η ζωή δεν φέρνει πάντα τα πράγματα όπως τα περιμένουμε.
Ο Βλάνταν Ίβιτς αγαπήθηκε σαν παίχτης, σαν προπονητής της κ20 αλλά και μας έφερε μετά από πολλά χρόνια ένα κύπελλο στην πρώτη του ουσιαστικά χρονιά σαν προπονητής της ανδρικής ομάδας του ΠΑΟΚ.
Καθοδήγησε μια ανταγωνιστική ομάδα που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα μπορούσε να διεκδικήσει και το πρωτάθλημα, γιατί όχι να ήταν η φετινή νταμπλούχος. έπαιξε κατά διαστήματα εξαιρετικά ελκυστικό ποδόσφαιρο, μας προσέφερε μια ομάδα που μόνο ελπίδες μπορεί να δημιουργεί για το μέλλον.
Έκανε τα σφάλματα του σαν προπονητής της Α ομάδας αλλά παρόλα αυτά ήταν μια προσωπικότητα έντονη που σίγουρα άφησε βαθιά χαραγμένο το στίγμα του στην ΠΑΟΚτσίδικη ιστορία.
Το γιατί φεύγει; ο καθένας θα πιστέψει αυτό που θα θέλει να πιστέψει, όπως άλλωστε συμβαίνει σε όλη τη διάρκειας μας ως νοήμον όντα. Άλλοι θα πουν εσωτερικές προστριβές, άλλοι θα πουν οικονομικοί λογοι, άλλοι θα πουν ότι αηδίασε με την κατάσταση που επικρατεί στο ελλ.ποδόσφαιρο.
όπως και να έχει είναι πια παρελθόν και ο ΠΑΟΚ οφείλει να συνεχίσει να κοιτάει μπροστά, τις μεγάλες προκλήσεις που έρχονται.
Μετά από πάρα πολλά χρόνια, το παρόν θέμα, κλειδώνει.
Βλάνταν Ίβιτς, παιχταρά μας, προπονητή μας:
Στο επανιδείν.