από Othin » Τετ 15 Αύγ 2018, 21:54
Αν και ήθελα νίκη χθες, ειδικά για τον Ιβάν που χαλάστηκε με τους Ρώσσους, η πρόκριση είναι ούτως ή άλλως τεράστια και η χαρά μου δεν μετριάστηκε καθόλου.
Η ομάδα έχει αυτοπεποίθηση και την αίσθηση της υπεροχής απέναντι ακόμα και σε ομάδες του βεληνεκούς των Μοσχοβιτών και αυτό το εκπέμπει στον αντίπαλό της. Θεωρώ αποκαλυπτική την φράση του παλαίμαχου ποδοσφαιριστή Καντσέλσκις σχετικά με το παιχνίδι της Μόσχας και την αποτυχία της Σπαρτάκ ότι «οι παίκτες της Σπαρτάκ δεν έβγαλαν από το μυαλό τους το πρώτο παιχνίδι».
Κατά την γνώμη μου, το μόνο μελανό σημείο στον αγώνα ήταν η οπισθοχώρηση του τελευταίου εικοσαλέπτου, αλλά αυτό μάλλον βγήκε ασυναίσθητα στους παίκτες, αφού έβλεπα τον Ράζβαν να χειρονομεί συνεχώς για να ανέβουν ψηλότερα στον αγωνιστικό χώρο. Ίσως δικαιολογείται από το άγχος και την κρισιμότητα του αγώνα και πιστεύω ότι δεν θα το ξαναδώ.
Δεν φοβάμαι την Μπενφίκα. Ίσως κάνω λάθος ή ίσως η αισιοδοξία μου και η πίστη στην πρόκριση να έρχεται από την φετινή εικόνα της ομάδας και το ότι με οποιοδήποτε αποτέλεσμα θα παραμείνει σε μένα η ίδια καλή εικόνα για την ομάδα.
Χρωστάμε όμως κάτι στα εκ Πορτογαλίας λαμόγια των συχνών δοσοληψιών κάθε είδους με τους γάβρους. Μια φορά στάθηκαν τυχεροί παίρνοντας την πρόκριση στα πέναλτι και την δεύτερη φορά, με την παρουσία του σιχαμερού ανθρωποειδούς Πλατινί να μολύνει τις κερκίδες της Τούμπας, κερδίσανε άδικα με πέτσινο γκολ που μέτρησε ως κανονικό παρότι οφθαλμοφανέστατο οφσάιντ.
Αυτή η ομάδα δικαιούται τουλάχιστον τη συμμετοχή στους ομίλους του τσουλου. Πιστεύω ότι και εκεί όχι μόνον θα σταθεί αξιοπρεπώς, αλλά θα διακριθεί κιόλας. Ας μην προτρέχω όμως. Ένας ένας οι στόχοι, όπως έλεγε κι ο μεγάλος Φερνάντο.
Caer esta permitido, levantarse es obligatorio.
Weil alle Menschen verschieden sind, haben die gleichen Rechte.
Επειδή μόνον εμείς, αντίθετα προς τους βαρβάρους, ποτέ δεν μετρήσαμε τον εχθρό στη μάχη.