Έτσι ακριβώς. Δεν υπάρχει άλλος άνθρωπος, όχι απλά ποδοσφαιριστής, στον πλανήτη με τατουάζ που να συμπαθώ έστω και λίγο. ΑΥΤΟΣ η μοναδική εξαίρεση. Είναι μια ξεχωριστή περίπτωση ο τύπος. Χοντρός ξεχοντρός
, είναι η ψυχή όλων μας μέσα στο χορτάρι. Το μάτι μας, που γυαλίζει. Η ακόρεστη πείνα μας. Η φωνή μας, που στριγκλίζει σε κάθε γκολ κι όχι μόνο. Το πάθος μας, που ξεχειλίζει σε κάθε νίκη. Δεν έχει φύγει ακόμα από το μυαλό μου η στιγμή, που κλαίγοντας μέσα στο ΝΑΟ, μας αποχαιρετούσε, μην πιστεύοντας ούτε κατά διάνοια κι ο ίδιος ότι θα γυρνούσε στα 31+ του, υπό ονειρικές πια συνθήκες, στην ίδια ομάδα. Την ομάδα που αγάπησε και αγαπήθηκε όσο λίγοι και εκλεκτοί. Πόσο αφελής νιώθω ώρες ώρες που, όταν ήταν να έρθει, σκεφτόμουν ότι ίσως προτιμότερο να δαπανούνταν τα χρήματα εκείνα σε κάποια άλλη περίπτωση!
Τις φυλακές και τα τρελοκομεία γεμίσαμε και δε χωράμε άλλο πια. Νόημα στη ζωή μας δίνουν μόνο τα 4 σου γράμματα!!!