από Ale » Πέμ 22 Φεβ 2018, 14:12
Αυτό που κόσμια ονομάζεται "πίεση πρωταθλητισμού", είναι ακριβώς το μπινελίκι των ανευχαρίστητων και η πίεση από τους απ' έξω.
Ο Ρασβάν φαίνεται να ανταπεξέρχεται, αλλά δεν έχουμε να απολογηθούμε για τίποτα που τον έχουμε σούρει, ή που θα τον σούρουμε.
Ο Μαραντόνα έφαγε καδρόνια στο κεφάλι και αμέσως μετά το ματς την έβγαλε και την κοπανούσε από γκ@ύλα για αυτό που έζησε.
Έτσι και ο Λουτς, την πήρε γραμμή νωρίς με ποιούς έχει να κάνει και δεν κλάφτηκε.
Πείσμωσε με το κράξιμο, το οποίο το άξιζε για τις χοντρές παπ@ριές που έκανε, και γύρισε το έργο με δουλειά και με τύχη.
Ο ίδιος δεν περιμένει να τον χαϊδέψουμε, ή να πέσουμε στα γόνατα μπροστά του, οπότε είναι λίγο κάπως να είμαστε εμείς βασιλικώτεροι του βασιλιά.
Προσωπικά σταμάτησα το κράξιμο μετά το διπλό στην Ξάνθη και την αντίδραση των παικτών.
Για να τον επαινέσω, θα πρέπει να σηκώσει πρωτάθλημα και να ζητήσει μόνος του να ανανεώσει το συμβόλαιό του.
Μέχρι τότε, είναι ένας μισθοφόρος. Καλός και αποφασισμένος επαγγελματίας μεν, με πολύ δρόμο μέχρι να εξιλεωθεί δε.
Εγώ είμαι ΠΑΟΚ. Ούτε Λουτς, ούτε Σαββίδης, ούτε σ.φ. ο,τιδήποτε, ούτε τίποτα.
Βασικά έχω έρθει στα χέρια πριν το ματς με ανθρώπους, που μόλις ξεκίνησε ο ΠΑΟΚ ήμασταν αγκαλιασμένοι στην κερκίδα. Στα φρύδια μου -και τους- τα μπινελίκια και τα μπουκέτα, αφού μόνο ο ΠΑΟΚ έχει σημασία, γι' αυτό όμως και υπάρχει τέτοια δυναμική και τέτοιος σεβασμός ανάμεσά μας στα τσιμέντα.
Με τον καιρό να 'ναι κόντρα, έχει τιμή σαν πετάς.