Χθες με το που μπήκε ο Μπίσεσβαρ στην θέση του Πέλκα, η διάταξη μας επανήλθε στο κανονικό 4-2-3-1 κι όχι στο 4-4-1-1 που παίζουμε εδώ και καιρό, το οποίο ήταν απαραίτητο για να ελέγξουμε, "σφίγγοντας" το παραπάνω, το κέντρο, που είχε χαθεί στο δεύτερο ημίχρονο παράλληλα με την ψυχραιμία των μεσοαμυντικών μας, όταν μας πίεσαν ψηλά και το παιχνίδι έγινε ροντέο, με 2-3 εν δυνάμει φάσεις σε βάρος μας και το γκολ που δεχθήκαμε...
Ο Πέλκας, απ την μέρα που εμφανίστηκε ο πατήρ Λου στην σουίτα της Τούμπας θαρρώ, παίζει ουσιαστικά σαν δεύτερος φορ, αφού κινείται, ειδικά σε σετ παιχνίδι, πολύ πιο κοντά στην μεγάλη περιοχή, πίσω και στα πλάγια του εκάστοτε φορ μας, σε ένα άτυπο 4-4-2...Αυτό, μαζί με την αποφυγή πλέον της σύγκλισης και των δύο εξτρέμ μας ταυτόχρονα προς τον άξονα, δίνει την δυνατότητα στην ομάδα να εκμεταλλεύεται πλέον όλο το πλάτος του γηπέδου και να μην γίνονται οι περισσότερες προσπάθειες να σπάσουν οι αντίπαλες άμυνες με μαζικές ενέργειες απ τον άξονα, αλλά περισσότερο πλέον με πλαγιοκοπήσεις, κάτι που γινόταν και πέρσι...Αυτός πιστεύω είναι κι ο λόγος που δημιουργούμε περισσότερες κλασικές ευκαιρίες αλλά και δεχόμαστε κάποιες, ειδικά όταν η άμυνα μας είναι αργή με Μαλεζά, μένοντας αρκετά πίσω απ την σέντρα, οπότε και παρουσιάζεται μια σχετικά μεγάλη απόσταση με την γραμμή των χαφ, επειδή δεν παίζουμε με κλασικό 6άρι και ειδικά τώρα που έφυγε ο γρήγορος σε αντίδραση Τσίμι και δυσκολευόμαστε πλέον να ανακόψουμε την πρώτη πάσα του αντίπαλου επιθετικού transition!
Αυτά βλέπουν τα δικά μου άμπαλα μάτια, αλλά μπορεί και να είναι όλα @@παριές, γι αυτό μην βαράτε, έτσι?