελάχιστους που μεταπήδησε και μάλιστα σε πολύ μικρή ηλικία από τον Ερυθρό Αστέρα στη μισητή Παρτιζάν για να δεχθεί έναν ποταμό ύβρεων) και που εν τέλει εξοικειώθηκε πολύ νωρίς με τη λάμψη του χρυσού, αποτύγχανε επί σειρά ετών να πατήσει στην κορυφή με μία από τις ομάδες του. Ο όρος πρωταθλητής Ευρώπης σε συλλογικό επίπεδο ήταν ένα μονοπάτι άγνωστο για αυτόν, έστω κι αν πολλάκις επιχείρησε να φτάσει στο τέλος του δρόμου.
Κάποια στιγμή έφτασε όμως Εκκωφαντικά Τόσο ώστε με μία από τις χαρακτηριστικές κινήσεις στην ιστορία των τελικών της Ευρωλίγκας να ζητά από τους οπαδούς του Παναθηναϊκού να του σπάσουν το τύμπανο με τις φωνές τους. Ηταν τότε στον τελικό του φάιναλ φορ της Αθήνας, όταν ο Ντέγιαν Τομάσεβιτς κουβαλώντας στην πλάτη του την αμφισβήτηση και την επιφυλακτικότητα των «πράσινων» φιλάθλων, όχι μόνο δεν λύγισε, φόρτωσε επ' ώμου ολόκληρο τον Παναθηναϊκό και τον οδήγησε στην κατάκτηση της Ευρωλίγκας κόντρα στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Μετά το γκολ-φάουλ που πέτυχε προς το τέλος του αγώνα κι έμοιαζε με σφραγίδα στο πολυπόθητο τρόπαιο, έβαλε το χέρι στο αυτί, διότι τα έτσι κι αλλιώς υψηλά ντεσιμπέλ του ΟΑΚΑ δεν τον έφταναν. Ηθελε περισσότερο, όσο δηλαδή άρμοζε στο προσωπικό επίτευγμά του. Ηταν η 6η Μαΐου 2007, όταν ο Ντέγιαν Τομάσεβιτς συμπλήρωσε το παζλ της προσωπικής τροπαιοθήκης του.
Πλέον δεν του έλειπε τίποτε. Το μόνο που συνεχίζει να του λείπει (όταν φυσικά δεν το έχει) είναι το μπάσκετ και για αυτό σε ηλικία 35 ετών πια συνεχίζει να το αναζητά στο υψηλότερο επίπεδό του. Για αυτό και αποφάσισε να αποδεχτεί την προσφορά του ΠΑΟΚ. Εκεί που, όπως συνέβη και στις προηγούμενες ομάδες του, από την Μπόρας Τσάτσακ, τον Ερυθρό Αστέρα, την Παρτιζάν, την Μπούντουτσνοστ, την Ταού Κεράμικα, την Παμέσα Βαλένθια και φυσικά τον Παναθηναϊκό (με τις οποίες κατέκτησε αμέτρητους τίτλους), όποιος συμπαίκτης θέλει να σταθεί δίπλα του, πρέπει πραγματικά να γνωρίζει καλό μπάσκετ. Σαν τον Ντέγιαν δηλαδή. Αυτόν που, ίσως και να είναι ο πρώτος, καθιέρωσε στην Ευρώπη τον όρο σέντερ-πλέι μέικερ, καθότι ο τρόπος που αντιλαμβάνεται ο ίδιος τα μυστικά του αθλήματος είναι πραγματικά σπάνιος.
Οι πάσες του πολλές φορές αποτελούν προϊόν διεστραμμένης φαντασίας, αλλά την ακρίβειά τους θα ζήλευε ακόμα κι ο καλύτερος ελεύθερος σκοπευτής του κόσμου. Αν δεν τον παρακολουθείς ως συμπαίκτης, το πολύ πολύ να δεχτείς την μπάλα στο κεφάλι. Και μπορεί οι προπονητές να λένε ότι πάντα αυτός που φταίει είναι ο πασέρ σε μία λάθος πάσα, αλλά πολλές φορές με τον Τομάσεβιτς αυτό είναι μύθος. Απλά ο άλλος δεν θα έχει καταλάβει μέχρι πού φτάνουν οι ικανότητες του Σέρβου. Εν κατακλείδι ο Ντέγιαν Τομάσεβιτς συνεχίζει να παίζει, επειδή συνεχίζει να διασκεδάζει. Επειδή το μάτι του γυαλίζει ακόμη. Θα εξακολουθήσει να σκαρφίζεται νέους τρόπους για την πάσα του κι όταν τα φώτα θα σβήνουν, θα κάθεται μόνος του για να ακούει τον αγαπημένο του Νίκο Βέρτη να τραγουδάει το «Lane Moje» του Ζέλικο Γιοκσίμοβιτς.
απο goalday και τον γνωστοτατο μπασκετικο δημοσιογραφο θαναση ασπρουλια γνωστο για την αβαντα του μαζι με την ομαδα της ερτ στον παο..
για να καταλαβετε τι παικτη πηραμε..δεν μπορει το μαιο του 07 να παιρνει την ευρωλιγκα σηκωνοντας στις πλατες του τον παο των τεραστιων παικτων και προπονητη(οποιος ειχε δει τον αγωνα θα το θυμαται)και τον σεπτεμβριο του 08 να τον λετε παππου..!πηραμε τεραστιο παικτη!μπραβο στον δροσο!