Ματς που ανέδειξε το βάθος πάγκου μας. Εξαιρετικοί όλοι όσοι ξεκίνησαν, άρπαξαν την ευκαιρία και έδωσαν ηρεμία για την συνέχεια, αφού έδειξαν ότι μπορούν όχι μόνο να προσφέρουν αλλά και να απειλήσουν να αφήσουν έξω τους βασικούς, οπότε καλό είναι να είναι και οι βασικοί μπριζομένοι.
Ντεμπούτο για Μπρκιτς και Γιαννούλη, απόλυτα θετικό και ισχύει και για αυτούς το παραπάνω. Ο Τιαμ δεν ήταν τόσο άσχημος, μην ξεχνάμε ότι προσπαθούσε να κάνει το κάτι παραπάνω για να καλύψει το χαμένο έδαφος και να φανεί. Ετσι στην φάση που ενώ επελάνει εντυπωσιακά, θα τον αποθεώναμε αν έκανε την ασίστ στον Μπίσε, δυστυχώς επέλεξε το σούτ. Είδα όμως και τον Μπίσε στην επόμενη ευκαιρία να έχει ως καλύτερη επιλογή να δώσει την μπάλα στον Τιάμ δεξιά που έμπαινε στην περιοχή, τον αγνόησε σχεδον επιδεικτικά όμως και έδωσε αριστερά στην περιοχή στον Κουλούρη που κλείστηκε γρήγορα. Ανταπέδωσε λοιπόν ο Μπίσε την έλλειψη ομαδίκοτητας του Τιάμ αλλά ο ατομισμός και στις δύο περιπτώσεις τελικά δεν επέτρεψε να πάρουμε κάτι καλύτερο στις δύο φάσεις.
ΜΒΠ για μένα η κερκίδα για την στήριξη και το χειροκρότημα στις χαμένες ευκαιρίες. Την άκουγα καθαρά από λαολα και η στήριξη και το χειροκρότημα που έδινε μετά από τις χαμένες ευκαιρίες ηρεμούσε την ομάδα (αλλά και εμένα
) και ήταν από τις φορές που ένιωθα ότι γκολ θα μπεί όσες ευκαιρίες και αν χαθούν. Πολύτιμη αλλά και απαραίτητη αυτή η στήριξη και ηρεμία ώστε να μπορέσουν να έρθουν ευκολότερα τα γκολ και να νιώθουν οι παίκτες ότι μεγαλώνει η εστία.