Τα παλιά τα χρόνια που έμενα Ηράκλειο είχα δει πολλά ματς ΟΦΗ-ΠΑΟΚ, αυτά ήταν πριν αρχίσει η φιλία(;) των δύο ομάδων, όταν ο ΟΦΗ πήγαινε παρέα με το βάζελο. Δύο ματς μου έχουν μείνει, στο ένα ο ΠΑΟΚ είχε κερδίσει με 2-0 και έπαιζε μεγάλη μπάλα, μάλιστα μετά το 2-0 οι παίκτες μας άλλαξαν τη μπάλα καμμιά δεκαριά φορές και έφτασε στο Βασιλάκο μόνο μπροστά στον τερματοφύλακα, είχε όλο το τέρμα να πλασάρει και την έστειλε επάνω του και είχε σηκωθεί όλο το γήπεδο στο πόδι και χειροκροτούσε τον ΠΑΟΚ.
Άλλη φορά πάλι το παιχνίδι πήγαινε στη λήξη και ήταν 0-0, ήμουνα πίσω από τη μια εστία και κάπου στο 83' είχα αφαιρεθεί από τη σούπα που βλέπαμε και κοίταζα κάτω σκεφτικός, μπροστά μου, στην πίσω δεξιά γωνία του τέρματος τού ΟΦΗ μερικά μέτρα μπροστά μου, κι εκεί που κοίταζα τη γωνία και σκεφτόμουνα, βλέπω μια μπάλα. Δεν ακουγόταν κιχ μιλάμε, σηκώνω τα μάτια μου και βλέπω τους παίκτες μας να πανηγυρίζουν κι όπως ξύπνησα απο την αφηρημάδα γίνομαι ο μόνος φίλαθλος σε όλο το γήπεδο που αρχίζει να ουρλιάζει ΓΚΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΛ. Καροτσάκι με πήγανε μέχρι την έξοδο, πέφτανε ψιλές και ροχάλες από δω και κει, πάντως τίποτε το σοβαρό, ευτυχώς ήμουνα στην απέναντι θύρα απόι αυτή των φανατικών. Πρόλαβα και είδα και το τέλος του ματς από την έξοδο και μόλις σφύριξε τη λήξη εννοείται έγινα καπνός